Niet met opzet – Sacha Voogd

Soms krijg ik een e-mail van een auteur of ik zijn/haar boek wil lezen en recenseren op mijn blog. Dit doe ik eigenlijk alleen als een boek echt bij mij past. Dit was het geval bij Niet met opzet van Sacha Voogd en vandaag vertel ik je wat ik precies vond van dit boek.

Kan een man een groot en donker geheim verborgen houden voor zijn geliefde? En welke prijs betaalt hij daarvoor? Restauranthouder Jurre leidt een onbezorgd leven in Brazilië. Tijdens een bezoek aan zijn moeder in Nederland ontmoet hij Marente, een jonge fotografe. De twee worden op slag verliefd. Bij een eerste bezoek aan haar ouderlijk huis wordt Jurre geconfronteerd met de demonen uit zijn verleden. Die laten hem niet meer los.

Uitgeverij Aspekt ~ oktober 2017 ~ 182 pagina’s ~ ISBN: 9789463382564

Restauranthouder Jurre heeft een leven opgebouwd in het zonnige Brazilië. Daar waar de zon altijd schijnt en de mensen op de tafel dansen. Eén probleem: zijn grote liefde Marente woont nog in Nederland net zoals zijn dementerende moeder voor wie hij nog enkele dingen moet regelen. Het was liefde op het eerste gezicht tussen de restauranthouder en de fotografe. Daarom besluit hij tijdelijk weer naar Nederland te vertrekken om zo zijn Marente in zijn armen te kunnen sluiten. En haar mee te nemen naar zijn favoriete land. Als hij echter haar familie ontmoet, komen er demonen uit het verleden weer naar boven. Iets dat hij al die jaren heeft proberen te verdringen. Hij wordt verscheurd door twijfel en de angst om Marente kwijt te raken. Gaat hij het haar vertellen wat er vroeger is gebeurd of besluit hij zijn mond voor altijd te houden?

Ik heb dit boek gekregen van de auteur. Dit beïnvloedt mijn mening niet.

Prille relatie

Ik dacht even dat Niet met opzet van Sacha Voogd was uitgegeven in eigen beheer. Als dat zo was, had het zeker een plaats verdient in mijn blogartikel over Indie-auteurs. Maar ook als dat niet zo is, ben ik alsnog enthousiast! Het boek bevat geen spelfouten (of zijn mij in ieder geval niet opgevallen) en het verhaal leest lekker weg. De schrijfstijl is fijn en neemt je echt mee naar het leven van de verscheurde Jurre en zijn grote liefde Marente. Je leest dan ook vanuit beide perspectieven. Er speelt een geheim tussen het stel, dat nog niet eens zo heel lang bij elkaar is. Immers wisten de ouders van Marente amper van zijn bestaan en heeft de moeder van Jurre haar ook nog nooit ontmoet. Het geheim dat er tussen hen speelt zou ervoor kunnen zorgen dat de één de ander met andere ogen gaat bekijken. Dat is ook één van de redenen waarom Jurre zijn mond houdt.

Nog even, dan kan ik Marente weer tegen me aandrukken. Drie weken hebben we. Drie hele weken. Langer kan ik het restaurant niet aan Francesco overlaten. Het moet lukken, zei de makelaar. De woningmarkt trekt aan, ma’s huis is zo verkocht. Over drie weken reis ik terug. Met Marente.

Dementerende moeder

Zelfs voor de lezer is het gissen naar wat er nu precies is gebeurd. Deze spanning zit er al vanaf het eerste hoofdstuk goed in. Je weet dat Jurre ergens achterkomt, maar wat dat precies is, hoor je pas aan het einde van het verhaal. Ondertussen lees je ook over de moeder van Jurre. Ze is dementerend en woont op dit moment in een verzorgingstehuis. Aan de ene kant verklaart dit waarom Jurre is teruggekomen, maar aan de andere kant blijkt ook dat hij al jaren geen contact had met zijn moeder. Jurre heeft geen band met haar en het helpt dan ook niet dat hij normaal gesproken in Brazilië woont. Echter voegde het verder weinig toe en dat vind ik ook wel jammer. Het dementerende gaat nergens heen. Wel geef ik pluspunten aan de sfeerbeschrijvingen uit Brazilië. Ik wil bijna zelf een ticket boeken naar dit zonnige land.

Veel hoofdstukken

Wat ik ook jammer vind, is het aantal hoofdstukken. Dit boek bevat 182 pagina’s en er zitten maar liefst 50 hoofdstukken in. Dat betekent dus gemiddeld 3 tot 4 bladzijdes per hoofdstuk. Aan de ene kant ben ik hierdoor geneigd om het boek weg te leggen. Een hoofdstuk geeft meestal een rustmoment, maar eigenlijk heb je dat nu amper nodig door de hoeveelheid momenten. Maar aan de andere kant zorgde het er wel voor dat ik snel door het verhaal ging. Toch nog een hoofdstukje lezen, is immers niet zo heel moeilijk. Die korte hoofdstukken gelden eigenlijk ook voor de zinnen. Die zijn kort en voelen soms onafgemaakt. Soms is het creëren van snelheid goed binnen een verhaal, maar zo snel hoefde ook weer niet. Maar over het algemeen ben ik echt wel positief van het verhaal. Ik heb er van genoten en dat is belangrijk.

Ik loop ze voorbij, de drukte in van andere afhalers en zoek naar Marente. Ze staat iets achteraf van de mensenmassa, naast een hoge palm. Als ik haar zie, gaat er een schok door me heen en stokt mijn adem. Ze ziet mij op hetzelfde moment, haar gezicht breekt open in een glimlach. Met een paar passen zijn we bij elkaar.

Conclusie

Niet met opzet van Sacha Voogd bevat enkele goede elementen. Zo staat er een sterk verhaal, hangt er een strakke spanningsboog (‘wat zijn die demonen uit het verleden?’) en vlieg je door de korte zinnen door het verhaal heen. Toch ben ik niet volledig overtuigd. Dat komt mede door de veelvoud aan hoofdstukken. 50 hoofdstukken in een boek van 182 pagina’s vind ik wat overdreven. Een hoofdstuk zorgt voor een rustmoment en die heb je in dit verhaal echt niet zo vaak nodig. Daarnaast vind ik het jammer dat de rol van de dementerende moeder van Jurre niet vaker aan bod komt. Het geeft een reden hoe hij Marente heeft ontmoet, maar verder komt het niet. Toch stijgen de sterkere elementen boven de ‘slechtere’ elementen uit en heb ik alsnog genoten van dit verhaal. En niet te vergeten de cover: die past vooral bij het personage Marente – zij houdt ervan om dit soort situaties te fotograferen.

Als jij een verhaal zou mogen uitgeven, waarover zou dat dan gaan? Laat het achter in de reacties, want ik ben erg nieuwsgierig naar al jullie creatieve ideeën.