In mijn bookhaul van oktober kwam Hot mess van Lucy Vine al eens voorbij. Eerder zou dit boek Sterrenstof gaan heten, maar op het laatste moment is door de uitgeverij besloten om de Engelse titel aan te houden. En vandaag recenseer ik dit boek. Lees snel verder.
Ontmoet je soulmate, Ellie Knight.
Haar leven… loopt niet bepaald zoals gepland. Ze haat haar baan, haar vrienden beginnen allemaal te settelen en zich voort te planten, en haar huisgenoten zijn ronduit bizar. Sommigen zullen Ellie omschrijven als een ‘hot mess’. Maar wie heeft wél alles perfect voor elkaar? Hot mess is een schaamteloos grappig verhaal met een heldin waar velen zich in zullen herkennen: Ellie – een moderne Carrie Bradshaw meets Bridget Jones.
A.W. Bruna ~ oktober 2017 ~ 315 pagina’s ~ ISBN: 9789400509221
Bridget Jones move over, want hier is Ellie Knight. Wat ze je ook zegt, ze is niet blij met haar manier van leven. Ze is vrijgezel, haat haar baan op kantoor als grafisch designer en dan hebben we het nog niet eens over haar huis gehad genaamd het Stinkhol. Haar vrienden Sophie en Thomas en zelfs haar zus Jen vinden het nu wel eens tijd worden voor Ellie om zich te gaan settelen. Precies zoals Sophie en Jen inmiddels hebben gedaan, maar de vraag is of zij veel gelukkiger zijn dan Ellie. Maar tegen beter weten in maken Thomas en Sophie een profiel aan voor Ellie op Tinder. Maar is dit wel wat Ellie wil? Ook al is ze nog in ‘rouw’ met haar ex Tim, met wie ze het een jaar geleden zelf heeft uitgemaakt, neemt ze toch de stap naar het datingleven. En daar komt ze bijzonder veel vreemde mannen tegen. Mannen die vooraf niet van de drank af kunnen blijven en dus straalbezopen aankomen tot aan huilende mannen tijdens de seks. De één nog gekker dan de ander, maar aan seks geen gebrek.
Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Datingsleven van Ellie
Hot mess van Lucy Vine werd door de uitgeverij gepresenteerd als een must read, die heel grappig zou zijn. En als je dan de prachtige roze cover ziet gaat mijn hart al sneller kloppen. Helaas viel dat toch even tegen toen ik begon met lezen. Ik heb geen moment een glimlach op mijn gezicht gehad. Natuurlijk zitten er wel leuke scènes tussen over het lastige datingsleven van Ellie. Ze doet namelijk haar best, maar als haar eerste date op Valentijnsdag – die haar oudere zus Jen heeft geregeld – al eindigt in dronken worden in de kroeg waar ze haar ‘date’ op een niet zo vriendelijke manier laat weten dat hij het kan bekijken, weet ze al dat het geen succes gaat worden. Een hele domme actie. Maar ik heb er waarschijnlijk door de manier waarop het is geschreven niet echt om kunnen lachen. Het ligt er te dik bovenop.
Ik zit stil, doodstil. Ik heb me aan de bar in een perfecte nonchalante- maar aantrekkelijke houding gemanoeuvreerd met mijn meest flatteuze kant (rechts) naar de deur toe. Het zit niet echt lekker, maar dat geeft niet, want elk moment kan hier DPGL (De Potentiële Grote Liefde) binnenkomen, en als ik iets in films heb geleerd – en die hebben me alles geleerd – dan is het dat liefde op het eerste gezicht essentieel is voor dat ‘nog lang en gelukkig’-gedoe.
Diepere thema’s
Maar aan de andere kant ook gelukkig gaat dit verhaal verder dan alleen het datingsleven van Ellie. Het gaat over iemand die in knoop zit met zichzelf en zich daar lastig weet uit te werken. Over iemand die het moeilijk vindt om naar de toekomst te kijken, omdat ze dat eng vindt. En het gaat om een vader die na het verlies van zijn vrouw wil doorgaan met zijn leven, maar daar toestemming voor wil van zijn kinderen. In vooral de eerste paar situaties herken ik mijzelf al meer dan in het datingsleven van Ellie. Zoals meegesleept worden door je omgeving terwijl jij eigenlijk een hele andere kant op wil en om zelfstandig beslissingen te (moeten) nemen. Deze momenten zorgde er dan wel voor dat ik beter in het verhaal kwam en dat ik het boek sneller las. Soms wilde ik zelfs schreeuwen naar de vrienden van Ellie: ‘Bemoei je met je eigen leven’ en kon ik Ellies frustratie heel goed begrijpen. Maar toch deed ik er een week over om dit boek uit te lezen omdat iets mij tegenhield, maar dat lag niet aan de schrijfstijl.
Afbreuk aan verhaal
Wel lees je op een gegeven moment een korte roman ‘geschreven’ door de vader van Ellie. Daar ben ik (en uit andere recensies blijkende nog meer mensen) geen grote fan van. Het doet afbreuk aan het verhaal van Ellie en sommige stukken zijn zelfs iets te lang naar mijn idee. Wel past het bij de vader die langzaam zijn datingsleven weer wil oppakken na het overlijden van zijn vrouw. Het is voor hem (en voor Ellie die haar moeder nog altijd mist) niet makkelijk. Maar door zijn zoektocht naar een verandering in zijn leven en dat van Ellie duizelde het af en toe van de personages. De belangrijkste personages (vrienden Sophie en Thomas, huisgenoot Josh en vader met zijn dochters Jen en Ellie) zijn bekend, maar als er ook nog mensen van het werk, buurvrouwen en dates bijkomen raak ik soms even kwijt wie nu wie is. Gelukkig wordt het al gauw snel weer duidelijk.
‘Ik weet het niet,’ zeg ik naar waarheid. ‘Ik ben niet eenzaam. Eenzaamheid is iets wat ik ooi wel in foute relaties heb ervaren. En op dit soort avonden heb ik het gevoel dat ik nooit meer een date wil. Maar uiteindelijk moet de liefde tot een lang en gelukkig leven leiden, toch? Dat willen we tenslotte allemaal.’
Conclusie
Hot Mess van Lucy Vine schept van tevoren hele hoge verwachtingen. Mede door het prachtige (vrouwelijke) uiterlijk van het boek en de beschrijving dat het ‘het grappigste boek dat ik in lange, lange tijd heb gelezen’ (aldus Comspolitan) zou zijn. Maar helaas was dat voor mij niet het geval. Door de manier waarop het geschreven is, hield niet alleen mij iets tegen op dit boek in een snel tempo uit te lezen, ook vond ik het te geforceerd grappig. Ik heb dan ook weinig tot geen glimlachjes op mijn gezicht gehad. Wat ik dan wel weer een pluspunt vond, was de diepere laag. Hot mess gaat namelijk ook over iemand die het leven leeft dat anderen voor haar uitstippelen. Terwijl ze zelf de toekomst maar eng vindt. Daar herkende ik mij zelf meer in en daardoor kon ik wel een band opbouwen met hoofdpersonage Ellie. Helaas vond ik de toevoeging van de roman van de vader à la Fifty Shades afbreuk aan Ellies verhaal. En zorgde dat voor iets te veel ‘onbekende’ personages. Hot mess krijgt van mij drie sterren!
Wat is het grappigste boek dat jij in lange, lange tijd hebt gelezen en wat maakte het zo grappig? Laat het weten in de comments als je nog een aanrader hebt.
