Vorige week was ik niet zo enthousiast over ‘Het strandhuis’ van Suzanne Vermeer. Maar gelukkig heeft ze nog een kans. Speciaal voor deze zomer heeft Suzanne Vermeer een bundel getiteld ‘De eilanden’ uitgebracht. Met zes verhaaltjes van haar en één geschreven door een prijswinnaar. Benieuwd of ik daar enthousiaster over werd? Je leest het hieronder.
Zeven eilanden, zeven vrouwen, zeven geheimen. Suzanne Vermeer schrijft niet alleen zeer succesvolle zomer- en winterthrillers, ook van haar korte verhalen kunnen haar tienduizenden fans geen genoeg krijgen. De eilanden bevat zeven verhalen die zich afspelen op eilanden dichtbij en ver weg: van Ibiza tot Bali, van Gran Canaria tot Curaçao. Inclusief het winnende verhaal van Suzanne Vermeers “Schrijf je eigen vakantiethriller’-schrijfwedstrijd. Ideaal voor op het strand of aan het zwembad.
A.W. Bruna Uitgevers ~ 96 pagina’s ~ juni 2019 ~ ISBN: 9789400511347
Zeven verschillende eilanden waar zeven verschillende gebeurtenissen plaatsvinden. Zoals een vrouw die negen jaar na een fatale gebeurtenis (onder lichte dwang van haar man) terugkeert naar het eiland van haar dromen. Eenmaal daar komt ze erachter dat haar verleden nog steeds in haar nek hijgt. Of wat dacht je van een verhaal over een voormalig politieman? Ondanks het grote verdriet om zijn vrouw, is hij erop gebrand om een mysterieus complot op te lossen. Of had hij zich er beter ver vandaan kunnen houden? Verhaal nummer vijf ‘Zomers fruit’ is weer totaal anders. Wat dacht je immers van iemand die door een blind date naar een afgelegen eiland wordt geleid en daar hele merkwaardige dingen aantreft? Tot slot staat er nog een huwelijksreis gepland. Maar zonder goede afloop, want op plaats van bestemming is een moordenaar actief. Heeft ie het ook op dit huwelijkspaar voorzien of is er iets anders aan de hand? Als dat nog niet genoeg is, staan er nog drie unieke verhalen klaar die de lezer op het puntje van de stoel zet. Spanning gegarandeerd.
Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Zeven unieke verhalen
‘De eilanden’ van Suzanne Vermeer is het ideale tussendoortje op deze zomerse dagen en dat is zeker iets positiefs. Het boek bevat namelijk spanning, is meeslepend, divers door de zeven verschillende verhalen en heerlijk kort. Verwacht niet de spanning of de volledigheid van een echte thriller, maar gewoon zeven unieke verhalen waar je niet bij na hoeft te denken. Ideaal om iedere keer weer een verhaal te lezen als je even ligt te zonnen tussen het zwemmen in de zee of het zwembad door. En door het kleine formaat van ‘De eilanden’ hoef je niet bang te zijn dat je koffer of strandtas te zwaar wordt. Dit boek weegt amper iets en past overal tussen, prima geschikt om mee te nemen op vakantie.. Maar als we verder kijken naar de verhalen op zich, heb ik daar weinig op aan te merken. De verhalen zijn allemaal goed geschreven, hebben ieder weer hun eigen pluspunten en ook zeker hier en daar wat zwaktes, maar wat maakt het uit? Voordat je het weet, heb je ‘De eilanden’ alweer uit.
Nu ze weer wat ontnuchterd was, begon ze aan zichzelf te twijfelen. Had ze met haar benevelde hersens iets gezien wat er niet was? Had ze niet gewoon een man gezien die op die schim uit het verleden leek? Hier, veilig in Stijns armen, groeide het besef dat haar fantasie misschien wel een loopje met haar had genomen.
Broodje Amsterdam
Als ik het namelijk over de zwaktes heb van ‘De eilanden’, kijk ik vooral naar details. Zo wordt er in het eerste verhaal ‘Enkele reis’ gezegd dat ze eten bij ‘Broodje Amsterdam’ – een tentje op Gran Canaria dat Nederlandse friet en snacks op de kaart heeft staan, terwijl de hoofdpersoon een pagina verderop plots aan de zalm zit (‘Wendy antwoordde niet en nam met lange tanden een hap van haar zalm met dille’). Ook het einde van het tweede verhaal ‘Moord op het cruiseschip’ begreep ik niet helemaal. Wat mij betreft had dat nog wat uitwerking kunnen gebruiken. Maar om spoilers te voorkomen kan ik mijn vraagtekens hier niet delen. Over het algemeen klopt alles wel en weet het boek zelfs hier en daar te verrassen. Je mag namelijk dan wel zeven verschillende verhalen hebben, het had goed kunnen gebeuren dat de eindes op elkaar gingen lijken. Niets daarvan, steeds weer word ik met een mond vol tanden achtergelaten Is dat nu echt gebeurd?
Schrijfwedstrijd
Het laatste verhaal uit ‘De eilanden’ ‘De man met het muntje’ is niet geschreven door Suzanne Vermeer, maar door prijswinnaar Arno Verheij. Ik vind het zeker van toegevoegde waarde dat de auteur (samen met de uitgeverij, waarschijnlijk) heeft besloten om een onbekende auteur de kans te geven om zo gepromoot te worden. En dat er goed is gekeken naar een passend verhaal voor in ‘De eilanden’ is wel duidelijk. Ook dit korte verhaal zorgt ervoor dat je even in het leven van de Nederlandse Manon wordt gezogen die alleen op Santorini is achtergebleven, voel je de onderhuidse spanning rondom de man die ze ontmoet en als klap op de vuurpijl wordt je echt achtergelaten met een einde die je even moet laten bezinken. Ik heb ervan genoten en ben best nieuwsgierig of deze auteur nog meer schrijft. Het smaakt zeker naar meer.
‘Geen omhelzing, niet eens een kus. En toen je je man had uitgezwaaid, of beter gezegd: je hand had opgestoken, en je omdraaide, zag ik de opluchting op je gezicht. Wat zeg ik, het was pure vreugde.’ Manon nam een flinke slok van haar cocktail. ‘Je bent een prima observator, Kostas. Ik was inderdaad blij dat mijn vertrok. Het is een lang verhaal.’
Conclusie
‘De eilanden’ van Suzanne Vermeer is precies wat je nodig hebt voor de aankomende vakantie. Het boek is door het kleine formaat prima geschikt om mee te nemen in je koffer of strandtas. En belangrijker nog: het bevat zeven unieke verhalen die je zullen meeslepen, in spanning houden en die hier en daar ook weten te verrassen. Van een spannend verhaal (geschreven door een prijswinnaar) over ‘De man met het muntje’, een huwelijksreis die niet helemaal volgens planning verloopt (zie: ‘De Huwelijksreis’) of een blind date die niet zulke goede plannen lijkt te hebben. Verwacht alleen geen diepgaande thrillers die je helemaal zullen meeslepen, want dan word je teleurgesteld. ‘De eilanden’ moet het hebben van de veelzijdige en meeslepende verhalen, die je met open mond zullen achterlaten. Ideaal om dus even niet echt bij na te denken en het gewoon op je af te laten komen. Er zullen hier en daar wat foutjes in kunnen staan, maar als je dat voor lief neemt, word je vast en zeker verblijd komende zomer.
Lees jij weleens bundels met korte verhalen of ga je liever of langere verhalen van één auteur? Laat het weten in de comments. Ik moet zeggen dat ik blij verrast ben door ‘De eilanden’ en dat het naar meer smaakt.
