Niet alleen de prachtige cover was de reden dat het nieuwste boek van Sandra Berg ‘Silhouet van ijs’ mijn aandacht trok, ook het feit dat er bij Bol.com, Google en andere webshops een quote van mij bijstond, maakte dit boek al voordat ik het gelezen had bijzonder. Maar was dat het waard? Ik laat het je weten.
Hoofdpersoon Penelope leidt een teruggetrokken bestaan. Dan treft ze haar enige vriendin en buurvrouw Emma, een oudere vrouw, bewusteloos aan in haar antiekwinkel. Emma droeg altijd een boek met zich mee. Terwijl zij in het ziekenhuis ligt, gaat Penelope op zoek naar de schrijver. Maar hij is een van moord beschuldigde man die spoorloos is verdwenen. En Emma’s familie wil de beademing gaan stopzetten, waardoor de tijd dringt.
Zomer & Keuning ~ februari 2019 ~ 272 pagina’s ~ ISBN: 9789401915458
De teruggetrokken Penelope staat er alleen voor. Ze woont boven een antiekwinkel en heeft niet zoveel vrienden of familieleden met wie ze optrekt. Behalve haar onderbuurvrouw Emma met wie ze regelmatig een kopje thee drinkt. Alleen dat lijkt ook verleden tijd, want als Penelope op een dag terugkomt van haar werk, vindt ze haar geliefde vriendin bewusteloos in de antiekwinkel. Door haar val is ze in coma geraakt en het is nog maar de vraag of ze hier uit gaat komen of dat het einde verhaal is. Om niet bij de pakken neer te vallen, doet Penelope er alles aan om Emma uit haar coma te krijgen. In tegenstelling tot Emma’s schoonzus en nichtjes die liever vandaag dan morgen de erfenis willen opstrijken. Penelope draait Emma’s favoriete muziek en leest voor uit het mysterieuze boek dat Emma altijd bij zich draagt. Als ze de tekst ‘Liefs H.K.’ tegenkomt in het boek, is dat het begin van een bijzondere zoektocht naar de auteur. Alleen de vraag is: komen de resultaten hiervan nog op tijd voor Emma of komt het laatste redmiddel om haar uit coma te halen te laat?
Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Opnieuw een succes
Sandra Berg kwam, zag en overwon. Dat deed ze natuurlijk al eerder toen ik haar boeken ‘Gebroken vleugels’ en ‘Gevangen vlinder’ las. Twee boeken die mij niet alleen vanwege de schrijfstijl, maar ook door het unieke genre (romantisch met een mysterie) wisten te verrassen en die ik echt in mijn hart heb gesloten. ‘Silhouet van ijs’ past hier alleen al vanwege de prachtige cover waar je echt naar blijft kijken perfect tussen. Maar ook het verhaal doet niets onder voor de voorgangers, want terwijl je de onzekere Penelope volgt die altijd maar ‘Sorry’ zegt, gaat ze op onderzoek uit voor haar beste en enige vriendin Emma. Waarom droeg Emma altijd een bepaald boek met zich mee, voor wie staat de afkorting H.K, terwijl haar man Damian heette en ligt hierin het antwoord dat haar uit coma zal helpen? In een race tegen de klok – want de familie wil de stekker eruit trekken – wil Penelope er alles aandoen om Emma tot leven te wekken, ook al lijkt het verspilde moeite.
In Penelopes maag en borst stegen belletjes op, om meteen weer uit elkaar te spatten. Belletjes gevuld met angst. Ze wist niet waar de spookbeelden van moordenaars en monsters vandaan kwamen. Films die de fantasie met dat soort beelden konden voelden, ontweek ze immers hardnekkig.
