‘Een op de zeven vrouwen krijgt borstkanker’. Een heftig gegeven, maar helaas ook de werkelijkheid voor een vriendin van schrijfster Gaby Rasters. Speciaal om haar vriendin te herdenken is de auteur van o.a. Nooit meer bang in de pen gekropen om het boek ‘Hou me vast zoals ik was’ te schijven. Ik las dit boek en vertel er vandaag meer over.
De vrolijke Jasmijn staat midden in het leven, net als haar zes vriendinnen. Ze delen lief, leed en de grote vragen met elkaar. Carrière, mannen, kinderwens: alles kan besproken worden bij een lekker taartje of een groot glas witte wijn. Geen van hen wil echt volwassen worden, maar als Jasmijn slecht nieuws krijgt, komt alles in een heel ander licht te staan. Ze heeft borstkanker. Na een borstamputatie en chemo probeert Jasmijn het leven weer op te pakken. Maar haar oude energie lijkt ze maar niet terug te vinden. Gelukkig heeft ze veel steun aan haar vriendinnen, die ze via appjes op de hoogte houdt, met wie ze taartjes eet wanneer de controles goed zijn, en die de bruiloft met haar geliefde Ralf tot een extra bijzondere, intense dag maken. Maar net als ze zich veilig begint te wanen, vier jaar na de eerste diagnose, ontploft er een bom in haar leven. Ze is opnieuw ziek, en dit keer is er weinig reden tot optimisme.
Uitgeverij Boekerij ~ 288 pagina’s ~ september 2019 ~ ISBN: 9789022587324
De 32-jarige Jasmijn besluit van de één op de andere dag dat de tijd van losfladderen voorbij is. Tijd voor haar eigen huisje, een vaste relatie en een vaste baan. Om deze bijzondere keuze in haar leven te vieren, brengt ze haar zes beste vriendinnen samen om onder het genot van een heerlijke high tea. Wat ze echter op dat moment nog niet weet, is dat het leven andere plannen met haar heeft. Ze blijkt borstkanker te hebben. Kort daarop – als de diagnose officieel wordt gesteld – gaat ze een heftige periode tegemoet vol met chemo’s, operaties en bestralingen. En dat doet ze niet alleen. Met alle steun van haar vriendinnen en familieleden trekt ze ten strijden om die rotziekte uit haar lijf te krijgen. En met succes! Maar ook al word je door de dokter ‘kankervrij’ verklaard, dat betekent niet dat je zomaar door kan gaan met het leven dat je daarvoor leidde. Het is voor Jasmijn een lange weg van herstel – zowel fysiek als mentaal. Het vertrouwen in haar lichaam is weg en moet ze stapje voor stapje weer op zien te bouwen. Ze leeft van controle na controle en is iedere keer weer opgelucht als de dokter niets geks voelt. Totdat Jasmijn – vier jaar na de eerste diagnose – opnieuw ziek wordt en dit keer lijkt er geen weg naar herstel.
Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Een prachtig en krachtig eerbetoon
Ik heb het nog nooit zo moeilijk gehad om een boek te beoordelen. Hoe kun je immers ook kritiek hebben op een boek, dat zo uit het hart komt van de auteur? Uiteraard met de kennis dat ‘Hou me vast zoals ik was’ gebaseerd is op het echte leven en dat het om een onderwerp draait, waar bijna iedereen – op wat voor manier dan ook – mee te maken krijgt in het leven. Ik kan alleen maar bewondering hebben voor Gaby Rasters. Het is haar geluk om de woorden te vinden om ‘Hou me vast zoals ik was’ op haar eigen unieke manier te schrijven. Ze mag het zien als een prachtig eerbetoon voor haar beste vriendin Margriet (die in dit verhaal dus Jasmijn heet). Want ook al is een groot gedeelte fictie, ik heb echt het gevoel dat ik een uniek mens heb leren kennen. En dat was de bedoeling van Gaby. Je sluit als lezer Jasmijn in je hart, hebt bewondering voor haar en je wil eigenlijk helemaal niet naar het einde. De flaptekst spoilert immers al een beetje wat er gaat komen. Stiekem hoop je dat het niet waar is, maar helaas.
De douchegel verandert in wit schuim dat heerlijk zacht aanvoelt. Ze legt haar rechterhand op de zijkant van haar linkerborst, de plek waar ze de steken had gevoeld. Een kleine schok gaat door haar lichaam wanneer ze een hardere schijf voelt aan de onderkant van haar borst. Haar handen voelen nu samen en met haar vingers gaat ze haar borsten af.
