Ik weet niet of ik ooit zo hard naar personages heb geschreeuwd als naar Freya en Rome uit ‘Zomer op Buttercup Beach’ van Holly Martin. Benieuwd waarom? Ik vertel je er meer over!
Freya is al twee jaar hopeloos verliefd op haar beste vriend Rome. Ze doet haar best haar gevoelens verborgen te houden, maar dat is niet makkelijk, aangezien ze altijd samen zijn. Rome heeft haar gevoelens nooit beantwoord… tot nu. Maar hij staat zichzelf niet toe om verliefd te worden sinds het verlies van zijn verloofde. Freya’s hart is al een keer gebroken door iemand die een oude liefde niet los kon laten, dus ook zij is voorzichtig. Zijn Rome en Freya dapper genoeg om hun vriendschap uit te laten groeien tot meer?
Zomer & Keuning ~ 336 pagina’s ~ september 2024 ~ ISBN: 9789020555660
Als je ‘Lente in Blueberry Bay’ hebt gelezen, herinner je je vast nog dat Freya al twee jaar smoorverliefd is op haar beste vriend én baas, Rome. Toch heeft ze nooit echt een stap gezet. Ze is er namelijk van overtuigd dat hij haar niet anders ziet dan als een vriendin. En bovendien weet ze wat hij heeft meegemaakt. Zes jaar geleden verloor hij zijn verloofde Paige door een tragisch achtbaanongeluk. Sindsdien heeft hij met behoorlijk wat dames op het eiland het bed gedeeld, maar een serieuze relatie? Daar lijkt hij nog niet klaar voor.
Of toch wel? Wanneer Rome ontdekt dat Freya gevoelens voor hem heeft, en met wat goede aanmoediging van zijn familie en dierbare vrienden, begint er iets te verschuiven. Wat hij voor haar voelt, is anders dan wat hij ooit voor Paige voelde, maar betekent dat per se iets slechts? De grote vraag is dan ook: durft hij eindelijk in de spiegel te kijken en zich open te stellen voor een nieuwe toekomst? Of trekt hij zich toch weer terug in zichzelf?
Ik heb dit boek cadeau gekregen.
‘Zomer op Buttercup Beach’ – Holly Martin
Holly Martin doet het weer! Met ‘Zomer op Buttercup Beach’ neemt ze haar lezers opnieuw mee naar het prachtige eiland dat ik tijdens het lezen van het eerste deel van deze serie – ‘Lente in Blueberry Bay’ al volledig in mijn hart had gesloten. Zodra je de eerste bladzijde omslaat, stap je dan ook weer binnen in een wereld die je kent. De schilderachtige landschappen, de knusse straatjes en vertrouwde personages zoals Isaac, Bella, Rome, Eden, Dougie en Freya zorgen ervoor dat je je direct weer thuis voelt. Alsof je – voor mij niet zo lange tijd – terugkeert naar een plek waar je ooit heel gelukkig was.
Toch zitten er wel degelijk verschillen tussen ‘Zomer op Buttercup Beach’ en ‘Lente in Blueberry Bay’. Waar het eerste boek uit de reeks draaide om Isaac en Bella, ligt de focus in dit tweede deel op Freya en Rome: twee mensen die al jaren stiekem veel meer voor elkaar voelen dan ze willen toegeven. En juist daar zit voor mij zowel de grote kracht als de frustratie van dit boek.
Slowburn
In de basis is ‘Zomer op Buttercup Beach’ een echt slowburn romance, oftewel een verhaal waarin gevoelens langzaam uitgroeien tot meer en je als lezer geduldig wacht tot de personages eindelijk hun emoties onder ogen zien. Dat kan prachtig zijn, begrijp me niet verkeerd, maar in dit geval wist het me toch niet compleet te overtuigen. Sterker nog, er waren momenten waarop ik mijn ogen rolde en bijna hardop tegen de pagina’s wilde praten. “Kom op, zeg gewoon wat je voelt. Praat nu gewoon met elkaar!”
Want ja, echt waar, dat is misschien wel het grootste probleem voor mij: Freya en Rome vullen keer op keer dingen voor elkaar in, terwijl je als lezer allang weet hoe de vork in de steel zit. Dit constante ‘misverstandenspel’, om het zo maar even te zeggen, voelde soms nét iets te uitgerekt. En dit kwam – hoe jammer dat ook is – de romantiek en vooral mijn algemene gevoel over dit boek dan ook niet ten goede.
Conclusie
Toch betekent dat niet dat ‘Zomer op Buttercup Beach’ een slecht boek is. Holly Martin weet immers nog altijd als geen ander hoe ze een heerlijke feelgood-setting moet neerzetten. De sfeer van het eiland, de levendige bijpersonages en de hartverwarmende vriendschappen maken dit absoluut een fijn boek om bij weg te dromen. Maar als ik eerlijk ben, had ik er gewoon iets meer van verwacht. Helemaal als ik dit boek vergelijk met ‘Lente in Blueberry Bay’ dat mij door de geschiedenis van Bella juist wel wist te overtuigen en echt iets uniek bracht. Dat miste ik nu juist bij dit tweede deel.
Of ik desondanks benieuwd ben naar het volgende deel ‘Kerst in Mistletoe Cove’? Absoluut. Want één ding is zeker: Hope Island blijft een plek waar ik met alle liefde naar terugkeer!
Welk boek wist – om wat voor reden dan ook – het bloed onder jouw nagels te halen? Ik ben heel benieuwd. Laat het snel weten in de reacties hieronder!
