Gisteren trapte Melanie van Bookstamel de blogtour van ‘Het winkeltje in Cockleberry Bay’ van Nicola May af én vandaag is het alweer mijn beurt. Benieuwd wat ik van dit boek vond? Ik laat het je hieronder in geuren en kleuren weten.
Het zit hoofdpersoon Rosa Larkin niet mee. Haar leven in Londen is een complete puinhoop. Als ze een vervallen winkel erft in een dorpje in Devon, denkt ze eerst aan verkopen. Het geld kan ze goed gebruiken om de boel op orde te krijgen. Helaas voor haar zit er een clausule bij de erfenis waarin bepaald is dat het winkeltje niet verkocht mag worden. Ze mag het alleen nalaten aan iemand die het verdient. Rosa besluit het een kans te geven en vertrekt met haar teckel Hot naar Devon. Ze zet alles op alles om het winkeltje in Cockleberry Bay tot een succes te maken. Maar ze kan het niet alleen. Gelukkig zijn er genoeg locals die haar een handje willen helpen… of tegenwerken.
Zomer & Keuning ~ 304 pagina’s ~ april 2020 ~ ISBN: 9789020537598 ~ fragment
Als er iemand niet met een gouden lepel in haar mond geboren is, is het Rosa Larkin wel. Ze werd als kind gedumpt in een pleegtehuis en switchte van het ene pleeggezin naar het andere zonder dat ze werd geadopteerd. Nu ze eenmaal volwassen is, blijft het leven een grote uitdaging: ze woont in bij haar beste vriend Josh, heeft een hond gestolen (haar teckel Hot) en moet constant van baan wisselen omdat ze wordt ontslagen. Ze wordt dan ook verrast als ze erachter komt dat zij degene is die een winkeltje in Devon heeft geërfd. Hoe dan? Ze snapt er niets van, maar door haar impulsieve karakter heeft ze slechts 1 gedachte: weer verkopen en het geld gebruiken. Helaas blijkt dat onmogelijk! Er wordt namelijk een clausule bijgevoegd die dat verbiedt. Er zit dus maar een ding op: kijken wat er van te maken is. De winkel is van haar, dus zij heeft voor het eerst het roer in handen. En dat kan nog weleens tot bijzondere inzichten leiden! Het wordt voor Rosa in ieder geval een avontuur om nooit meer te vergeten.
Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Kennismaken met Rosa
‘Het winkeltje in Cockleberry Bay’ van Nicola May veroverde bladzijde na bladzijde steeds iets meer mijn hart. Ik moet namelijk eerlijk toegeven dat ik op het begin even moest wennen aan het personage Rosa. Soms kwam ze wel erg bits en arrogant uit de hoek. Ik kon ook niet begrijpen hoe ze zonder of blikken of blozen kon besluiten om het avontuur aan te gaan (zonder daarbij rekening te houden met haar beste vriend Josh) en hoe ze er alles aan deed om te voorkomen dat iemand achter haar doel zou komen (en hier soms behoorlijk panisch over deed). Al snel merk je dat haar façade maar schijn is en dat ze een muur om zichzelf heeft heen gebouwd. Langzaam gaan de gordijntjes open en laat ze haar muur steeds meer iets zakken. Dan pas zie je haar humor, haar impulsiviteit, maar ook de achterkant: haar onzekerheden die haar zo menselijk maken. Je kunt op het einde van ‘Het winkeltje in Cockleberry Bay’ niets anders dan haar samen met alle levendige karakters die je gaandeweg hebt ontmoet (uitzonderingen absoluut daargelaten) in je hart opsluiten en ze daar ook in de komende twee boeken laten zitten.
‘Vandaag is niet zo’n goede dag, Hot Dog,’ zei Rosa tegen hem. ‘Mama is weer eens ontslagen.’ Ze liet haar hand over zijn gladde bruine vacht glijden. ‘Maar gelukkig is niet alles verloren, want blijkbaar ben ik de nieuwe eigenaresse van een winkeltje aan de andere kant van het land. Dat is me nog eens wat, hé?’
