Heb je altijd al willen weten of je ‘Vaarwel Roscoe’ van Céla van Gastel op je TBR moet zetten? Let dan maar goed op, want vandaag vertel ik je alles over dit boek geschreven door de zusjes Priscilla en Chantal van Gastel.
De hele wereld is in shock als multitalent Roscoe Mulder onverwachts overlijdt. Tegen wil en dank doorgebroken als superheld in een hitserie, zat Roscoe nog boordevol plannen en ideeën: schrijver wilde hij zijn, en fotograaf, en muzikant. Het verlies is groot, maar bij niemand komt de klap harder aan dan bij de twee belangrijkste mensen in het leven van Roscoe: zijn grote liefde Livia en zijn broer Rafael. Terwijl er postzakken vol steunbetuigingen worden bezorgd en social media overstromen met berichten en speculaties van vriend en vijand, proberen Rafael en Livia grip te krijgen op hun verdriet. Door hun herinneringen reconstrueren ze het leven van Roscoe, een hypergevoelige jongen die worstelde met een neiging om alle leed van de wereld op zijn schouders te torsen. Hij stond altijd klaar voor iedereen en gunde iedereen een tweede kans, van hun weggelopen vader tot de muzikant op de hoek van de straat, maar was er wel genoeg oog voor hem?
Boekerij ~ maart 2021 ~ 336 pagina’s ~ ISBN: 9300000017631940 ~ Bol.com
‘Vaarwel Roscoe’ begint niet als de standaard roman waarvan je er mogelijk zo’n 100 of meer in je kast hebt staan. Deze roman begint met de dood, en wel die van de 35-jarige acteur en zanger Roscoe Mulder die de afgelopen jaren is uitgegroeid tot een waar idool voor velen. Als zijn levenloze lichaam wordt gevonden op de hotelkamer waar hij verblijft, is de wereld compleet in shock. Zo ook zijn broer Rafael en grote liefde (en tevens wereldberoemd actrice) Livia. Zij weten even niet meer waar ze het zoeken moeten. Ze proberen hem levend te houden door herinneringen op te halen aan hun broer en geliefde die in zijn korte leven toch al het nodige heeft meegemaakt. Daarnaast lezen ze brieven van fans en houden ze ook via social media contact met elkaar. Lukt het hen in de maanden die volgen zijn dood een plekje te geven of verdrinken ze verder in hun verdriet? Het belooft in ieder geval een periode te worden vol emoties, herenigingen, woede en misschien uiteindelijk wel acceptatie.
Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
‘Vaarwel Roscoe’ – Céla van Gastel
Als er één boek echt al heel lang op mijn TBR stond voordat ik ‘m las, was het wel ‘Vaarwel Roscoe’ van Céla van Gastel. Als ik één reden voor moet geven waarom het zo lang heeft geduurd, kan ik eigenlijk maar één ding zeggen: angst. Bang voor teleurstelling. Ik had voor het lezen al zoveel positieve reacties gelezen dat dit boek bijna alleen maar teleur kon stellen. Maar wees gerust: nu ik dit boek heb gelezen, kan ik enkel zeggen dat die angst ongegrond bleek.
‘Vaarwel Roscoe’ is namelijk zo goed geschreven dat je sowieso wordt gegrepen door de schrijfstijl. De bladzijdes vliegen aan je voorbij en zelfs lange hoofdstukken lees je in mum van tijd uit. En dat terwijl het plot toch anders is dan normaal. Normaal lees ik boeken met een sterk begin, midden en einde en een punt waarnaar wordt toegewerkt. Dat is in dit boek niet het geval. Je weet immers vanaf pagina één dat de dood van Roscoe onomkeerbaar is. Hij is overleden en dat blijft die ook, dus waar kan het überhaupt naartoe gaan?
Je bent nog op verschillende plekken gezien. Steeds opnieuw ga ik in gedachten je gangen van die avond na. Wat deed je vóór je de lift naar boven nam, naar de drieëntwintigste verdieping, waar je hotelkamer was? Ik zie de lange, donkere gang die erheen leidt voor me en ik vraag me af of je nog iemand bent tegengekomen.