De herkenbare hoop
Je voelt die hoop bij Penelope met de dag groeien en dat terwijl je als lezer ook wel ziet dat het bijna trekken is aan een dood paard. Ze weet ergens dat de kans groot is dat Emma het niet overleeft, maar ze wil er alles aandoen. Hoe machteloos ze ook is, dat bewonder ik in haar en komt heel realistisch over. Met de kennis van een soortgelijke ervaring snap ik dat je er alles aan wil doen om deze persoon niet kwijt te raken en ervoor te zorgen dat je niet met spijt terug kan kijken. Ondanks dat je af en toe ook wel Freya (de schoonzus) begreep als ze Penelope met beide benen op de grond probeerde te zetten. De nichten die verschijnen, spelen daarentegen vooral op mijn zenuwen. Ze zijn er alleen maar om later de erfenis te kunnen verdelen en doen er alles aan om te voorkomen dat Emma nog geprikkeld kan worden. Hoe vervelend dit alleen overkomt, zo realistisch kan het er helaas in vele families aan toegaan. En die realisatie is misschien nog wel het ergste.
Uit haar schulp
Maar dat deze zoektocht (wat het resultaat dan ook mag zijn) goed is voor Penelope staat vast. Je merk dat ze stapje voor stapje uit haar schulp wordt getrokken. En dat ze op haar pad bijzondere mensen ontmoet. Ze komt voor zichzelf op, verontschuldigt zich minder en weet wat ze wil. Precies de eigenschappen waar Emma zelf zo op hamerde bij Penelope. Op dat moment sluit je Penelope in je hart en gun je het haar dat Emma wakker wordt. Dit wordt allemaal gebracht met afwisselend korte en lange hoofdstukken. Soms iets te lang, maar door de fijne schrijfstijl heb je ook dit boek zo weer uit. Het einde van ‘Silhouet van ijs’ is – zonder iets te verklappen- mooi maar wel een tikkeltje onrealistisch naar mijn gevoel, terwijl je ook niets anders had gehoopt. Je kunt het eigenlijk van twee kanten zien en dat maakt het behoorlijk moeilijk om er een goed oordeel over te vellen. Ik houd mijn mening over het einde dus mooi in het midden.
Ze gilde. Een kleine kreet die ze dempte door haar vuist tegen haar mond te drukken. Eén tel sloeg de verlamming toe. Maar het volgende moment haastte ze zich naar voren en ze knielde naast de vrouw die languit naast een trapje, voor de hoge, goedgevulde boekenkast, op de vloer lag.
Conclusie
Als er één auteur is die wat mij betreft meer publiciteit verdient, dan is het Sandra Berg. Met ‘Silhouet van ijs’ bewijst ze namelijk opnieuw dat ze romantische boeken kan schrijven met een mysterieuze twist. Door het grote vraagstuk (‘Kan de geheime auteur Emma weer tot leven wekken?’) blijf je geboeid lezen en ondertussen sluit je Penelope echt in je hart. Je wil zo graag dat Penelope haar beste vriendin Emma weer in haar armen kan sluiten, ook al merk je dat deze hele zoektocht al veel goeds doet voor Penelope. Ze durft voor zichzelf op te komen (op het werk, maar ook tegenover de familieleden van Emma), ze ontmoet nieuwe mensen en komt hiermee in een hele nieuwe wereld terecht en ze gaat echt voor waar ze in gelooft. De hoop houdt haar op de been en dat geeft dit ‘Silhouet van ijs’ kracht. Vooral als je ziet dat daar tegenover mensen staan die alleen maar op de erfenis uit zijn. Dat wekte dan weer op mijn zenuwen, maar ook dat is helaas realistisch. Over het einde heb ik gemengde gevoelens. Aan de ene kant had ik niets anders gewild, maar aan de andere kant voelt het ook geforceerd en onrealistisch. Ik ben er nog niet helemaal uit wat nu de boventoon voert, maar dat is ook helemaal niet erg.
Heb jij weleens boeken gelezen die zowel romantisch als mysterieus zijn? Ik heb zowel met de boeken van Sandra Berg als het boek ‘Een tweede kans’ van Jennifer L. Armentrout wel gemerkt dat dit genre erg bijzonder is. En dat is positief.
