Er staat op deze dinsdag weer een nieuwe recensie voor je klaar! Eind december ontving ik van Uitgeverij Crime Compagnie het boek ‘Familiegeluk’ van Barbara Sevenstern en vandaag laat ik je weten wat ik van dat boek vond. Lees je mee?
Samen met haar jeugdliefde leidt Lisette een rustig bestaan in Den Haag. Hier komt echter een abrupt einde aan als haar moeder overlijdt. Ze blijkt al jaren een groot geheim met zich mee te dragen. Met als enige aanwijzing een oud adresboekje gaat Lisette op zoek naar de waarheid. Stukje bij beetje ontrafelt ze de geheimen die haar familie liever verborgen had gehouden…
Crime Compagnie ~ december 2019 ~ 366 pagina’s ~ ISBN: 9789461093974
Lisette staat voor een raadsel als haar moeder, die in het ziekenhuis ligt, vlak voor haar overlijden vraagt om een mysterieus notitieboekje. Ze moet hem hebben, maar houdt daarna haar mond over de reden ervan. Lisette weet niet wat ze ervan moet denken, al helemaal niet nadat haar moeder kort daarop haar laatste adem uitblaast. Ze neemt het geheim letterlijk mee het graf in, maar Lisette zal Lisette niet zijn als ze niet op onderzoek uit gaat. Het notitieboekje blijkt wat oude nummers te bevatten, maar meer ook niet. Wat was er dan zo belangrijk dat haar moeder juist dat nodig had? Lisette besluit om al haar familieleden met vragen te bestoken en wroet langzaam in de geschiedenis van haar moeder. Dit tot grote ergernis van de mensen om haar heen (met haar vriend voorop). Maar het onderzoek naar wie haar moeder nu daadwerkelijk was en de geheimen die ze voor haar dochter verborgen hield, levert langzaam wat op. Van de ene verbazing valt Lisette in de ander, maar zit iedereen wel op deze nieuwsgierigheid te wachten of kan Lisette te ver gaan?
Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Mysterieuze taferelen
‘Familiegeluk’ van Barbara Sevenstern is een heerlijk mysterieuze thriller. Je raakt net als Lisette in de ban van het mysterieuze adressenboekje dat haar moeder op haar sterfbed zo hard nodig had. Ook jij vraagt je allerlei dingen af: waarom had ze dat boekje nodig, waarom is het zo’n zooi in het huis van Lisettes moeder, zou er iemand ingebroken hebben en waarom doen sommige personages zo vreemd? Je raakt er als lezer helemaal in verwikkeld. Precies wat je soms nodig hebt: verstand op nul en je echt verliezen in de problemen van iemand anders. Daarnaast is ‘Familiegeluk’ zelf ook niet echt ‘spannend’ te noemen, dus het boek leunt op de mysterie (en de feelgood) om de aandacht van de lezer te behouden. En mijn aandacht had dit boek! Dat komt vooral omdat ik het hoofdpersonage begreep en met haar mee kon leven. Ze wil niet stilzitten en alleen maar huilen om haar moeder, ze wil iets doen. Ze wil antwoorden en blijkbaar is er genoeg dat ze nog niet weet. Ik snapte dat als lezer, maar het frustratiepunt zat hem vooral in het feit dat haar vriend dat begrip niet kon opbrengen. Ik stoorde mij echt vanaf het begin aan hem en dat deed mijn leesplezier toch te niet.
Sommige dingen wil je afsluiten en zolang zij leeft, is dat onmogelijk. Soms vraag ik me af of ik haar ook niet had moeten doden. Al was het maar om die zelfingenomen blik te zien verschrompelen tot de onbeduidende leegte waar ze werkelijk voor staat.
