Na de thrillers en de Young Adults heb ik vandaag weer eens een recensie van een roman. In maart las ik namelijk ‘De stroopwafelshop’ van Astrid Harrewijn. En ik kan je één ding beloven: dit boek is feelgood ten top! Lees dus maar gauw door.
De ouders, vriend en beste vriendin van Suze nemen het haar niet in dank af als ze spontaan ja zegt tegen een bizarre uitdaging. Samen met nog twee vrienden uit haar studententijd doet ze mee aan een wedstrijd van de Stroopwafelfabriek. Wie maakt in één jaar de meeste winst met een koffietentje waar de stroopwafels vers worden gebakken? De hoofdprijs is honderdduizend euro, de verliezers zijn slechts een ervaring rijker. Suze gaat het in New York proberen, haar vrienden gaan naar respectievelijk Rome en Parijs. Nog voordat ze in het vliegtuig stapt heeft Suze al spijt van deze ondoordachte actie. En als ze door een taxichauffeur in het upcoming maar nog behoorlijk criminele Bushwick, Brooklyn, wordt afgezet, zakt de moed haar al helemaal in de schoenen. Suze heeft haar leven tot nu toe beschouwd als een fijn verblijf in de ballenbak, maar het leven in Bushwick is rauw, eenzaam en vol heimwee. Gelukkig krijgt ze hulp van vier Mexicanen die haar koffietentje verbouwen, wordt ze gesteund door de kleurrijke buurtbewoners die dagelijks hun kopje koffie drinken aan de bewonerstafel, en vindt ze troost bij haar oppashond. Maar is dat genoeg om de hoofdprijs te winnen?
Boekerij ~ 288 pagina’s ~ januari 2020 ~ ISBN: 9789022587225
Suze heeft het eigenlijk wel op orde: ze heeft een baan, een vriend, is gevraagd om ceremoniemeester te worden voor het huwelijk van haar beste vriendin en ook de band met haar ouders is goed. Zij verklaren haar dan ook voor gek als ze ingaat op het aanbod van haar oude werkgevers om een stroopwafelwinkel te beginnen in New York! Wie verzint nu zoiets? En dat terwijl twee van haar oud-collega’s in Parijs en Rome worden gezet. Degene die na een jaar de meeste omzet heeft behaald, wint 100.000 euro. Suze, die bekend staat als een grote twijfelaar, ziet het als een grote uitdaging. Maar eenmaal daar lijkt ‘groot’ eigenlijk ‘onmogelijk’. Haar stroopwafelwinkel staat namelijk in een up-coming wijkje dat eigenlijk nog niet trendy genoeg is, ze voelt zich eenzaam in de stad vol mogelijkheden en de opstartproblemen stapelen zich op. Kan ze híer wel wat van maken of wordt ze gillend gek? Gelukkig is de redding in de vorm van vier Mexicanen, een hond en een oude vrouw nabij. Maar is dit genoeg om er straks met de winst vandoor te gaan? Het lijkt namelijk aan de foto’s op social media te zien dat het met haar oud-collega’s veel beter gaat.
Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Feelgood ten top!
HO STOP WACHT EVEN. ‘De stroopwafelshop’ van Astrid Harrewijn is dus precies wat je nodig hebt als je je down voelt. Vanaf pagina één is het alsof je de wereld van Suze binnenloopt en samen met haar het avontuur aangaat om een Stroopwafelshop te beginnen in de Verenigde Staten. Komt het toch even mooi uit dat ik altijd al naar Amerika had willen gaan. Je leeft mee, je voelt mee en je denkt mee! En ook jij wordt omringd door alle fantastische mensen die zij op haar weg tegenkomt. Ik heb weleens boeken gehad die mij meesleepte naar een bepaalde plek, maar zo erg als bij ‘De stroopwafelshop’? Dat betwijfel ik. Je ziet gewoon alles voor je neus gebeuren. Als er bij Suze iets niet gaat zoals gepland, lijkt het of je zelf met die teleurstelling moet dealen. Gelukkig hoeft Suze het niet lang alleen te doen, want hoewel ze daar als vreemdeling aankomt, krijgt ze al snel hulp van een lief oud vrouwtje genaamd Ella (echt, ik had gewild dat ik zo iemand in mijn leven had) en vier hele handige Mexicanen. Je sluit ze direct in je hart. Vrienden van Suze worden namelijk jouw vrienden. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de bijzondere hond die je al op de cover ziet. Ik wil ook zo’n lieve trouwe hond!
Met een enorme latte bij de hand gooi ik er in een paar minuten een boze e-mail uit naar de twee J’s van de Stroopwafelfabriek, die in het kort twee vragen bevat: waar ben ik in godsnaam beland en denken ze nou echt serieus dat ik bereid ben om een jaar lang in een varkensstal zonder warm water te gaan wonen?
