Eind vorig jaar werd ik meerdere keren verrast door Uitgeverij Elmar: met ‘De ongemakkelijke lessen van Mrs P.’, ‘Jong en Opgebrand’, ‘Duizend graden in de schaduw’ en met ‘De gezellige dikzak op dieet’. Twee van die boeken hebben jullie al kunnen zien (nummer drie is helaas niets voor mij), maar dat betekent dat jullie er nog één te goed hebben! Benieuwd wat ik van ‘De gezellige dikzak op dieet’ van Wouter Cornet vond? Check het hieronder.
Er is een obesitas epidemie gaande. 1 op de 7 Nederlanders heeft het inmiddels te pakken. Alles groeit: onze porties, onze magen, maar ook de economische belangen. De mensheid pompt zichzelf op. Is de uitdijende massa ooit nog te stoppen? Ik ben, op het moment van schrijven, zelf onderdeel van de kolkende vetmassa. Ik lijd aan obesitas. De bijbehorende lijst met gezondheidsrisico’s is vele malen langer dan de menukaart van een gemiddelde fastfood zaak. Ik schrok mezelf rot toen ik het doorlas en werd wakker. Ik begon als een gek af te vallen en ging op onderzoek uit: hoe is het mogelijk dat ik zo dik kon worden? Hoe meer ik slonk en gezonder ik werd hoe beter ik in zag wat er allemaal mis gaat binnen onze dichtslibbende maatschappij. In dit boek signaleer ik de knelpunten, draag ik oplossingen aan, doe ik onderzoek en presenteer ik ludieke acties om mensen bewust te maken van de valkuilen. Maar bovenal neem ik de lezer mee op mijn avontuurlijke afslank safari waarin ik 33 kilo lichter werd. Dunner worden is leuker dan ik dacht. En makkelijker. Dit boek is een dikke vette middelvinger naar obesitas.
Uitgeverij Elmar ~ 188 pagina’s ~ oktober 2019 ~ ISBN: 9789038927145
Wouter Cornet heeft zich nooit onzeker gevoeld over zijn lijf. Natuurlijk wist hij dat hij te zwaar was, maar ‘dat is er als ik even moeite doe toch weer af’. Zo bleek al eerder tijdens drie (mislukte) dieetpogingen. Maar wat de valkuil toen steeds was, was dat hij zijn successen ging vieren, waardoor de jojo plots weer omhoogschoot. Met het idee dat hij ’toch wel weer afvalt’ eet hij jaren door. Totdat op een dag – als hij onder de douche staat – de knop omgaat: het is tijd om af te vallen en nu voorgoed. Hij leest geen dieetboeken, zoekt niet naar naar tips die hem hierbij kunnen helpen, schaft niet direct een sportschoolabonnement voor jaren aan en hij praat niet oneindig met ‘experts’: hij doet wat hij wil. Door zijn eetschema compleet om te gooien en minder te eten dan dat hij verbruikt, verliest hij al gauw kilo’s. En dat is nog maar het begin: hoe meer kilo’s hij afvalt, hoe meer hij gaat nadenken. Waarom is hij zo geworden en wat kan hij doen om te voorkomen dat hij nog eens zoveel aankomt?
Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Overtuigende titel
‘De gezellige dikzak op dieet’ van Wouter Cornet viel in eerste instantie alleen al op vanwege de leuke titel. Je hebt het er met mensen over en ze raken direct nieuwsgierig wat voor soort verhaal dit is. En dat had ik precies zo, al vind ik het cover op zich niet heel aantrekkelijk. Het kleine plaatje is wel leuk en toepasselijk, maar het zou geen cover zijn die mij zou zijn opgevallen in de boekhandel. De cover van ‘De gezellige dikzak op dieet’ schreeuwt niet: pak mij op. Maar dat heb ik dus wel gedaan. Ik raakte nieuwsgierig hoe hij zoveel kilo is afgevallen, tegen welke dingen hij aanliep en hoe dit boek uiteraard is geschreven. Maar ik raakte toch een beetje overweldigd, want ik had echt een soort dagboek verwacht. Maar – en begrijp me niet verkeerd: hoe knap ik dit ook vind – het voelde voor mij bijna te makkelijk. Er gaat een knop op en hij gooit zijn hele leven om om dat doel te bereiken. Nogmaals: ontzettend knap. Maar ik miste het menselijke aspect in dit boek: de emotie.
Wij dikkerds hoeven ons gelukkig niet eenzaam en onbegrepen te voelen. We zijn geen onzichtbare groep mensen die in de diepe krochten van het internet moeten speuren naar een lotgenoot. Integendeel: we herkennen elkaar van grote afstand. We zien elkaar van mijlenver aan komen lopen, waar we ook zijn; op straat, het vliegveld, in de supermarkt, het ziekenhuis, we zijn met velen.
