Boeken gelezen in juli – recensies

Het is alweer augustus en dat betekent dat ik jullie weer mag lastigvallen met de boeken, die ik deze maand heb gelezen. Hoewel ik een lijstje had gemaakt van ’to read in juli 2015′ kwam ik er net achter dat ik geen van deze boeken heb gelezen. Leuker voor jullie om weer nieuwe te leren kennen.

Niet te filmen – Barbara Kuipers

De jonge journaliste Sophie heeft grootse plannen: ze wil een topverslaggever worden. Om ervaring op te doen solliciteert ze bij een reality-tv-programma. Misschien niet heel hoogstaand, maar je mag tenminste naar exotische locaties reizen. Het eerste programma dat Sophie zal maken is Love Island, een spel waarbij stellen gesplitst worden om op twee afzonderlijke eilanden de verleiding van speciaal geselecteerde, zwoele vrijgezellen te weerstaan. Al snel wordt duidelijk dat reality-tv maken een vak apart is, en Sophie blijkt een snelle leerling Hoe laat je een kandidaat precies dat zeggen wat je wilt horen? Hoe speel je de verschillende persoonlijkheden optimaal tegen elkaar uit? Hoe maak je de werkelijkheid net even mooier dan hij is?

Terwijl Sophie voor programma’s als Asian Express en Dames in wording gaat werken, vervreemdt ze steeds meer van haar vrienden, familie en geliefde. Vooral wanneer ze wel heel erg close wordt met die vlotte, knappe collega die haar veel beter lijkt te begrijpen dan wie dan ook. Maar ook in het echte leven kan schijn behoorlijk bedriegen

Als beginnend journalist vind ik dit soort boeken erg leuk om te lezen. Welke kanten kun je op met deze opleiding en waar begin je? Het hoofdpersonage maakt uren in de reality-programma’s en hoewel ik na het lezen van dit boek mijn twijfels heb over hoe ‘reality’ ‘realitytv’ is, vind ik het toch erg interessant. Ik weet niet of ik wel deze kant van de journalistiek op wil en gelukkig heb ik nog wel even om me daar verder in te verdiepen.

Daarnaast vond ik dit boek erg leuk om te lezen, omdat ik veel van deze programma’s wel eens heb gezien zoals Dames in de Dop (in het boek Dames in Wording) of erover heb gehoord, zoals dat Mascha het in een vlog laatst over Temptation Islands (wat dus Love Island wordt genoemd) had: heel toevallig, want ik had toen net dit boek uitgelezen en wist dus hoe ‘echt’ dit programma is.

De Prinses – Kiera Cass

Twintig jaar geleden deed America Singer mee aan de Selectie en wist ze prins Maxons hart te veroveren. Nu is het de beurt aan prinses Eadlyn om haar eigen Selectie te houden. Eadlyn verwacht niet dat het voor haar even sprookjesachtig zal zijn als het liefdesverhaal van haar ouders. Maar als de strijd om haar hart losbarst, zou ze er wel eens achter kunnen komen dat haar eigen geluk niet zo ver weg is als ze altijd dacht.

Nadat ik de hele Selectie reeks zo snel mogelijk heb uitgelezen, kreeg ik te horen dat er nog een deel 4 was. Helaas deed ik over dit deel wel iets langer dan over de overige delen, omdat het op een manier toch niet bleef hangen. Het perspectief is vergeleken met de andere drie boeken veranderd van America naar haar dochter Eadlyn. Helaas moest ik er vooral daarom een beetje inkomen, maar toen dat eenmaal gebeurt was (rond de helft van het boek) duurde het niet lang of ook dit boek kwam ten einde. Leuk weetje: ik las dit boek uit in de OHMYBOOKATHON van ohmybook.nl

Meisjes van mevrouw De Wit – Patricia Perquin

De meisjes van mevrouw De Wit is een onthutsend boek. Patricia Perquin is erin geslaagd om de meisjes, die de meest mensonterende ervaringen hebben ondergaan, een eigen stem te geven. Ze zijn beschadigd, maar ze hebben ook dromen en willen weer kunnen lachen, iets waartoe Perquin hen uitnodigt. De meisjes van mevrouw De Wit is een eerlijk, van binnenuit beschreven portret van een groep meisjes die weigeren te erkennen dat hun levens voorgoed verwoest zijn, en die vol goede moed proberen de draad weer op te pakken

In mijn zoektocht naar boeken voor in mijn zomervakantie kwam ik vooral bij veel chicklits uit, omdat ik daarnaast ook iets anders wilde, nam ik naast twee thrillers ook dit boek mee. ‘De meisjes van mevrouw De Wit’ stond bij de informatieve boeken, maar omdat het over een onderwerp ging (loverboys) dat mij altijd heeft geïnteresseerd, vond ik dat niet erg.

