Boeken gelezen in januari & februari 2016

Vorige maand vroeg ik (vooral) mezelf af hoe ik ‘boeken gelezen in’ zou moeten vormgeven. Voorlopig heb ik bedacht om eens per twee maanden een terugblik te doen naar alle recensies die online zijn gekomen in die maanden (of alleen de boeken, die ik heb gelezen). Mijn doel is om drie boeken per maand te gaan lezen. Kijk je mee of dat in januari en februari 2016 is gelukt?

Britt-Marie was hier

‘Vorken. Messen. Lepels.

In die volgorde.
Britt-Marie is echt niet iemand die andere mensen veroordeelt, helemaal niet, maar geen enkel beschaafd persoon zou het toch in zijn hoofd halen om het bestek in een keukenla op een andere manier te organiseren? Britt-Marie veroordeelt niemand, helemaal niet, maar we zijn toch geen beesten?’

“Als ik het boek niet had gekregen van Hebban om een recensie erover te schrijven, had ik het boek waarschijnlijk niet uitgelezen. Toch ben ik blij dat ik heb doorgezet, want het einde heeft mij absoluut positief verrast. Persoonlijk heb ik zeker zo af en toe met een glimlach het boek gelezen, maar hardop lachen is er helaas niet van gekomen”. Lees de gehele recensie via deze link.

Schuld

Op een school plegen enkele leerlingen kort na elkaar zelfmoord. Er lijkt geen overeenkomst tussen de jongeren te zijn: ze zitten niet in dezelfde klas en ze kennen elkaar amper. De politie bestempelt het als een trieste samenloop van omstandigheden. Maar dan krijgt de 16-jarige Tess een brief die alles verandert: Jij bent de volgende… Wanneer Tess alles probeert te ontrafelen, doet ze een schokkende ontdekking. Nu moet ze vrezen voor haar eigen leven. Maar niemand gelooft haar.

“Met onderwerpen als zelfmoord, lijstjes op Instagram en Facebook en pesten, snijdt ze op een originele manier deze (helaas) actuele onderwerpen aan. Als ik toch een kritiekpunt mocht geven, miste ik soms een klein beetje diepgang binnen het verhaal. Schuld is echter wel een thriller die je net zoals bijna alle boeken van Mel weer volledig op het verkeerde been zet”. Lees de complete recensie hier.

Voor jou

Louisa’s wereld is klein. Ze werkt in een café om de hoek en woont nog bij haar ouders, en hoewel ze ergens wel weet dat haar vriend Patrick niet de liefde van haar leven is, passen ze goed genoeg bij elkaar. Lekker overzichtelijk. Wills wereld is ook klein. Vroeger had hij alles wat hij zich kon wensen – een goede baan, avontuurlijke vakanties, een mooie vriendin – maar door een ongeluk zit hij in een rolstoel, verlamd vanaf zijn nek. Door de chronische pijn en zijn wanhoop ziet hij maar één uitweg.

Wanneer Louisa haar baan kwijtraakt, gaat ze aan de slag als Wills verzorger, en het duurt niet lang voor de tegenpolen botsen. Als ze ontdekt wat Will voor ogen heeft, besluit Louisa alles op alles te zetten om hem van gedachten te doen veranderen. Maar hoe overtuig je iemand dat er nog zo veel avonturen te beleven zijn, als je zelf de wereld niet durft te ontdekken?

“Ja, dit boek heeft mij geraakt én laten glimlachen. Zeker met personage Louisa kon ik mij wel identificeren: vast blijven zitten in de veilige en bekende wereld, terwijl er nog zoveel te zien is. Het onderwerp is heftig, maar gelukkig wordt het door Jojo Moyes zo luchtig geschreven dat je met een lach en een traan door het boek heen vliegt”. Lees de volledige recensie hier.

Ik geef je de zon

Jude en haar tweelingbroer Noah zijn onafscheidelijk, totdat er iets tragisch gebeurt waardoor ze compleet uit elkaar groeien. Noah probeert ondertussen zijn homoseksualiteit een plek te geven, terwijl Jude een verschrikkelijke eerste keer heeft gehad en steeds meer in zichzelf keert. Wisselend tussen de perspectieven van Jude als ze zestien is, en Noah als hij dertien is, komt de lezer er langzaam achter wat er is voorgevallen en hoe dat deze tweeling voor de belangrijkste jaren uit hun leven uit elkaar heeft gedreven.

“Ik heb het boek niet in één ruk uitgelezen, maar stukje voor stukje begon het boek mij steeds meer te raken. Ik vind het knap hoe Jandy Nelson verschillende onderwerpen aan de kaak kan stellen binnen één verhaal. De hoofdstukken zijn vrij lang en hoewel het mij alleen stoorde als ik ermee wilde stoppen (‘Nog even het hoofdstuk uitlezen’), vond ik het ook wel een fijne manier om een personage goed te leren kennen. Afsluitend zou ik dit boek beschrijven als een kunstwerk: bijzonder door de prachtige zinnen, humor en soms onwerkelijke situaties”. De complete recensie in februari 2016 gemist? Je vindt ‘m hier.

Een leven na jou

Na zes heftige maanden met Will geleefd te hebben, is Lou Clark is niet langer een doorsneepersoon met een doorsneeleven. Maar als een bizar ongeluk haar dwingt terug bij haar familie in te trekken, heeft ze het gevoel dat ze weer net zo vastgeroest zit als vóór Will haar wereld overhoophaalde. In een poging zichzelf te dwingen uit haar veilige wereldje te stappen, meldt ze zich aan voor een groepscursus rouwverwerking. Haar medecursisten – vooral de aantrekkelijke Sam – helpen haar een nieuw perspectief te vinden. Tot iemand uit Wills verleden haar leven binnen stormt en opnieuw alles anders blijkt dan ze dacht. Kan Lou zich opnieuw uitvinden terwijl het lijkt of de hele wereld zijn best doet om haarzelf, haar familie en Wills familie vast te houden in het verleden?

“Hoewel er tussen mijn recensie van Voor jou en de daaropvolgende Ik geef je de zon twee weken zat, vloog ik echter door dit boek heen. Een leven na jou is een prachtig vervolg dat alle vragen die je ooit had beantwoordt. Er was één vraag die ik niet durfde te stellen, maar die wel in mijn hoofd bleef rondhangen: was er echt een vervolg nodig?” De volledige recensie kwam 1 maart online. Gemist?

De Fontein Romans & Spanning – 432 pagina’s – ISBN 9026139551

Ik las dus vijf boeken in januari & februari 2016. Helaas is dat één boek te weinig, maar gelukkig heb ik nog precies negen maanden om deze achterstand in te halen. Dus daar heb ik nog alle vertrouwen in. Het boek, dat het meeste indruk heeft gemaakt is toch wel Voor jou. Welk boek heeft de afgelopen twee maanden het meest indruk op jou gemaakt?