Challenge – Annemarie Bon

Mijn allereerste recensie van 2018 is een feit met deze blogpost. En ik zal jullie alvast geruststellen: ook zeker niet de laatste. Kijk je mee naar wat ik vind van Challenge geschreven door Annemarie Bon?

Jens baalt ervan dat hij drie weken met zijn moeder en broertje in het toeristische Torremolinos moet doorbrengen. Gelukkig maakt hij al snel nieuwe vrienden, met wie hij graag samen verder wil reizen. Hun ouders gaan akkoord, ook al is Jens’ moeder bezorgd omdat Jens de dood van zijn vader nog niet heeft verwerkt. Jens trekt met zijn vrienden naar een natuurgebied. Daar wordt hij uitgedaagd tot steeds gevaarlijkere acties. Totdat zijn eigen leven op het spel komt te staan…

Uitgeverij Moon Young Adult ~ november 2017 ~ 176 pagina’s ~ ISBN: 9789048842643

Na de dood van haar ex-man wil ze haar kinderen Jens en Tommie meenemen naar Torremolinos. Maar de 16-jarige Jens zit daar dus echt niet op te wachten. Al de dag naar aankomst ziet hij het somber in. Er lijkt hem in het zonnige oord niets te beleven dan alleen maar hangen in de zon en toeristische kiekjes maken. Jens wil erop uit en spannende video’s maken van de natuur. Pas als hij Sophie en Frank ontmoet, krijgt hij eindelijk hoop op een goede vakantie. Zij houden wel van een uitdaging en vervelen zich ook. Daarom besluiten ze hun ouders over te halen om alleen verder te trekken in Spanje. En het lukt ze ook nog. Samen met David – een vriend van Jens die ergens anders in Spanje vertoefde – trekken ze verder. Alleen of dit nu zo’n verstandige beslissing is.. Frank probeert Jens verder en verder uit te dagen tot spannende challenges. De één nog gekker dan de ander. Zelfs eentje die het leven van Jens kan kosten en niemand die hem dan kan redden.

Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.

Spannende beschrijving

Challenge van Annemarie Bon stelde van tevoren geen hoge verwachtingen. Ik twijfelde zelfs even of ik dit boek wel wilde lezen. Maar er was iets aan de beschrijving dat mijn aandacht wist te trekken. Iets spannends. En dat heeft mij over de streep getrokken om Challenge een kans te geven. Aan de ene kant ben ik daar heel blij mee, want de eenvoudige schrijfstijl zorgde ervoor dat ik vanaf het begin in het verhaal werd getrokken en dit boek binnen korte termijn alweer kon dichtslaan. En daarnaast heb ik wel degelijk een band kunnen opbouwen met hoofdpersonage Jens. Hij verveelt zich in Torremolinos en als hij dan avontuur ziet door met Sophie en Frank door te reizen in Spanje, pakt hij die met beide handen aan. Alleen of dat nu zo verstandig is, valt nog te bezien.

‘Ik blijf hier. Welk woord snap je daar niet van?’ Stilte. Waarschijnlijk telde ze nu tot tien, zoals ze hem vroeger altijd had geleerd. En ja hoor, haar handen ontspanden zich en ze maakte een wegwuifgebaar in een poging te doen alsof het haar onverschillig liet. ‘Jij je zin. Je zult het zelf wel het beste weten. Maar je moet snappen dat ik me gewoon zorgen om je maak.’

Band met hoofdpersonage

Wat mij aantrok aan het hoofdpersonage Jens is dat hij heel stoer doet, maar nog eigenlijk een beginnende (en ook slimme) puber is die leidt onder het verlies van zijn vader. Hij is dagelijks in de weer met zijn camera om mooie beelden te schieten, precies zoals zijn vader deed. Alleen over de dood van zijn vader wil hij niet meer praten vooral niet met zijn nieuwe ‘vrienden’ Frank en Sophie. Hij wil avontuur en laten zien dat hij nergens bang voor is door middel van de challenges die Frank voor hem bedenkt. Het begint onschuldig, maar niets is wat het lijkt. Frank probeert Jens steeds verder uit te dagen. Maar waarom? Juist door die uitdagingen kreeg ik vraagtekens bij zowel Sophie en Frank. Je weet hun verhaal niet, dus is het moeilijk om een band op te bouwen. Met David (de vriend van Jens) gaat dat al iets beter. Hij sluit zich later aan bij het trio en je leert hem oppervlakkig kennen, maar ze zijn toch niet voor niets goede vrienden? Jens gun je al het geluk om zichzelf te vinden en dat het liefst zonder Frank en Sophie.

Van alle tijden

Toch miste ik helaas van die verwachte spanning. Door de fijne schrijfstijl vloog ik dan misschien wel door het verhaal heen, dat lag minder aan wat er gebeurde. Er zat op een enkele challenge na weinig actie in en de echte spanning kwam pas bij de laatste 20 pagina’s. Wat je wel krijgt, is een soms voortkabbelende verhaal en de warboel uit het hoofd van Jens die terugdenkt aan zijn vader, de laatste brief die hij nog nooit heeft gelezen en hoe zijn vader aan zijn einde komt. Hiermee heeft schrijfster Annemarie Bon wel twee goede thema’s aan bod gebracht: rouw en groepsdruk. Thema’s waar veel mensen mee te maken krijgen en waar iedereen weer anders mee omgaat. Dat maakt dit verhaal interessant, van alle tijden en de moeite waard om door te lezen.

‘Vakantiegangers komen hiernaartoe om te genieten,’ zei Sofie, ‘maar ik snap niet wat ze eraan vinden. Ik heb in elk geval een heel andere smaak.’ ‘Ik ook,’ zei Jens. ‘Horrormolinos is vreselijk. Ik ben hier door mijn moeder mee naartoe gesleurd.’ Frank grinnikte om de woordspeling.

Conclusie

Challenge van Annemarie Bon heeft zo zijn goede als wat mindere elementen. Ten eerste vloog ik door de fijne schrijfstijl van Annemarie door het boek heen, maar soms miste ik wat spanning en actie. Dat kreeg ik pas bij de laatste 20 pagina’s waar ik werd verrast met een sterk einde. De thema’s die worden aangehaald – zoals rouw en groepsdruk – zijn sterk en zo blijkt maar weer dat iedereen daar anders omgaat. Net zo sterk is hoofdpersonage Jens. Ik heb hem echt in mijn hart gesloten en gunde hem zijn geluk en zijn vrijheid om zichzelf te leren kennen. Hij heeft het zwaar (gehad) met het verlies van zijn vader en probeert langzaam zijn weg weer terug te vinden. Dit had ik graag ook gezien bij de andere personages Sophie, Frank en David. Vooral bij die eerste twee zet ik nu mijn vraagtekens. Maar ondanks zowel de mindere als goede punten heb ik toch een paar uurtjes leesplezier gehad door Challenge.

Om nog even in de nieuwjaarssfeer te blijven: wat wordt jouw eerste boek van 2017? Ik heb op 1 januari al één boek uitgelezen en dat was Niemands meisje. Dat is alvast een goed begin van mijn reading Challenge.