Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen: juni 2020 was niet zo’n beste filmmaand. Ik heb namelijk pas op 30 juni mijn allereerste (en dus allerlaatste) film van de maand gezien. Dat was ‘Huisvrouwen bestaan niet 2’, dus daar zal ik je meer over vertellen. Let maar op!
In Huisvrouwen Bestaan Niet 2 worstelen drie vrouwen lachend en vloekend met hun eigen moeilijkheden. Van de verplichtingen, verwachtingen en chaos. We volgen Gijsje (Eva van de Wijdeven), Marjolein (Jelka van Houten) en Loes (Loes Luca) die ons, net als in het eerste deel, met een flinke dosis humor meenemen in hun zoektocht naar de antwoorden op verschillende herkenbare levensvragen.
Inmiddels is het vast duidelijk, maar ik herhaal het graag nog een keer: Nederlandse romcoms zijn mijn guilty pleasure! Of nouja ‘guilty’? Ik kom er eigenlijk keer op keer gewoon weer voor uit. Je leeft mee met het heerlijke drama, kan eenvoudig met de karakters meeleven omdat ze jouw taal spreken en deze films kijken altijd makkelijk weg. Bij dit soort vertoningen voel je de rust over je neerdalen: je hoeft even niet aan je eigen problemen te denken en kunt volledig focussen op dat wat voor je neus gebeurt. Benieuwd of dit bij ‘Huisvrouwen bestaan niet 2’ ook gebeurde? Dat lees je hieronder.
Logisch vervolg
‘Huisvrouwen bestaan niet 2’ borduurt perfect voort op het eerste deel, maar daar zit gelijk het struikelpunt: je moet namelijk wel direct weer weten hoe de verhoudingen ook alweer liggen. Van wie was de baby van Gijsje, wat was er gebeurd met Marjolein en hoe zit dat met Loes? Al die informatie paraat hebben, is lang niet zo makkelijk. Gijsje is inmiddels bevallen en probeert het drukke gezinsleven te combineren met haar baan als hoofd van het reclamebureau. Alleen het is maar de vraag of ze daar niet een tikkeltje in doordraaft als blijkt dat haar zoon van twee zelfs iets te perfectionistisch is. Ondertussen vermoedt haar zus Marjolein dat haar misschien soms wat ietswat sullige man een affaire heeft. Met wie appt hij anders constant en waarom reageert hij zo raar als zij zijn telefoon even wil pakken? Door dit voorval laat ze alles vallen wat ze als vanzelfsprekend beschouwde en gaat ze terug naar de basis. Als dit nog niet genoeg drama oplevert, is het voor hun moeder Loes tijd voor een serieuze relatie: niets geen flirts meer met mannen die de leeftijd van haar kinderen hebben, maar de vraag is of ze daar nu oprecht gelukkig van wordt.
Ontbrekende herkenbaarheid
Hoewel ik eerder dit jaar niet mega onder de indruk was van het eerste deel, wist ik direct dat ik de tweede film wel wilde zien. Wisten de personages, de verhaallijnen en het plot mij nu iets meer te trekken? Ik moet zeggen dat mijn aandacht nu wel beter werd getrokken in vergelijking met de vorige keer, maar echt honderd procent overtuigd (zoals bijvoorbeeld bij F*ck de liefde of Onze jongens in Miami)? Nee, dat ben ik dan weer niet. Dit heeft met een aantal factoren te maken. Ik denk dat het grootste probleem is dat ik mij niet kan herkennen in de personages. Het draait nu eenmaal om huisvrouwen en -moeders die met hun eigen gebreken een weg in het leven proberen te vinden. Hoewel er zeker hilarische stukjes in zitten waar je even om kan gniffelen (denk aan een scène met een gek seksspeeltje en een moeder die niet weet dat de afstandsbediening daarvoor is bedoeld), is het niet zo dat ik met een enorme glimlach zat te kijken.
Missende elementen
Dat komt ook doordat het hier en daar een rommeltje is. De makers willen zoveel zeggen over deze drie karakters en hun relaties met elkaar en met de mannen. Soms weet je hierdoor niet waar je nu op moet focussen. Om nog maar even door te gaan, zijn de verhaallijnen niet bijster origineel, mist de band met vooral de harde Gijsje en vind ik het vrij onrealistisch wanneer iemand met drie kinderen van dezelfde partner nog nooit ‘ik hou van jou’ tegen hem heeft gezegd. Ik hoor dat laatste namelijk niet vaak. Is er dan niets positief aan deze film (ondanks de wat kleine grapjes)? Zeker wel! De ervaring spat van onze hoofdpersonages en dat zorgt toch dat je gaat en blijft kijken. Loes, Eva en Jelka weten wat ze doen en dat is te merken. Op de rest van de cast heb ik overigens ook zeker geen kritiek. Leo Alkemade is heerlijk overtuigend als de onnozele en wat sulle Huib en Fred van Leer en Patrick Martens (hoewel ik die twee echt niet samen zie) hebben de lachers op hun hand als feestend homostel. Verder zou het natuurlijk geen Nederlandse romcom zijn zonder Jim Bakkum, dus die is weer van de partij. Bekende gezichten als Tina de Bruin, Henry van Loon als yogaleraar en Kay Greidanus vullen deze cast aan.
Conclusie
Ik kan er nog tal van woorden aan vuil maken, maar ik heb mijn punt gemaakt: ‘Huisvrouwen bestaan niet 2′ is vermakelijk,maar moet het vooral hebben van de cast. Het plot valt namelijk hier en daar in het niet en dat komt mede door het gebrek aan focus. Het switcht van het ene karakter naar het ander en dat is soms jammer. Het is dat acteurs als Eva van de Wijdeven, Loes Luca, Jelka van Houten en Leo Alkemade weten hoe ze een rol overtuigend moeten brengen, want anders was ik misschien wel afgehaakt. Begrijp me niet verkeerd: ik heb me niet verveeld, mijn aandacht was gedurende de hele film bij het scherm en ik heb echt wel – zoals ik in de inleiding zei – mijn gedachte op nul gekregen, maar de inhoud schiet hier en daar te kort: niet heel grappig, net niet verrassend genoeg en zelfs wat onrealistisch. Zou ik deze Nederlandse romcom daarom aanraden? Nee, dan zou ik eerder voor een film als ‘April, May, June’ of ‘F*ck de liefde’ gaan. Die films zijn net iets unieker in hun soort, maar oordeel er gerust zelf over. Bekijk hier de trailer.
Heb jij deze film gezien? Laat dan vooral in de reacties hieronder weten wat jij ervan vond. Nog niet gezien maar wel van plan? ‘Huisvrouwen bestaan niet 2’ is nu te zien via Videoland en te huur via Pathé Thuis.