Geen boek vol tips
Zoals ik in mijn korte recensie al schreef: ‘De gezellige dikzak op dieet’ voelde soms als een discussie, die je toch niet kan winnen. Niet dat je tegen Wouter wil ingaan, maar zo standvastig is hij wel. Ik kan me namelijk niet inbeelden dat Wouter Cornet geen last had van tegenslagen: zo heeft hij het over feeders en mensen die al snel ‘bezorgd’ zijn (zelfs al heeft hij nog last van overgewicht). Maar ik miste wat hij daarbij voelde, wat het met hem deed in plaats van te beschouwen wat hun gevoelens daar bij zijn. Het had wat mij betreft het boek wat realistischer gemaakt en echt als iets waarmee je kon meevoelen in plaats van alleen beschouwen. ‘De gezellige dikzak op dieet’ is dan ook niet bedoeld als gids voor mensen die heel veel willen afvallen. Natuurlijk kunnen ze Wouter Cornet als voorbeeld zien (omdat hij het wel voor elkaar heeft gekregen om 33 kilo af te vallen) en dan met name vanwege zijn standvastigheid, maar ik zou het niet aanraden om alle tips op te volgen. Zoals 6 tot 10 (of zelfs meer) fruitstukken per dag eten of zonder hulp zoveel af te vallen. Voedingsadviezen zijn niet aan mij besteed, maar op het eerste gezicht lijkt het niet heel slim.
Eigen schrijfstijl
Ik kon de schrijfstijl overigens wel waarderen. Het boek leest makkelijk weg en Wouter voegt wel echt iets van zichzelf toe. Niet gek dan ook dat ik dit boek binnen een dag alweer uit had. Het heeft iets grofs (soms wel iets op het randje) en er zit humor in. Dat maakt dit zijn eigen ding. Net als het afvalproces heeft hij dit gewoon gedaan op gevoel en dat siert hem. Het toont wel aan dat je soms gewoon iets moet doen en er niet teveel over na moet denken. De één zal het leuk vinden en de ander wat minder, maar het gaat er dan om dat je er zelf achterstaat. En bewonderingswaardig blijft het sowieso: zoveel kilo’s afvallen op je eigen manier, een heel onderzoek opstarten (zelfs met DNA-gegevens en de reacties van mensen) en je bevindingen vervolgens noteren in ‘De gezellige dikzak op dieet’, dat ook nog eens wordt uitgegeven. Dat heeft hij toch allemaal bereikt. En als lezer, zelfs als je soms de emotie niet echt voelt, kun je alleen maar meeleven. Ik hoop oprecht dat Wouter de kilo’s eraf houdt, op welke manier hij dat dan ook wil en kan doen.
Vanaf nu eet ik in ieder geval geen suiker meer, drink ik geen alcohol meer en eet ik geen overbodige calorieën meer… Dan zou het goed moeten komen, zou je zeggen. GVD, ik heb nu al weer trek.
Conclusie
‘De gezellige dikzak op dieet’ is geen boek vol goede adviezen of tips om zelf ook meer dan 30 kilo af te vallen. Het is wat mij betreft een persoonlijk boekje van iemand die zoveel kilo’s is afgevallen en daar – inclusief wat wetenschappelijk onderzoek – over wil vertellen. Ook niets mis mee, helemaal niet. Wouter heeft het gedaan op zijn eigen manier: zowel het afvallen als het schrijven van dit boek. Misschien deed hij niet alles volgens het boekje (zoals überhaupt afvallen op eigen houtje als je obesitas hebt of het eten van zoveel fruit per dag), maar hij heeft het wel zelf geflikt. Dat hij dit bij dit boekje ook heeft gedaan, is ook te merken. Er zit humor in, de schrijfstijl leest lekker weg en het is hier en daar wat grof. Echt meeleven lukte mij niet (mede vanwege de zelfverzekerde mentaliteit, als ik eerlijk ben) en ik weet niet of de auteur en ik altijd op dezelfde lijn zouden liggen, maar ik heb wel bewondering voor hem gekregen. Het afvallen, het schrijven van ‘De gezellige dikzak op dieet’, het open durven te zijn over je bevindingen en door gewoon te doen wat je zelf wil. Het is wat!
Doe jij altijd wat je zelf wil of denk je soms iets teveel aan wat anderen er van zouden vinden? Ik hoor het graag in de reacties hieronder!
Dit boek aanschaffen? Als je op de link hieronder klikt, word je automatisch doorgestuurd naar de bol.com-pagina. Mocht je via die link iets kopen, ontvang ik daar een klein percentage over. Uiteraard zonder dat het er bij jou bijkomt.