Verslavend boek
Het is dan ook niet gek dat ik niet kon stoppen met lezen, zo verslavend was ‘De stroopwafelshop’. Ik moest weten of het Suze lukte om die stroopwafelshop van de grond te krijgen, wat ze allemaal voor gekke combinaties kon bedenken met hulp van de bewoners (van stroopwafels met specerijen, een brownie met stroopwafels en gewoon een overheerlijke citroen-meringuetaart) en of ze er uiteindelijk met die hoofdprijs vandoor gaat. En daardoor was het uiteindelijk over 1 uur ’s nachts toen ik het boek met een grote glimlach dichtsloeg. Ik ga jullie natuurlijk niets verklappen over wat er staat te gebeuren, sorry! Wat ik daarentegen wel kan zeggen, is dat het einde nog spannend wordt. Er zit namelijk een scène in die zo uit een thriller lijkt te komen. Misschien niet helemaal passend in deze feelgoodroman, maar ik neem dat natuurlijk helemaal voor lief. Het lijkt nu overigens door mijn vele uitspattingen dat het allemaal ‘feelgood’ is en veel is dat ook. Maar Astrid Harrewijn weet hier en daar ook nog wat diversiteit en heftige onderwerpen te verwerken (als euthanasie). Niet bij alles wordt heel lang stilgestaan, maar die wisseling vond ik wel mooi om te zien.
Mogelijk drieluik?
Ik heb alleen na het lezen van ‘De stroopwafelshop’ één vraag voor Astrid… of eigenlijk meer een enorme wens: zou je alsjeblieft nog twee delen willen schrijven, maar dan met Pim en Jolijn in de hoofdrol? Zij laten net als Suze alles achter zich om ergens op de wereld een stroopwafelshop te beginnen. Volgens de foto’s die Suze krijgt te zien, gaat ze dat makkelijk af, maar is dat wel zo? Op het einde horen we toch wat andere verhalen. Ik ben zo benieuwd hoe het ze nu echt is vergaan (en uit deze zin blijkt alleen maar de levendigheid van dit verhaal, dat ik denk dat het om echte mensen gaat) en tegen welke dingen zij aanliepen. Als Astrid Harrewijn dit net zo kan schrijven als ‘De stroopwafelshop’ – dus met een beeldende schrijfstijl en korte hoofdstukken – dan ben ik opnieuw verkocht. Ik heb eerder al haar romans over de drie vrienden in de kunstwereld gelezen (Drie vrienden, een huis (en een klusjesman), Daar heb je vrienden voor en Vrienden voor het leven), maar ik denk dat ‘De stroopwafelshop’ qua onderwerp misschien nog iets meer mijn hart heeft gestolen. Pas op: vergeet geen stroopwafels in huis te halen voordat je begint met lezen. Je zal namelijk absoluut trek krijgen in iets lekkers.
‘Hi sweetie.’ Ze spreekt de woorden zangerig uit en verraadt daarmee dat Amerika niet haar moederland is. ‘Wat ga je hier beginnen?’ Ze kijkt nieuwsgierig langs me heen, en dan herken ik het: de licht Italiaanse tongval. Met een glimlach vertel ik haar in het Italiaans wat ik hier ga doen. Ze moet lachen als ik de woorden ‘Goudse stroopwafels’ uitspreekt, pakt ontroerd mijn handen en zegt: ‘Una italiana olandese nel quartiere’.
Conclusie
‘De stroopwafelshop’ van Astrid Harrewijn is hét feelgoodboek dat je in deze tijden nodig hebt. Voor je humeur is dit boek geweldig, voor je figuur misschien iets minder. Je krijgt namelijk door de levendige beschrijvingen veel zin in al die lekkernijen. Maar ach… dat nemen we graag voor lief! Je waant je even in de Verenigde Staten, waar de eenzame Suze van plan is om haar eigen stroopwafelshop op te zetten. Je leeft helemaal mee en het is net of haar avontuur jullie avontuur wordt. De beschrijvingen van de personages en de situaties zijn namelijk zo realistisch dat het net echt lijkt of ze bestaan en of je echt naar iets toe aan het bouwen bent. Natuurlijk hadden sommige thema’s of karaktereigenschappen van de diverse personages nog wat beter uitgewerkt kunnen worden, maar het was absoluut niet iets waar ik mij aan stoorde. Ik was veel te veel bezig met het hele avontuur van Suze, dat ik gedurfd maar tegelijkertijd heerlijk inspirerend vind. Door de fijne schrijfstijl van Astrid had ik ‘De stroopwafelshop’ binnen mum van tijd uit. Dan rest mij nog één wens: ‘Wil je alsjeeeeblieft ook het verhaal van Jolijn en Pim opschrijven?’ Alleen al door het einde ben ik extra nieuwsgierig wat zij ervan gebakken hebben. Het zal vast niet zo roerend zijn als het leven van onze Suze, maar daardoor niet minder boeiend. Ik zal dan zeker weer aanwezig zijn.
Heb jij al eens een boek van Astrid Harrewijn gelezen? Laat het dan vooral horen in de reacties. Ik weet toevallig dat Astrid nog wat meer boeken om haar naam heeft staan! Laat ik die maar snel ontdekken.
