Ik mis je – Gillian King

De Nederlandse auteur Gillian King heeft al heel wat titels op haar naam staan. Haar vorige boek ‘Alles of niets’ komt alweer uit 2015, maar ze is terug. Met ‘Ik mis je’ probeert ze indruk te maken. Alleen is dat gelukt? Ik deel mijn mening met je.

Als na het uitgaan Charlottes beste vriendin Bo omkomt door een auto-ongeluk dat zij overleeft, wordt ze gek van schuldgevoel. Charlie vertrekt uit Wassenaar en probeert haar leven op te bouwen los van Bo en los van Carsten, Bo’s broer op wie ze in stilte verliefd is. Dan valt ze voor de mooie praatjes van James, een jongen van wie iedereen kan zien dat hij slecht nieuws is. Charlie raakt steeds verder verwijderd van Carsten en steeds meer in de greep van James. Het lukt haar niet om dit te doorbreken. Tot ze tien jaar later terugkeert naar Wassenaar. “Ik mis je’ is Gillian King op haar best!

Zomer & Keuning ~ 304 pagina’s ~ juni 2019 ~ ISBN: 9789020535600 ~ fragment

Bo en Charlotte zijn al zolang ze het zich kunnen herinneren hartsvriendinnen. Ze feesten samen, onthullen hun diepste geheimen (en Bo weet dan ook dat Charlotte al jaren een crush heeft op Bo’s broer Carsten) en groeien met elkaar op. Maar als ze na een avondje stappen terugrijden, gaat het mis. Bo rijdt te hard en komt tegen een boom tot stilstand. Charlotte overleeft het ternauwernood, maar Bo overlijdt. Getergd door een schuldgevoel moet Charlotte haar leven proberen op te pakken, maar overal waar ze komt in Wassenaar kijkt iedereen haar aan en herinnert iedereen haar aan Bo. Zelfs Carsten – op de noodlottige avond zoenden ze voor het eerst, maar van een lange relatie zal geen sprake zijn. Al vluchtend vertrekt Charlotte naar haar vader in Hilversum, waar ze onderdak krijgt in het huis van haar stiefzus Claire. Maar daar komt ze in contact met jongens die het misschien niet al te best met haar voor hebben. En hoe verder ze gaat, hoe meer ze af komt te staan van het leven dat ze ooit heeft geleefd. Tien jaar later keert ze eindelijk terug naar Wassenaar, maar kan ze haar leven weer oppakken zoals het ooit is geweest?

Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.

Hartverscheurend

‘Ik mis je’ van Gillian King is voor zover ik weet één van de eerste boeken die ik van deze auteur heb gelezen. En ik kan je vertellen: deze ervaring smaakte absoluut naar meer. Ik heb ‘Ik mis je’ namelijk echt in mijn hart gesloten, want hoewel het verhaal mij in eerste instantie deed denken aan ‘Als morgen niet bestaat’ van Jennifer L. Armentrout wist ‘Ik mis je’ mij nog meer te verrassen. Charlotte voelt ze zich schuldig na de dood van haar beste vriendin Bo, maar waar het personage in het andere boek echt iedereen wegduwde, vertrekt Charlotte naar een andere stad en vlucht ze in de armen van ‘de foute’ James. Het is hartverscheurend om te lezen wat het personage Charlotte allemaal moet doorstaan om te komen waar ze nu staat. Maar door de tijdsprong van tien jaar snap je ook dat ze hierdoor nog sterker is geworden. Het verdriet om Bo zal altijd blijven, maar haar weg naar herstel is bewonderenswaardig en mooi om te lezen.

‘Ik weet dat je zestien bent, Charlie,’ zei hij glimlachend. Onze ogen vonden elkaar. ‘En ik ben tweeëntwintig,’ vervolgde hij alsof hij mijn gedachten kon lezen. ‘Veel te oud voor jou.’ ‘En wat als ik achttien zou zijn?’ Hij lachte innemend. ‘Dan zou ik meteen een ring om je vinger schuiven.’ ‘Echt?’ ‘Uiteraard.’ Hij gaf grinnikend een kus op mijn hoofd. ‘Welterusten, kleintje.’