Diverse verdachten
Zoals een goede thriller betaamt, zijn er genoeg vraagtekens die je anders naar de personages doet kijken. Laat ik het anders formuleren: je trekt iedereen in twijfel. Er zijn namelijk zoveel geheimen waar Lisette achterkomt dat je op een gegeven moment niet meer weet wie nu echt eerlijk is en wie toch wat achterhoudt (hoe groot of klein dat dan ook is). Iedereen die iets verbergt, iedereen die ook maar anders reageert en iedereen die Lisettes zoektocht wil laten afbreken, ga je met argusogen bekijken. Waarom? ‘Heb je soms iets te verbergen?’ Dat zou zomaar eens kunnen. Lisette heeft de ene ‘zaak’ nog niet eens opgelost of haar aandacht wordt alweer getrokken naar het ander. Soms dacht ik: je gaat nu wel erg ver, maar als ze eenmaal resultaat heeft, zie je toch dat het niet voor niets is geweest. En dan ben je voor haar blij dat ze heeft doorgezet. Al weet ik niet of ‘blij’ het juiste is, als je weet waar zij op het einde achterkomt…. maar daarover ga ik natuurlijk niets zeggen om spoilers te voorkomen.
Eerste kennismaking
Door dit boek maakte ik voor het eerst kennis met de schrijfstijl van Barbara. En eerlijk is eerlijk: ik ben positief verrast. Dit boek las lekker weg door de fijne zinnen en de korte hoofdstukken. Plus de twee flashbacks gaven weer een hele andere lading aan dit verhaal. Barbara weet het voor elkaar te krijgen om diverse verhaallijnen aan elkaar te binden, zonder dat ‘Familiegeluk’ de rode draad verliest. Dat alleen al is bewonderenswaardig. Soms was het wat langdradig en had ik het gevoel dat er wel een scène of wat uit mocht, maar laat ik zeggen dat ik in zijn totaliteit redelijk tevreden was over de schrijfstijl. En daarom is het ook niet verrassend dat ik dit boek binnen enkele dagen alweer uit had. Maar dan heb ik het nog niet over het einde zelf gehad! Ik zat helemaal in dit verhaal en hoopte ook op een spectaculair einde. Verrassend was het zeker wel, maar ik miste hier en daar toch nog wat uitwerking. Voor mijn gevoel zaten er nog teveel losse eindjes die niet zijn besproken en dat doet er toch weer iets aan af. Jammer!
Mijn moeder kijkt me recht aan. Ik ken die blik. ‘Maak je geen zorgen, ik neem het morgen voor je mee.’ zeg ik snel. ‘Niet morgen. Ik wil dat je het nu ophaalt.’ ‘Nu? Het is zeven uur. Tegen de tijd dat ik terug ben, is het bezoekuur allang afgelopen.’ ‘Dan regel je maar dat je binnenkomt.’
Conclusie
‘Familiegeluk’ van Barbara Sevenstern had mij in zijn greep. Je raakt nauw betrokken bij Lisette en haar zoektocht naar de waarheid en kan het dan ook niet uitstaan wanneer iemand (zoals haar vriend Mark) haar hier in tegenhoudt. Natuurlijk wil je weten waar je bloedeigen moeder mee bezig was, of het haar is gelukt om datgene wat ze zo graag wilde afsluiten ook echt heeft kunnen doen en wat ze nog meer verborgen hield. Misschien was dit inderdaad Lisettes manier om nog even niet met rouwen bezig te zijn of is het juist een manier om iets af te kunnen sluiten, maar nou en! Hij hoort haar hier in te steunen. Dit stoorde me dan ook in het verhaal. Gelukkig leest ‘Familiegeluk’ door de schrijfstijl van Barbara verder wel lekker door, blijkt uit dat wat ik net noemde wel dat ik mij kon identificeren met het hoofdpersonage en hoewel het boek niet ‘spannend’ te noemen is, raak je wel in de ban van het grote mysterie. Je moet weten wat er gaande is! Toch was ik aan het einde een klein beetje teleurgesteld… Ja, ik ben verrast, maar er zijn toch nog wat open eindjes. Al met al zeker een fijn boek, maar niet een verhaal dat mij van mijn sokken blaast.
Welke thriller heeft jou voor het laatst wel van je sokken geblazen? Laat het me weten in de comments hieronder of via social media. Ik ben namelijk altijd op zoek naar goede thrillers, dus laat maar horen!
Vond het een beetje vlak allemaal. Wel goed Nederlands. Voordeel van de twijfel voor Barbara Sevenstern.