Ik had het al beloofd, maar vandaag is het zover: het is tijd voor de recensie van ‘Verslingerd’ van Lisette Jonkman. Eerder werd ik al weggeblazen door ‘Verkikkerd’, maar gold dat ook voor het tweede deel? Ik laat je hieronder weten hoe ik over ‘Verslingerd’ dacht.
Het studentenleven gaat niet altijd over rozen en zo ook niet Lucy en Kikkers relatie. Hij gaat een duet opnemen met de beroemde zangeres Laura, maar is haar interesse puur zakelijk of speelt er meer? Ondertussen kampt Lucy ook nog met een lichte social media-verslaving en begint haar populaire beautyblog steeds meer haar aandacht op te eisen. Om de chaos compleet te maken komen haar vrienden en familie ook nog eens met al hun problemen bij haar aankloppen. Ze weet dat het hoog tijd is om prioriteiten te stellen. Maar dan is de vraag, wat is er nu eigenlijk écht belangrijk in het leven?
Luitingh-Sijthoff ~ 396 pagina’s ~ mei 2014 ~ ISBN: 9789021016405 ~ fragment
Lucy en Kikker lijken het op het eerste oog goed voor elkaar te hebben. Terwijl Lucy haar succes boekt met haar beautyblog en haar visagiecursus in Amsterdam, heeft Kikker zijn muziekcarrière een boost gegeven. Maar hun opbloeiende relatie krijgt door dit succes een hoop te verduren. Door hun drukke schema’s zien ze elkaar maar weinig en dan wil Kikker ook nog een duet opnemen met de knappe zangeres Laura (wat Lucy jaloers maakt) en kampt Lucy met een lichte socialmediaverslaving (waar Kikker zich weer aan stoort). En dat is nog niet eens het enige. Iedereen lijkt met zijn of haar problemen bij Lucy aan te kloppen en dan gebeurt er ook nog iets ingrijpends dat het leven van alle inwoners van Het Fort op scherp zet. Kan Lucy voorkomen dat ze dankzij al die problemen door het bomen het bos niet meer ziet of stort haar wereld, haar schoolwerk en relatie met Kikker in? Het is tijd om pas op de plaats te maken en te beseffen wat nu echt belangrijk is in het leven. En dat antwoord is zeker niet op social media te vinden.
Ik heb 'Verslingerd' geleend bij de bieb.
Achtbaan aan emoties
‘Verslingerd’ van Lisette Jonkman bracht een achtbaan aan gevoelens teweeg. Blijdschap, romantiek, irritatie, maar vooral ook verdriet. Ik mag dan normaal niet zo van achtbanen houden, maar voor dit boek maak ik graag een uitzondering. Ik genoot weer enorm van het leven van onze studenten. Waar ik in ‘Verkikkerd’ nog moest wennen aan het ‘verwende’ karakter van Lucy, heeft ze inmiddels haar plekje wel gevonden in het Fort, maar ook in mijn hart. En datzelfde geldt voor alle andere karakters. Ze voelen aan als vrienden. Ik leefde met ze mee, dacht mee en gunde ze hun geluk. Lucy heeft alleen één probleem: jaloezie. De zangeres van hét moment Laura, met haar prachtige stem, lange benen, rode haren en goede uiterlijk, lijkt alles te hebben wat zij niet heeft én dat is voornamelijk de aandacht van Kikker. Wat Kikker alleen niet door heeft, is dat Laura wel meer wil dan alleen een liefdesduet zingen en als Lucy er wat over zegt, heeft zij de poppen aan het dansen. Ze moet haar gevoelens aan de kant zetten om haar relatie sterk te houden, maar kan ze dat wel?
Inmiddels is mijn ongemakkelijke grimas zo breed dat ik bang ben dat mijn wangen uitscheuren. ‘Nou, toppiejoppie.’ Mijn eigen woordkeuze laat me in elkaar krimpen. Ben ik soms veranderd in Inge de Bruijn? Kikker kijkt me onbewogen aan. Ik geloof dat ik zijn mondhoek geamuseerd zie trekken.
