De lovebus – Tjibbe Veldkamp

Onlangs las ik ‘De lovebus’ van Tjibbe Veldkamp. Een Young Adult (15+) die gebaseerd is op de werkelijkheid. Hierdoor komt het erg in de buurt van de opdracht die ik onlangs op school kreeg. Daarover later meer, want eerst bespreek ik wat ik van dit boek vind.

Op zaterdagavond 7 februari 1976 werden in Medum en omgeving twee mensen vermoord, er viel één zwaargewonde en acht personen hadden medische zorg nodig voor lichtere verwondingen.
Al dat geweld draaide om seks.
Dit is het verhaal van die avond.

Querido Kinderboek ~ 176 pagina’s ~ februari 2017 ~ ISBN: 9789045120591

Zaterdagavond 7 februari 1976 leek op een normale uitgaansavond, maar niets bleek minder waar. Er gingen mensen dood en raakten (zwaar)gewond. Alleen hoe kwam dat? Het begint allemaal bij de lovebus – de bus die ervoor zorgt dat je je even helemaal kunt uitleven met een onbekende of een bekende op een afgelegen plek. De jonge Cathelijn heeft een rijke fantasie en ziet zich wel in de lovebus. Helaas voor haar niet met bestuurder J.J. van de bus, want hij moet werken. Daarom gaat ze naar de bar-dancing Boerema om een andere jongen permizzie te geven. Maar achteraf begon daar alle ellende.

Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.

Kort en krachtig

Met 176 pagina’s is De lovebus een kort, maar zeer krachtig boek. Door tijdsprongen tussen het heden en het verleden en wisseling van de perspectieven (soms moet je even doorlezen om erachter te komen bij welk personages je bent beland) probeert Tjibbe het verhaal van het begin tot het einde spannend te houden. Daarnaast creëert hij echt een volledig sfeer: met soms onbegrijpelijke Groningse woorden, zorgt hij dat je als lezer volledig in deze wereld wordt gesleept. En ondertussen komt bij de lezer hun innerlijke journalist(e) naar boven, want wat is er die nacht nu precies gebeurd en voor wie liep het fout af? Sommige personages sluit je in je hart, dus je hoopt dat hen niets overkomt.

‘Wat is de lovebus?’ Ze legde de klemtoon op ‘is’, alsof ze al een tijdje over de bus stonden te praten. Het was een plek voor stiekeme seks. Maar misschien had zij liever een romantischer antwoord. ‘Een plek waar je samen kunt zijn met je geliefde,’ zei hij.

Vraagtekens

Helaas lees je bijna het hele verhaal over de liefde en mist daar een laag spanning. Ook het einde levert vooral vraagtekens op en geen ‘oke, dus zo is het precies gegaan’. Daardoor las ik de 176 pagina’s niet binnen sneltreinvaart uit, wat ik wel had verwacht. Toch kan ik het ook wel weer begrijpen dat de spannendste dingen aan het einde zitten, want het is immers op waarheid gebaseerd. De gebeurtenissen kunnen niet spannender gemaakt worden dan dat ze zijn, want zo is het niet gebeurd. Aan de andere kant voelde het einde een beetje afgeraffeld: hoe de bewuste avond voor sommige personages is afgelopen, is bekend. Maar hoe zit het met de rest? Zaten zij tussen de gewonden of zijn ze op tijd gevlucht?  De lezer moet het nu doen met anderhalve pagina waarin niet alle personages zijn benoemd.

Aantrekkelijke cover

Zoals ik in ‘deze recensies verschijnen in maart’ al had verteld, werd ik door dit boek aangetrokken door de cover. Ik zag de cover plus een kort stukje tekst in de voorjaarsbrochure van Querido en eigenlijk was mijn aandacht meteen getrokken. Ondanks dat ik geen enkele ervaring heb met zowel de uitgeverij als met de schrijver, vroeg ik wel een recensie-exemplaar aan. Het kan immers nooit kwaad om nieuwe boeken, uitgeverijen en schrijvers te leren kennen. En hier heb ik geen spijt van. De cover blijft nog steeds een plaatje, maar persoonlijk had ik graag willen zien dat er meer aandacht was besteed aan de achterkant. Er staat waar het boek over gaat in kleine en witte letters, maar daar blijft het bij. Het voelt een beetje afgeraffeld en dat is jammer als je het vergelijkt met de voorkant.

Hij draaide zich om naar het schrift en pakte zijn pen om de namen te noteren. ‘Wie neem je mee?’ ‘Ik moet nog iemand vragen.’ Ze keek hem uitdagend aan, alsof ze wilde zeggen: zeg er dan wat van! Hij legde rustig zijn pen neer, naast de briefjes. Hij was in het algemeen vóór seks, ook voor seks tussen vreemden.

Conclusie

De lovebus is een origineel boek dat nog lang bijblijft. Met wisselende perspectieven, sprongen in de tijd en verschillende gebeurtenissen wordt langzaam duidelijk wie deze avond wel en wie deze avond niet heeft overleefd. En misschien nog wel belangrijker: hoe kan het zijn dat het voor mensen fataal werd? Enkele puntjes van kritiek zijn het nog onduidelijke einde, de afgeraffelde achterkant en de spanningsopbouw. Maar daar wil ik best doorheen kijken: over het algemeen is het een goed, kort en krachtig verhaal.

• Als ik mij al die tijd niet heb vergist, is het een waargebeurd verhaal dat Tjibbe zelf heeft onderzocht. En dat is precies waar ik het in de inleiding al over had. Persoonlijk moet ik namelijk – als school-opdracht – ook op deze manier een journalistiek verhaal schrijven. Je neemt dus een gebeurtenis, onderzoekt wat er precies is gebeurd en schrijft daar een verhaal over zoals je ‘m ook in boeken leest. Alleen het probleem is, is dat ik nog geen onderwerp heb. Mocht jij dus iets weten, laat het dan vooral achter in de comments.

Heb jij weleens een journalistiek verhaal gelezen of geschreven of lees je alleen maar fictie? Laat het weten in de reacties, want ik ben erg benieuwd.