In mijn hoofd

Want als Charlotte na tien jaar terugkeert naar Wassenaar om haar moeder te steunen, komt ze weer oog in oog te staan met haar verleden, met Carsten. Het is mooi om te zien hoe de inmiddels krachtige Charlotte daarmee omgaat. En zo zie je de kracht van dit boek: ik leefde en voelde écht mee met het personage en het was net of het mij overkwam. Zowel in het heden (dus tien jaar later), het verleden (tien jaar terug) en het verre verleden (toen Bo er nog was). Het was zelfs zo erg dat dit boek ’s nachts nog in mijn hoofd opkwam en ik vooral aan één ding dacht (maar daar kan ik het niet over hebben in verband met spoilers). De teleurstellingen, de verrassingen en de emoties kwamen alle binnen. Niet alle keuzes die ze maakt, zijn toe te juichen – maar op zo’n jonge leeftijd maak je nu eenmaal fouten. En daar leer je van. Nu moet ik wel eerlijk bekennen dat ik dit dus allemaal niet had verwacht. De flaptekst vertelt maar een deel van het verhaal en de rest moet je gewoon op je af laten komen. Dan weet ik zeker dat je positief verrast zult worden waar Gillian King allemaal meekomt.

Echt verslavend

De schrijfstijl van Gillian King heeft iets. Ik kan het niet goed benoemen, maar het zorgde ervoor dat dit boek tot leven kwam en dat ik niet wilde stoppen met lezen. Collega-auteur Lisette Jonkman belooft al op de cover dat dit boek ‘verslavend’ was, maar dat is echt zo. Als je eenmaal begint, moet je doorlezen en dat gaat ook makkelijk. De hoofdstukken zijn kort en door het gebruik van heden en verleden vlieg je bijna door het verhaal heen. Gillian King weet ook iedere keer precies waar ze moet stoppen om je nieuwsgierig te blijven maken. Steeds als je denkt: ‘en nu?’ stopt het hoofdstuk en ga je weer terug in de tijd (of maak je een sprong in de tijd). En dan ben je bij het einde. Het slot zorgde er zowel voor dat mijn hart weer werd gelijmd als dat het zorgde voor wat tranen in mijn ogen. Bij een bepaalde opmerking van een van de personages kwam mijn hart open te staan en datzelfde geldt voor mijn traanbuizen. Natuurlijk zie je het misschien aankomen, maar het pad ernaartoe heeft Gillian King op een hele verrassende manier uitgewerkt en zodoende verwacht je niets anders.

Haar ogen vulden zich met tranen. Ik kreeg het er koud van. Wat verzweeg ze? In haar hals zag ik de welbekende rode, grillige vlekken verschijnen. Die had ze altijd wanneer ze gestrest was. ‘En Bo, mam?’ smeekte ik. Mijn stem klonk net zo breekbaar als ik me voelde. Ik was zo verschrikkelijk moe. ‘Bo heeft het niet gered, lieverd. Het spijt me.’

Conclusie

Gillian King heeft me met ‘Ik mis je’ echt geraakt. Ik had op het einde tranen in mijn ogen van een bepaalde opmerking die werd gemaakt. Helaas kan ik er vanwege spoilers weinig over zeggen, maar ik beloof je dat dit boek van begin tot einde de moeite waard is. Gillian King heeft ervoor gezorgd dat ik echt op ging in dit verhaal. Het speelde in mijn hoofd (zelfs als ik niet aan het lezen was) en als ik dan wel aan het lezen was, vergat ik gewoon alles om mij heen. Ik moest weten hoe Charlotte haar leven na de dood van haar beste vriendin weer op probeerde te pakken, hoe haar leven is veranderd toen ze bij Claire kwam te wonen (overigens is dat ook een heel uniek maar fijn personage) en hoe haar vriendschap met Bo was. Gelukkig werkte het ook mee dat de hoofdstukken kort waren en de schrijfstijl van Gillian ronduit verslavend. Door het verhaal heen krijg je echt bewondering voor Charlotte en je hoopt dat alles weer op zijn pootjes terechtkomt. Misschien is het einde niet heel verrassend, maar het pad ernaartoe en de manier waarop dit verhaal vorm heeft gekregen, maken het voor mij meer dan de moeite waard. Tevens maakt het me nieuwsgierig naar wat Gillian nog meer te bieden heeft.

Heb jij nog een goede aanrader van Gillian King? Laat het in de reacties weten, want ‘Ik mis je’ heeft echt diepe indruk gemaakt en ik ben benieuwd of de rest van haar boeken dat ook doen.