Tijd van komen…
Aangezien ik die vraag in mijn hoofd had, duurde het wel even voordat ik echt helemaal mijn draai vond. Ik moest aftasten en inkomen. Maar ‘saai’ of ‘slecht’ zou ik dit boek daarentegen ook zeker niet noemen. Céla van Gastel neemt echt de tijd om aan de hand van brieven en vanuit de perspectieven van zowel Roscoe’s broer Rafael en zijn grote liefde Livia Roscoe te beschrijven. Oftewel wie hij was in zijn leven, wat hij deed, waarom zijn dood zo’n impact had op de wereld en welke talenten hij bezat.
Het grappige hierbij is, is dat ik op basis van de flaptekst zelf een heel ander beeld van Roscoe had gevormd. Ik dacht toen nog dat dit boek zou gaan om een oude man van een jaar of tachtig die alle tijd had gehad om ook zo’n indruk te maken op de wereld. Maar het tegendeel is waar. Roscoe was namelijk pas 35 jaar toen hij overleed. En dat brengt dan ook weer zo’n andere dynamiek met zich mee dan ik had verwacht. Een hele goede welteverstaan.
Bijzonder karakter
‘Vaarwel Roscoe’ valt dus – door de combinatie aan heftige scènes vol emoties afgewisseld met momenten uit de showbizz en dingen die zowel Rafael als Liv meemaken – niet in één woord samen te vatten. Dit boek is emotioneel, interessant, realistisch en vooral bijzonder. Een andere benaming kan ik hiervoor niet vinden en eigenlijk hoeft dat ook niet.
Uit elke pagina blijkt maar weer hoe bijzonder Roscoe zelf was. Altijd vrijgevig, denkend aan anderen, maar vooral ook een gevoelsmens die zich soms net teveel kon laten meeslepen door de gevoelens, gedachtes en situaties van andere mensen. Ik zou het bijna een eer willen noemen dat ik hem mocht leren kennen. Al bestaat hij dan niet echt. Hij zal vast eigenschappen hebben gekregen van bekende mensen.
Je was vergeten ma te bellen. Dat snap ik niet helemaal. Ik ben degene die zulke dingen vergeet, die tot laat wegblijft, te veel drinkt of er even geen zin in heeft. Die persoon wás ik tenminste. Alles is anders nu jij weg bent. Dat je haar niet belde, zit me nog steeds niet lekker. Misschien was je het wel vergeten.
Conclusie
Soms weet ik na het lezen van een boek precies wat ik ervan vond en wat ik erover wil zeggen, maar soms ben ik gewoon stil en lukt het mij niet om echt de woorden aan te duiden die een boek recht aandoen. Dat laatste geldt voor ‘Vaarwel Roscoe’ van Céla van Gastel. Aan de ene kant wil ik dit verhaal bejubelen. Het is emotioneel, inspirerend, laat je als mens nadenken en zorgt er bijna voor dat je in dit boek wil kruipen om alle kleine beetjes informatie op te zuigen die de auteur over Roscoe wil delen. Maar er is echter ook wel een beetje een keerzijde.
Ik moest namelijk ook heel erg wennen aan de manier waarop dit boek is geschreven, anders dan normaal. Je weet niet waar er precies naartoe wordt gewerkt en ik miste dan ook af en toe iets van een duidelijke verhaallijn of plot. Maar dat betekent echter niet dat ik dit boek slecht vond, want dat is ook weer niet het geval. ‘Vaarwel Roscoe’ is namelijk aan de andere kant weer zo goed en intrigerend geschreven dat – of je dat nu wil of niet – wordt gegrepen door de schrijfstijl. De bladzijdes vliegen aan je voorbij en zelfs lange hoofdstukken lees je in mum van tijd uit. Al met al heb ik dus nog altijd gemengde gevoelens, maar ook dat is oké.
Heb jij dit boek van Céla van Gastel al gelezen? Laat dan vooral in de reacties weten wat jij ervan vond. Was jij wel direct overtuigd of had je ook wat twijfels? Ik ben heel benieuwd.
