Deze periode moest ik weer een boek lezen voor Nederlands. Gelukkig is het de allerlaatste van mijn middelbare school periode (moet ik wel slagen natuurlijk). Ik koos samen met mijn groep voor het boek: Donderdagmiddag halfvier. Ik had nog nooit gehoord van dit boek, maar gelukkig heb ik het wel begrepen. Dit boek las ik voor het eerst niet met een echt boek van papier, maar via de app ‘Aldiko’ op mijn smartphone.
Ik heb het boek als bestand gekregen om in de app te kunnen lezen, maar dit heeft mijn mening totaal niet beïnvloed.
Het verhaal
Donderdagmiddag halfvier gaat over de dood van de 12-jarige Karen Vyncke. Elk hoofdstuk gaat over een ander persoon, die op een bepaald vlak iets met Karen te maken heeft: (tik)leraar Damien Deroover, architect Sam Dermote, moeder Bea en haar vriendin Tamara, beste vriend Hassan en natuurlijk over Karen zelf. Het verhaal begint met Damien, die altijd rondrijdt in zijn camionette (bestelwagen) waar zijn tikmachines zijn opgeborgen. Damien is tikleraar op de school van Karen. Op een dag als hij zijn camionette voor de fietsen heeft gezet, komt er een jongetje Dimi naar binnen om te vragen of hij aan de kant wil. Na een lang gesprek loopt Damien mee naar buiten en daar blijkt dat Karen dood is gegaan doordat ze speelde in de camionette van Damien.
Het tweede hoofdstuk gaat over Bea en Tamara, die samen naar een cursus gaan over het offeren van onschuldige kinderen. Je komt in dit hoofdstuk te weten dat Henk niet de biologische vader is van Karen. Ze denken dat Karen dit zelf niet weet. Op de terugweg rijden ze bijna zelf een kind aan.
Het derde hoofdstuk gaat over Sam. Hij heeft het huis waar Karen in woonde ontworpen en dat is dan ook zijn relatie met Karen. Verder krijg je een kijkje in zijn leven als hij erachter komt dat zijn vrouw zonder hem in te lichten een operatie doet om haar sterilisatie te ontdoen.
Het vierde hoofdstuk heet Karen en daar komen vooral flashbacks over verhalen die Hassan tegen haar heeft verteld. Erg leuke verhalen, die zorgen voor een leuke toevoeging in het verhaal.
Het vijfde hoofdstuk gaat weer over Damien. Na de dood van Karen wordt hij als echte zondebok gezien. Hij wordt omgekocht door Sam (hoofdstuk 3) om niet naar de begrafenis te komen. Als hij op school komt in zijn camionette wordt de secretaresse boos op hem. Zij heeft een miskraan gehad (net na het overlijden van Karen) en probeert hem de schuld te geven. Damien wordt boos en dreigt haar te verkrachten als zij ‘m niet helpt om zijn baan (hij werd ontslagen) terug te krijgen. Hij doet het achteraf toch niet.
Het laatste hoofdstuk heet: ‘het laatste verhaal’. Dit is ook een verhaal, dat Hassan ooit tegen Karen heeft verteld. Het gaat over een man, die getrouwd is met Choco. Zij wordt zo genoemd omdat ze verslaafd is aan chocolade. Als de vrouw overlijdt aan haar chocoladeverslaving blijft haar man steeds chocolade brengen en verhalen vertellen. Als de buurvrouw zijn hulp inroept omdat haar zoontje een wesp heeft ingeslikt, kan hij die zoon helpen. Hij vergeet Choco totaal, maar als hij eenmaal terugkeert is haar lichaam helemaal verrot en aan het ontbinden. Als laatste vertelt Karen dat zei ook weg slipt.
Mijn mening
– In het begin moest ik heel erg wennen aan dit verhaal, want er komen heel veel flashbacks en tijdvertraging in het boek voor. Je leest een verhaal en dan komen er opeens hele andere dingen aan bod, die het verhaal rommelig en niet te volgen maakt. Dat is vooral op het begin heel verwarrend.
Pas vanaf hoofdstuk 4 (met de verhalen van Hassan) werd dat veel minder en kwam ik pas echt in het verhaal. Dat blijkt ook wel, want het laatste deel heb ik in één keer uitgelezen.
– Door de verhalen rondom Karen bleef Karen een soort van ‘in leven’, maar op het einde sterft Karen pas echt. Dit is zeker een pluspunt van het boek.
– De verdeling van de personages (hoofdstuk per hoofdstuk) maakte het verhaal iets minder verwarrend, omdat je wel weet met in wiens ogen je meekijkt.
+punten:
– Personages verdeelt in de verschillende hoofdstukken
– Het einde van het boek
– Alles duidelijk in details uitgelegd
-punten:
– Het begin
– Flashbacks
– Tijdvertraging (met té veel details)
Als ik het boek een cijfer zou moeten geven, dan geef ik een 6.
Ik heb dus een beetje een gemengd gevoel over dit boek, maar als eindconclusie geef ik toch een voldoende. Heb jij dit boek al eens gelezen en wat denk jij van dit boek? Mocht je het boek niet gelezen hebben: wat is jouw laatst gelezen boek?