Levenslessen
Natuurlijk zijn er wel dingen waar ik tegenaan liep tijdens het lezen. Zo vond ik het middenstuk wat traag (en merkte ik dat Gaby een zin vaak begon met het woordje ‘En’), had ik een namenlijstje nodig om alle vriendinnen te onderscheiden en vind ik het jammer dat er inde flaptekst al zoveel wordt weggeven over het verhaal. Maar dit valt allemaal in het niet. Dit verhaal leert mij juist om weer eens te zien wat nu echt belangrijk is in het leven. Juist de liefde voor elkaar, het volgen van je dromen en het stoppen met uitstellen. En dat Jasmijn die lieve vrienden en familieleden om zich heen heeft, blijkt uit alles. Je ziet hoe machteloos iedereen zich voelt als Jasmijn ziek voelt, hoe haar ouders er aan onderdoor lijken te gaan en hoe iedereen begrip voor haar situatie heeft – ook al is ze volgens de dokter ‘kankervrij’. Door de schrijfstijl van Gaby voel je je bijna zo’n vriendin en wil je haar beschermen voor alles wat komen gaat, ook al ben je net zo machteloos als de dames in het verhaal. Maar één ding is duidelijk: Jasmijn wilde niet altijd het middelpunt zijn. Ze wilde juist niet ontzien worden en stond altijd open om te horen hoe het met anderen ging. En daar straalt zoveel kracht van uit.
Van een lach naar een traan
‘Hou me vast zoals ik was’ kan ik daarom wel beschrijven als een emotionele achtbaanrit. Je gaat van een lach (als de vriendinnen samen gek doen of als ze Ralf ontmoet – de man met het gouden hart) naar een traan, weer terug naar lach als ze kerst vieren middenin de zomer naar de afsluitende traan. Dat er niet alleen emotie is, maar juist ook die lach, maakt dat ‘Hou me vast zoals ik was’ niet mega zwaar aanvoelt. Af en toe krijg je lucht en dat is ook wel lekker. Hoewel, ik kan heel goed kan begrijpen als de tranen over je wangen stromen tijdens het lezen van het boek. Dit gebeurde bij mij niet, maar wie weet als je je eigen ervaringen hier in meeneemt – en misschien iets soortgelijks van dichtbij hebt meegemaakt – dat je er voor een moment even bij stil staat. En dan hoop ik dat je net als Jasmijn de kracht in jezelf vindt om het leven op te pakken en te strijden voor wat je waard bent. ‘Hou me vast zoals ik was’ zal mij – en met mij nog vele anderen – nog lang bijblijven, zoveel indruk heeft het gemaakt en zal het de komende jaren nog doen. Gaby Rasters, je hebt een prachtige eerbetoon geschreven waar je met trots op mag terugkijken. Opdat Jasmijn (Margriet) niet vergeten gaat worden.
‘Wat zei de arts in het ziekenhuis?’ ‘Mijn borst moet eraf. Zo snel mogelijk. Maar eerst moet ik aan de chemo en de bestraling.’ Joyce buigt haar hoofd en probeert de emoties binnen te houden. De tranen wellen op in haar ogen en ze pakt de trillende handen van haar vriendin vast. ‘Je doet dit niet alleen, Jasmijn. Hoor je dat? Ik ben zo ontzettend boos op je. En ik hou zo ontzettend veel van je!’
Conclusie
‘Hou me vast zoals ik was’ van Gaby Rasters is een boek dat binnenkomt. Je sluit niet alleen een prachtige personage in je hart, maar leert ook ontzettend veel over het leven. Haal uit het leven wat erin zet en strijd voor waar jij in gelooft. Maar besteed ook eens wat meer aandacht aan je vrienden en familie. Dat is immers waar het allemaal omdraait. Het leven kan zo over zijn, dus geniet vooral. Ik heb zoveel bewondering voor Gaby, maar ook voor alle vriendinnen die dit boek tot een succes hebben gemaakt. De liefde spat ervan af. Ik voelde me – als onderdeel van dit verhaal – voor even omringd met zoveel van die lieve vrienden en familieleden, die er alles aan hebben gedaan om met Jasmijn mee te vechten. En weet je, misschien waren er wel dingen die in dit boek net iets minder liepen, moest ik een namenlijstje maken, heb ik niet gehuild of werd er al iets teveel verklapt, maar dat neem ik voor lief. ‘Hou me vast zoals ik was’ heeft voor een emotionele achtbaanrit gezorgd, waarin de humor zorgde dat dit boek niet ‘te’ zwaar werd. Mede daarom zal dit boek mij nog lang bijblijven.
Staat dit boek al op jouw TBR of sla je hem (bewust of onbewust misschien) over vanwege het ‘zware’ thema? Ik hoor graag wat jij hierover denkt. Mocht je een reactie achter willen laten, kan ik dat zeker waarderen.