Dit boek bevat vooral realistische verhalen en dat is ook goed om te lezen. ‘De meisjes van mevrouw De Wit’ bevat meerdere verhalen van slachtoffers van loverboys, maar vaak geschreven vanuit het oogpunt van Mevrouw De Wit of hoe zij deze verhalen heeft vernomen. Anita de Wit heeft een dochter, die in de handen heeft gezeten van een loverboy en verderop in het verhaal vangt ze verschillende meisjes op die dit overkomt. Juist door haar stichting StopLoverboysNU. Ik wist wel dat loverboys een groot probleem was in Nederland, maar juist door deze verhalen wordt alles een stuk echter. De stichting tegen loverboys bestaat echt en juist door dit verhaal heb ik enorm veel respect voor het werk van deze mensen gekregen.

Eerlijk zullen we alles delen – Tess Stimson

Als een prinses in een sprookje zou Grace Hamilton tevreden moeten zijn met haar vele zegeningen: een flitsende carrière, een gelukkig huwelijk en zelfs een echt kasteel als woning. Maar Grace wil nog iets, iets onbereikbaars. Haar zus, de mooie Susannah, heeft overal een zootje van gemaakt en is naar het buitenland gevlucht. Maar het lot legt de toekomst van Grace plotseling in handen van Susannah, waardoor het machtsevenwicht tussen beide zussen voor altijd verandert.

Dit boek had ik meegenomen vanuit de bieb, maar eigenlijk had ik geen grote verwachtingen. Achteraf bleef ik het verhaal maar doorlezen, want ik wilde weten hoe het zou aflopen. Raar, hoe een boek dat zo met je kan doen. Het boek is geschreven vanuit meerdere perspectieven: Grace, Susannah, Tom (de man van Grace) en vanuit de in coma-liggende moeder van de twee zussen. Dit zorgt voor een duidelijke afwisseling en meer variatie in het verhaal. Dit boek zou ik nog wel aanraden!

Miss Communicatie – Astrid Harrewijn

Journaliste Didi werkt aan een artikel over Twitter, dé kans om zich te bewijzen bij haar hoofdredacteur. Wanneer ze ontdekt dat twee meiden opeens zijn verdwenen uit alle sociale netwerken, ruikt ze een primeur.

Door research gaat ze met haar huisgenoten Lein en Iris naar een Twitterparty in Noordwijk – tegelijk het perfecte excuus om een ouderwets feestje te bouwen. Op de dansvloer loopt Didi de knappe Joep tegen het lijf en ze is op slag verliefd. Maar klopt alles wel aan Joep? Terwijl haar vriendinnen toe zijn aan een nieuwe stap in hun leven, stort Didi zich op haar artikel en ontdekt de schokkende waarheid.

Het begin van het verhaal was erg lastig om doorheen te komen. De verhaallijn vond ik wel interessant, maar verder pakte het me niet (zoals dat wel gebeurden bij bijv. De Selectie of Eerlijk zullen we alles delen). Ik las het boek, omdat ik er toch in begonnen was en omdat ik toch stiekem wel wilde weten hoe het zou lopen. Er zit een mysterie in, dat de jonge journalist Didi moet oplossen. Pas in de loop van het verhaal kwam ik er helemaal (en gaat het tempo iets omhoog) in en vanaf toen las ik steeds vaker. Ik probeerde net zoals in de boeken van Mel Wallis De Vries de dader te raden en weer ging ik vierkant de mist in. Tsja, dit soort boeken zetten je altijd op het verkeerde been. Dus eindconclusie: net zoals bij De Prinses was het begin matig, maar het midden en vooral het verrassende einde maakte het toch weer goed.

Dit waren ze weer. Ondanks de OHMYBOOKATHON heb ik toch minder gelezen dan vorige maand. Welke boeken heb jij deze maand uitgelezen en wat was jouw mening erover? Laat het weten in de comments.