Veelzijdige thema’s
Wat ik jammer vond, is dat deze jaloezie van begin tot eind bijna aanwezig is. Ik begreep het – je leest immers alles vanuit haar oogpunt – maar soms vond ik het iets teveel van het goede en wilde ik roepen: vertrouw hem nou maar. Alleen wordt daar nu niet naar geluisterd. Gelukkig bestond het boek uit meer om je gedachte af te leiden, veel meer. Lucy is namelijk niet het enige personages dat met een hoop te dealen heeft. Denk ook aan Hermelien, Chris, Paladin, Kikker, Merel, haar zusje Marloes, Abby, Ferdie en die arme Chewy. Iedereen moeten dealen met iets in zijn of haar leven én het is Lucy waar ze heengaan voor advies. Behalve Chewy dan, want wat hij moet doormaken gun je niet eens je grootste vijand. Lisette Jonkman heeft me door zijn verhaal net niet aan het huilen gekregen, maar dat scheelde niet veel. Ik vind het knap hoe Lisette Jonkman zoveel kan bespreken, zonder dat je ook maar een moment in de war raakt. Het verhaal blijft realistisch en daarnaast ook veelzijdig: ze gaat geen onderwerp uit de weg. Abortus, leukemie, homoseksualiteit tot aan een relatie tussen een 13- en een 18-jarige. Ze laat in ‘Verslingerd’ echt zien dat ze snapt wat er kan spelen onder studenten.
Meekijken met je buren
Door haar luchtige schrijfstijl – die er ook absoluut voor zorgt dat er vaak genoeg een glimlach op mijn gezicht te zien was – voorkomt ze dat ‘Verslingerd’ heel ‘zwaar’ aanvoelt. Je leest het gewoon lekker (en snel) weg. Het is niet net alsof er een film voor je neus wordt afgespeeld, het is gewoon net of je stiekem kunt gluren bij het echte leven van deze studenten. En het leven gaat nu eenmaal met ups- en downs, maar toch geniet je ervan én smaakt het naar meer. Fans van deze boekenserie kunnen nu eindelijk opgelucht ademhalen, want deze zomer is er naar 5 jaar toch nog een vervolg gekomen op het leven van Kikker, Lucy en al hun huisgenoten. Door ‘Verkikkerd’ en ‘Verslingerd’ voelt het even alsof ik terug ga naar mijn studententijd – die niet half zo boeiend was als het leven van de inwoners van Het Fort – en het is fijn om te weten dat het leven hier nog niet voor ze ophoudt, dat ze nog meer avonturen gaan beleven. Ik gun ze het beste, maar gaan ze dat ook voor zichzelf doen? Ik ben er klaar voor om dat te ontdekken.
Het kijkt me furieus aan. ‘Dat is goed. Help me maar! Stuur die walgelijke tweeling weg en zorg dat ze nooit meer terugkomen. Meng nachtschade door hun drankje, druk glassplinters in hun ogen, schaaf de zelfingenomen koppen aan gort met de kaasrasp.’ Zwaar ademend steunt hij op zijn bureau. ‘Kun je dat voor me doen?’ Ik doe eens stapje achteruit. ‘Eh, nee.’
Conclusie
‘Verslingerd’ van Lisette Jonkman is absoluut het emotioneelste boek in deze prachtige reeks. Het ene probleem is nog niet opgelost of een ander karakter moet alweer dealen met iets zwaars in zijn leven. Met het ‘probleem’ van Chewy als grootste reden om de tranen in je ogen te krijgen. Je leeft helemaal mee en het is net alsof je een aantal vrienden moet helpen om hun demonen te verslaan. Van abortus, leukemie, homoseksualiteit tot een relatie tussen een 13- en een 18-jarige, Lisette Jonkman laat zien dat ze snapt hoe veelzijdig maar ook heftig de problemen van deze jonge studenten kan zijn en dat het zo belangrijk is om elkaar te hebben. Gelukkig heeft Lucy haar plekje in Het Fort helemaal gevonden én haar huisgenoten haar. Kikker en Lucy hebben wat te dealen met en zonder elkaar en het is maar de vraag of ze elkaar kunnen blijven vinden. Is hun relatie wel zo sterk als een socialmediaverslaving én jaloezie de kop op steken? De jaloezie had wat minder gemogen – ik schreeuwde nog net niet: ‘vertrouw hem gewoon’ naar mijn boek. Maar ik heb oprecht genoten om dit boek weer te lezen en ben zo blij dat er een derde deel in het verschiet ligt. Hopelijk voelt het wederom aan alsof je even mag gluren bij deze studenten en even (opnieuw) mag genieten van een studententijd.
Ben jij net zo fan van de Verkikkerd-reeks van Lisette Jonkman? Let dan goed op: binnenkort verschijnt mijn recensie van ‘Verknocht’. Zou ik net zo enthousiast zijn over het derde deel? Stay tuned.