Levendige voorstelling
Het voelt alsof je dit avontuur met Rosa mag aangaan: het bedenken van een winkeltje, meedenken over wat er moet komen, het ontmoeten van de buurtbewoners, maar ook gewoon het maken van heerlijke strandwandeling met Hot. Door de fijne schrijfstijl van Nicola waan je je gewoon even in Cockleberry Bay en het is dan ook niet moeilijk om die plek levendig voor te stellen. Tel hierbij een fijn mysterie op die je als lezer in zijn greep houdt en je hebt mijn aandacht te pakken. Het is namelijk nog maar de vraag wie Rosa dit winkeltje nu eigenlijk heeft nagelaten en waarom. Je krijgt namelijk niet zomaar een winkeltje ergens in the middle of nowhere cadeau. De enige dingen die nog wel opvielen aan de schrijfstijl van Nicola waren de snelheid en de wisseling van perspectief. Om met laatste te beginnen: er is een alwetende verteller en de tekst is dus ook geschreven in de derde persoon. In de meeste stukken focus je je op Rosa, maar soms komt er opeens een gedachte van iemand anders tussen en dat deed mij wel even met mijn ogen knipperen. ‘He, las ik dat nu goed?’, maar dat klopte dus wel.
Speeeeedy Gonzalez
En laat ik die soortgelijke verwarring nu ook weleens krijgen door de snelheid van dit boek. Soms gebeurde er in een hoofdstuk – en die zijn aan de heerlijk korte kant – opeens zoveel dat ik twijfelde of ik geen bladzijde met uitleg hebt gemist. Helaas gold dat voor enkele willekeurige hoofdstukken, maar voor mijn gevoel ook bij het einde. Het is dat ik weet dat er nog twee andere boeken aankomen, want anders had ik het vooral heel geforceerd gevonden. Nu kan ik er wel mee leven. Nu kijk ik juist uit naar het tweede en derde deel, want de personages voelen als familie, ik weet wat ze hebben meegemaakt en waar ze vandaan komen en hoop ze nog iets beter te leren kennen in een vervolg. ‘Het winkeltje in Cockleberry Bay’ heeft daardoor alles: liefde (en vreemdgaan), vriendschap, ambitie, geld en mysterie. Ik had de wending die dit boek rijk was wel aan zien komen, maar dat vond ik helemaal niet erg. Dat maakte dat ik ‘Het winkeltje in Cockleberry Bay’ alleen maar met een nog iets grotere glimlach kon dichtslaan.
Wat er ook achter de blauwe deur op haar wachtte, dit oude winkeltje was helemaal van haar. Het was haar eerste echte huis. Wat een prachtig cadeau. Ze kon het nog altijd amper geloven en vroeg zich af of er echt geen fout gemaakt was. Ze had in haar leven nog nooit zoiets groots ontvangen – waarom zou daar nu opeens verandering in komen?
Conclusie
‘Het winkeltje in Cockleberry Bay’ van Nicola May mag dan het begin zijn van een trilogie, maar dit deel gaat al vliegend van start. Het verhaal heeft namelijk alles wat een fijne feelgoodroman moet hebben. Van een prettige schrijfstijl, personages om van te houden, een omgeving waar je je thuis voelt, liefde, vriendschap en een goed mysterie om de aandacht van de lezer vast te houden. Als dit boek je geen heerlijk zomers gevoel geeft, dan weet ik het niet meer. Het is net of je zelf even in een kustplaatsje in Engeland bent (maar daarover in een later stadium meer). En de aandacht vasthouden met een mysterie is Nicola May ook zeker gelukt! Stiekem doorzag ik al een beetje wat ze van plan was, maar dat vond ik helemaal niet erg. Ik kijk nu alleen maar uit naar een terugkeer naar deze bijzondere plek met zijn personages die uit het leven gegrepen zijn. Stuk voor stuk zijn ze zo levendig, zo dorps en zo realistisch! Het enige waar ik bij de vervolgdelen nog op ga letten, is de snelheid in het verhaal zelf en de wisseling van focus. Nu voelde het hier en daar geforceerd en wat willekeurig aan. Maar als dit eenmaal correct verloopt, ben ik helemaal verkocht door Rosa, Josh, haar hot Dog en de meeste inwoners van dit prachtige dorpje.
Zoals ik al in de inleiding zei, is dit boek onderdeel van een blogtour! De aankomende dagen kun je op diverse blogs een recensie tegenkomen, dus houd je oren en ogen goed open. Om het je makkelijk te maken, heb ik het overzicht hieronder voor je neergezet.
Houd dus morgen vooral de website van Jessica in de gaten.
Dit leek mij eigenlijk helemaal geen boek voor mij, maar jouw recensie heeft mij toch enthousiast gemaakt. Vooral toen ik las dat er een teckel in voorkomt 😉
Maar serieus, dit klinkt toch wel als een fijn boek om in de zomer te lezen. Ik ben sowieso dol op Engelse dorpjes (daarom ging ik ook deze recensie lezen) en voor een goed mysterie kun je mij ook wel wakker maken. Ik zet Cockleberry Bay op mijn wil-ik-lezen-lijst!