Ongehoorzaam – Whitney Gardner

Er staat weer een recensie voor jullie klaar. Vandaag recenseer ik Ongehoorzaam van Whitney Gardner. De cover alleen al beloofde heel veel goeds, maar heeft het boek dat waargemaakt?

Als Julia ziet dat iemand iets beledigends over haar beste vriendin op een muur van haar school heeft geschreven, spuit ze er met graffiti een mooie (en ietwat illegale) tekening overheen. Door deze goedbedoelde actie wordt ze van school gestuurd. Dat is een groot probleem voor Julia: ze moet nu naar
een school waar ze de enige dove leerling zal zijn. Dat valt Julia niet mee. Het enige waar ze nog plezier uit haalt is haar kunst. Ze heeft haar twee moeders beloofd niet meer te taggen, maar ze gaat stiekem door. Dan blijkt dat ze niet de enige vandaal in de stad is. Iemand verandert haar kunstwerken en voegt dingen toe. Voor ze het weet zit ze midden in een graffitioorlog met de politie op haar hielen.

Uitgeverij Q ~ november 2017 ~ 304 pagina’s ~ ISBN: 9789021408439

Julia zit een beetje met zichzelf in de knoop. Als ze door een goedbedoelde actie voor haar beste vriendin Jordyn van school wordt gestuurd, moet ze als doof meisje verplicht naar een horende school. En als blijkt dat Jordyn nog eens de schuld is van haar schorsing loopt het leven van Julia niet meer zoals gepland. Het enige waar ze nog plezier uithaalt, is graffiti. Maar dat is verboden, zowel van de gemeente als van haar twee moeders die haar in de gaten houden. Op haar nieuwe school kan ze haar creativiteit niet kwijt. Ze wordt immers niet toegelaten voor het kunstvak. En mede daarom begint ze toch weer de muren en reclameborden te bekladden. Stiekem, dat dan wel. Alleen is ze niet de enige. Keer op keer wordt haar tag overgetagd door iemand die ze niet kent. Julia weet diep van binnen dat haar tags er beter van worden, maar ze heeft er toch niet om gevraagd? Voor ze het weet, zit ze midden in een persoonlijke oorlog en er kan maar één winnaar uitkomen, toch?

Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit bëinvloedt mijn mening niet.

Heerlijk creatief

Het eerste wat mij opvalt aan Ongehoorzaam van Whitney Gardner is toch wel de prachtige cover. De kleuren en de tag maken er echt een plaatje van. Heerlijk kleurrijk en lekker creatief. En laat dat nou net de beschrijving zijn van het verhaal op zich. Hoofdpersonage Julia leeft namelijk geen normaal leven vergeleken met de meeste mensen op deze wereld. Ze is doof, wordt opgevoed door twee moeders (en er is verder geen vader in beeld) en ze is van buitenlandse komaf. De diversiteit straalt ervan af, maar denk maar niet dat de ontzettend creatieve Julia in de slachtofferrol kruipt. Echt niet.

Zes stencils gebruikt en weg is ie. Oké, de tag was al niet meer te zien na Stencil Twee, maar ik heb een naam hoog te houden. Ik heb die smet op jouw naam niet met zomaar iets bedekt. Ik ben wel streetart aan het maken hier.

Chagrijnig personage

Julia weet wie ze is en waar ze van houdt. En kan niet tegen onrecht. Ik kan er ook best beschrijven als iemand met een kort lontje. Ze is altijd boos of chagrijnig en kan maar moeilijk mensen om zich heen hebben. Lastig maakt dat het, want hierdoor wist ik mij toch niet zo goed in haar te vinden. Zoals in de situatie met haar graffiti. Ze is een creatief brein en graffiti is haar uitlaatklep (ook al is het verboden). Toch gaat ze door, maar er is nog iemand die daar mee bezig is. En die zet net iets sneller een stap dan de jonge Julia. Keer op keer wordt haar prachtige kunstwerk overgetagd door iemand anders. Julia verklaart deze persoon meteen tot grootste vijand, terwijl ze stiekem weet dat het haar pieces een stuk beter maakt. Waarom dan zo boos worden? Ik snap wel dat je van andermans werk af moet blijven, maar toch vond ik het een beetje overdreven. Dit is nog maar een voorbeeld.

Gebarentaal en tekeningen

Wat ik wel kon waarderen is het gebruik van gebarentaal en de bijbehorende tekeningen die hierbij werden gebruikt. Het mag dan wel American Sign Language zijn (en dus niet geschikt voor Nederlandse), maar je steekt er toch iets van op. Het had natuurlijk leuker geweest als dit ook vertaald was (net zoals de tekst), maar zo sluit het vast beter aan op de oorspronkelijke versie van het boek. Ondanks dit positieve punt zorgde dit boek er bijna voor dat ik in een leesdip belandde. Na het lezen van de eerste 50 pagina’s trok het verhaal mij niet meer aan. Toch heb ik doorgezet en dat voelt als een opluchting! Geen spijt, want het verhaal werd steeds beter. Enig detail is dat soms scènes heel snel gingen. Net of er wat werd overslagen. En dan snapte ik het niet meer helemaal.

Mijn gezwoeg wordt beloond en het staat nu allemaal in volle glorie op de muur. Ik weet dat het niet mag, graffiti op een schoolmuur. Dat weet ik heus wel. Maar ik ben de eerste niet en die rottekst moest eraf.

Conclusie

Als je hoofdpersonage Julia in Ongehoorzaam van Whitney Gardner te vriend wil houden, kun je maar beter ver weg blijven van haar tags. Kijken doe je met je ogen. Anders heb je een boze meid die zich echt wel kan uiten ondanks haar doofheid. Ze staat sterk in haar schoenen en weet wat ze wil, maar ze had wel iets minder chagrijnig mogen zijn. Haar tolk Casey kan er immers ook niets aandoen en zij kijkt alleen maar uit naar haar leerlinge. Maar Ongehoorzaam van Whitney Gardner is ondanks dat ik heel even een dipje had op het begin toch een creatief boek. Vol mooie tekeningen, handgebaren (waar je echt iets opsteekt van ASL – helaas niet van de Nederlandse gebaren) en geweldige graffiti. Je krijgt zelf bijna zin om een tekenblok te pakken en te gaan schetsen. De cover sluit hier geweldig bij aan, want als ik die zou zien, zou ik het boek meteen pakken. Oke, nu niet meer omdat ik het boek al heb gelezen maar anders zeker!

Zou jij gebarentaal willen leren? Laat het weten in de reacties. In dit boek komt het een aantal keer voorbij en het lijkt mij zeker een bijzondere taal om te leren.