De Cinderella Story-films zijn al jaren een groot begrip. Hilary Duff, Lucy Hale, Selena Gomez, Lily James en Sofia Carson hebben de rol van Assepoester al op hun naam geschreven. En aan dat lijstje mag actrice Laura Marano met haar rol in ‘A Cinderella Story: Christmas Wish’ zich nu aan toevoegen. Benieuwd hoe ik die film heb ervaren? Dat lees je hieronder.
Het is geen grote verrassing als je bekend bent met de Cinderella-films, maar net als alle voorgaande leeft ook Kat Decker samen met haar stiefmoeder en twee stiefzusters in één huis. Op haar achttiende komt er – als er nog wat over is – een erfenis vrij van haar vader en dan is het voor Kat echt tijd om op eigen benen te staan en hopelijk een succesvolle singer-songwriter te worden. Om nu toch wat geld te hebben, hijst ze zichzelf de dagen voor kerstmis in een elfenpakje om de kinderen in Santaland te vermaken met haar stem. Sinds kort werkt daar ook een knappe nieuwe kerstman, die het hart van sing-songwriter Kat op hol laat slaan. Hij nodigt haar uit om op het Wintergarden Christmas Gala te komen, maar daar steekt haar ‘familie’ een stokje voor. Laat ze zich daar door tegenhouden of is hun opbloeiende relatie daar te sterk voor?
Assepoester in 2019
A Cinderella Story: Christmas Wish is een film, waarvan je niet wist dat je hem nodig hebt, maar nu toch gekregen hebt. Het Cinderella-verhaal, dat we namelijk in welke vorm dan ook kennen, past perfect bij de huidige decembermaand. Lekker romantisch, meeslepend en vol mooie lessen. ‘Als je het kan dromen, dan kan je het zijn’, zo zei de vader van de jonge Kat namelijk altijd. En daar sluit ik me van harte bij aan. Toch gaat ook Assepoester met haar tijd mee. Er wordt koffie gedronken bij de Starbucks, vloggen is een ding, het glazen muiltje is vervangen door een teken in een sneeuwbol en Kat wil geen prinses worden, maar singer-songwriter. De al bekende stiefzusters, vreselijke stiefmoeder, de rijkeluis jonge en de ‘ik herken je echt niet, ook al draag je enkel een pruik/masker/baard’ zijn natuurlijk wel aanwezig, dus je zult uit duizenden herkennen dat dit om een Cinderella-film gaan. Dat laatste kenmerk uit het lijstje is natuurlijk niet meer heel overtuigend, maar vergeven we voor nu.
Bekende acteurs
De hoofdrollen zijn weggelegd voor Laura Marano en Gregg Sulkin. Beide acteurs kende ik al: Laura van ‘The Perfect Date’ en Gregg door zijn rol in de MTV-serie ‘Faking it’. Waar ik bij ‘The Perfect Date’ nog niet helemaal overtuigd was door Laura, heeft ze dat nu goed gemaakt. Beide acteurs zijn vermakelijk om naar te kijken en spatten door hun goede chemie van het scherm. Het zijn misschien niet de beste acteurs van dit moment, maar voor een tienerfilm – al helemaal eentje die met kerst te maken heeft – maakt dat niet uit. De andere acteurs uit deze film kende ik daarentegen nog niet – en ik weet niet of het compliment is, maar ik stoorde me daadwerkelijk aan de stiefzusters (gespeeld door Lillian Doucet-Roche en Chanelle Peloso) en stiefmoeder (gespeeld door Johannah Newmarch), dus blijkbaar hebben die hun rol met verve gebracht. Ik ga er immers vanuit dat dit de bedoeling was.
Muziek in beeld
Aangezien Kat een singer-songwriter wil worden, horen bij deze film ook een aantal (kerst)liedjes. Zo zingt ze samen met haar beste vriendin Isla (Isabella Gomez) op het podium van Santaland en mag ze zelfs de deuren langs om zingend geld op te halen. Nu moet ik zeggen dat Laura Marano misschien wel goed kan zingen (en dat Gregg ook wel een vrij redelijke stem heeft), maar dat het op beeld niet helemaal overkomt. Waarschijnlijk zijn de liedjes er op het einde nog eens overheen gezet. En dat hadden ze beter wat realistischer kunnen doen. Aan de monden is namelijk te zien dat het niet altijd even synchroon loopt. Wie weet dat de kerstliedjes op zichzelf wel overtuigen, maar dat kan ik je nu niet vertellen.
‘A Cinderella Story: Christmas Wish’ heeft alle aspecten van een goede ‘foute’ kerstfilm. Je hoeft immers even niet na te denken en gewoon te genieten van het Assepoester-verhaal in het huidige tijdperk. Het verhaal wordt goed overgebracht door hoofdrolspelers Laura Marano en Gregg Sulkin. Natuurlijk is het nog steeds niet geloofwaardig dat ze elkaar niet herkennen door een simpele pruik of baard, maar daar kunnen zij ook niets aan doen. De film draait gewoon om de wijze lessen en dit keer ook om de liedjes! Dat laatste is door de nasynchronisatie en de autotune helaas niet overtuigend, maar ik vind het wel leuk dat ze toch weer een unieke manier weten te vinden om dit o-zo bekende verhaal te vertellen.
Meer toe aan een andere film? Check dan vooral mijn recensie van films als ‘Let it Snow’ en ‘A Knight Before Christmas’.
