Toen ik hoorde dat Cara Delevingne met een boek zou komen (en dat HarperCollins de vertaalrechten in handen had) was ik al meteen nieuwsgierig. Via de Hebban leesclub kreeg ik de kans om dit boek te lezen en vandaag laat ik je meteen weten wat ik ervan vond.
De zestienjarige Red, Leo, Rose en Naomi horen er niet echt bij op school. Het leven is niet altijd gemakkelijk voor hen, maar de muziek brengt hen samen, en ze hebben hoge verwachtingen van hun band, Mirror, Mirror. Tenminste, tot Naomi bewusteloos uit de rivier wordt gehaald en in coma in het ziekenhuis terechtkomt. De politie doet het af als een mislukte zelfmoord, maar is dat wel zo? Terwijl Naomi in coma ligt, probeert Red achter de waarheid te komen. Een zoektocht die Reds hele wereld op zijn kop zet en een aantal duistere geheimen van de groep aan het licht brengt.
HarperCollins ~ november 2017 ~ 351 pagina’s ~ ISBN: 9789402700299
Red, Leo, Rose en Naomi waren ooit de buitenbeentjes van de school. Er was niemand die echt wist wie ze waren, maar daar kwam door een schoolopdracht verandering in. Ze werden namelijk gekoppeld om een band te vormen. En hoewel niemand daar behoefte aan had, sprong de vonk over toen ze samen speelden. Zo werd de band Mirror Mirror geboren. Sindsdien voelen Red, Leo, Rose en Naomi zich ‘part of the group’. Maar geldt dat wel voor iedereen? Naomi lijkt niet meer zo vaak weg te lopen als vroeger, maar tot de dag dat het wel gebeurt. Niemand weet maandenlang waar ze is, tot ze bewusteloos uit de rivier wordt gehaald. De politie doet het meteen af als een mislukte zelfmoordpoging. Ze heeft immers eerder opvallend gedrag vertoond. Terwijl bij Red de alarmbellen gaan rinkelen. Als beste vriendin heeft ze het gevoel dat er meer aan de hand was en daar gaat ze achter zien te komen ook.
Ik heb dit boek gekregen van Hebban in ruil voor een eerlijke recensie.
Hoge verwachtingen
Spiegel van Cara Delevingne valt al meteen op door de cover. De kleur geel springt eruit. Het is dus zeker een boek dat ik had opgepakt als ik het in de boekhandel of bibliotheek was tegengekomen. Mooi geel is immers niet lelijk. En mede door de schrijfster (Cara) had ik vooraf al hoge verwachtingen. Dat klinkt misschien gek, omdat Cara nog nooit een boek heeft geschreven. Maar ze kan acteren, is een geweldig model en een voorbeeld voor veel mensen, dus ik dacht bijna dat dit niet kon mislukken. Daarnaast heeft ze ook hulp gehad van Rowan Coleman die met haar boeken Twintig Regels Liefde en Boek voor mijn dochters goede recensies heeft gescoord. Maar toch kan ik alvast verklappen dat ik door mijn hoge verwachtingen toch iets ben teleurgesteld.
Na een lange stapavond hadden we al vaak op weg naar huis de zon zien opkomen, elk moment samen koesterend. Tot die nacht had het leven zorgeloos geleken, alsof het leven van ons was en andersom, elke seconden gevuld met iets nieuws, iets wat ertoe leek te doen. Maar die nacht was anders. Mijn ogen deden pijn, mijn mond was droog en mijn hart bonkte.
Details personages
Wat je meteen merkt aan de schrijfstijl is naast dat alles prima en toegankelijk te lezen is, is ook dat er veel details over de personages naar voren komen. Je leert Leo, Red, Naomi en Rose allemaal goed kennen. En het zijn nogal unieke personages met hun eigen verhaal. Iedereen heeft wel een probleem in zijn gezinssituatie: van een alcoholistische moeder, een vader die het met een leeftijdsgenoot van je doet of een broer die net uit de gevangenis komt. Het is dan ook niet moeilijk om ze uit elkaar te houden. Wel bleef ik heel lang met de vraag zitten of Red nu een meisje of een jongen was. Ik dacht een meisje, maar dit werd niet ontkend noch bevestigd. Pas richting het einde van het verhaal wordt het duidelijk en wordt het zelfs meerdere keren gezegd.
Wat positief opvalt is dat dit een boek is met diversiteit erin verwerkt zonder dat daar de nadruk op is gelegd. Het boek draait voornamelijk om Naomi en wat er met haar is gebeurd in plaats van de voorkeuren van Red. Het is er wel, maar lijkt gewoon normaal. Precies zoals het hoort te zijn. Dat is denk ik ook een bepaalde stempel die Cara erin heeft gewerkt. Zoals sommige misschien wel weten, is Cara zelf ook lesbisch/biseksueel en daar is ze vrij open over. En dat heeft ze met Spiegel alleen maar extra benadrukt.
Veel vragen
Maar waardoor ben ik dan een tikkeltje teleurgesteld in Spiegel? Naar mijn gevoel legde ik het boek iets te vaak weg. Het trok niet aan door de missende spanning en ik was niet geneigd om snel te willen weten hoe het zou aflopen. Het einde is wel redelijk goed, maar ik blijf vooral met vragen achter. Je weet bijvoorbeeld niets over motieven van een eventuele dader. Alleen wat hij of zij heeft uitgespookt in zowel het heden als het verleden. Ik had meer willen weten, zoals waarom? Daarnaast was het einde wel duidelijk, maar ook redelijk voorspelbaar. Het leek er naar mijn idee op of deze persoon al eens was aangewezen. Ik had het juist verrassender gevonden als er heel iemand anders achter de gruwelijke daden had gezeten.
Uur na uur ging voorbij en met elk moment dat verstreek, wisten we zeker dat we haar zouden vinden, dat ze ons gewoon een kunstje flikte, zoals ze wel vaker had gedaan wanneer ze het moeilijk had en aandacht wilde. We waren ervan overtuigd dat onze beste vriendin en medebandlid Naomi op een plek was die alleen wij kenden. Dat ze daar wachtte tot wij haar zouden vinden. Want ze kon niet zomaar de ene dag nog bestaan en de volgende dag verdwenen zijn.
Conclusie
Spiegel van Cara Delevingne is een boek dat helemaal bij deze tijd past. App-gesprekjes tussen vrienden, buitenbeentjes die eindelijk de kans krijgen om zichzelf te laten zien, het motto ‘Samen sta je sterk’, mysterie en diversiteit zonder dat daar de nadruk op komt te liggen. Hoewel ik net iets meer spanning had verwacht, ik het boek minder vaak wilde wegleggen en het einde behoorlijk voorspelbaar is, heb ik er wel van genoten. Red sleept je mee het verhaal in, maar ondertussen zijn er een aantal bij-personages ontzettend goed uitgewerkt. Je leert de ins-and-outs van ze en sluit ze toch ook wel in je hart. Als het maar gewoon goed afloopt met ze en dat ze er in ieder geval achter komen wat er met Naomi is gebeurd en of ze ooit nog wakker wordt. En als ik gewoon iets minder hoge verwachtingen had gehad, had ik nog meer kunnen genieten. Cara Delevingne mag echt wel trots zijn op haar eerste boek!
Plussen en minnen voor Spiegel van Delevingne. Welke buitenlandse of binnenlandse beroemdheid hoop jij dat er ooit nog met een fictieverhaal komt? Laat het gerust weten in de comments.
