In Nederland weet je het natuurlijk nooit, maar het lijkt er op dat de zomer in zicht is. Dat betekent: tijd voor zomerse boeken! Ik heb er alvast eentje voor je: ‘Nee heb je’ van Charlotte de Monchy. Lees snel hieronder wat ik ervan vond.
Als Bobbie bij de bedrijfscoach zit en er alleen maar testbeeld op haar netvlies verschijnt, beseft ze dat ze misschien toch wel een beetje overwerkt is. Gelukkig heeft haar baas een klusje voor haar op Bali, het eiland waar haar zus Lauren woont, met wie ze al negen jaar gebrouilleerd is. Ze hoeft alleen de uitkoop van een surfschool te regelen, zodat het bedrijf daar een luxe resort kan bouwen. Daarna heeft ze tijd zat om de ruzie met Lauren bij te leggen en zichzelf op te laden op een wit bountystrand. Op Bali pakt het allemaal heel anders uit dan verwacht. De eigenaar van de surfschool, ene Samuel, zegt doodleuk niets voor de verkoop te voelen. En haar zus staat ook niet echt te springen als Bobbie onverwachts met een enorme koffer op de veranda van haar restaurant staat. Bobbie is er toch van overtuigd dat ze beiden zal kunnen ompraten en ze boekt om te beginnen een paar surflessen bij Samuel. Maar de relaxte levenshouding, het heerlijke klimaat en de charmes van haar surfleraar missen hun uitwerking niet. Is het misschien zijzelf die het roer radicaal moet omgooien?
Boekerij ~ 352 pagina’s ~ februari 2019 ~ ISBN: 9789022585979
Als Bobbie door haar bedrijfscoach erop wordt gewezen dat ze overspannen is, kan ze maar een ding doen: vertrekken naar Bali. Niet alleen om als laatste klusje voor haar ‘verplichte vakantie’ van drie maanden een surfschool in handen te krijgen, maar ook om het goed te maken met haar zus. Al negen jaar is er geen contact meer geweest. Logisch dus dat Lauren er niets van snapt als haar zus plotseling weer op de stoep staat. Maar ze laat haar wel binnen, zonder over het verleden te willen praten. Ging het kopen van de surfschool maar net zo makkelijk, zou Bobbie denken. De knappe eigenaar Samuel wil namelijk niets weten van de verkoop en lijkt totaal niet indruk van de serieuze en gestreste houding van de Nederlandse Bobbie. Laat hem maar genieten van de rust, vrouwen, zon en de golven. Precies zoals alle mensen op Bali lijken te doen. Niet aan Bobbie besteed, maar als ze de olifant uit de kamer wil hebben bij haar zus en er alles aan wil doen om Samuel te leren kennen, zou ze toch haar demonen moeten verslaan. En dan blijkt dit de vakantie die ze zo hard kon gebruiken.
Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Zon, zee en strand
Pak je zonnebril en -brand maar uit de kast, maak een cocktail en zet een stoel buiten. Met ‘Nee heb je’ van Charlotte de Monchy heb je namelijk een heerlijk zomerse read te pakken. Dit verhaal zal je meenemen naar het tropische eiland Bali. Het eiland waar de zon altijd schijnt, waar bijna elke man zonder shirt loopt en waar vooral een hele relaxte sfeer hangt. Je hoeft hier gewoon even niet bij na te denken. Gewoon genieten van de tropische temperaturen en de belevenissen van Bobbie en Lauren. Door de schrijfstijl van Charlotte de Monchy voelt het gewoon alsof je er zelf mag rondlopen. Maar konden de personages ook maar ontspannen… Als Bobbie na negen jaar plots weer op de stoep staat bij haar zus Lauren krijgt ze niet meteen het warme welkom waar ze op had gehoopt. Ze moeten praten over de situatie van toen, maar Lauren houdt de boot af. Wat is er gebeurd tussen die twee? De alarmbellen bij de lezers zullen gaan rinkelen. Het is te hopen dat ze ondanks hun verleden elkaar toch weer in de armen kunnen sluiten.
‘Je bent overspannen. Het is het beleid van dit kantoor dat je dan met de bedrijfscoach gaat praten.’ ‘Overspannen vind ik een groot woord. Misschien een beetje overwerkt.’ ‘Ik krijg sterk het gevoel dat jij niet wilt toegeven aan jezelf dat er iets aan de hand is. Terwijl tegenslag ook een springplank naar geluk kan zijn.’
Spanning en sensatie
En dan blijkt Bobbie ook nog moeite te hebben met de koop van de strandtent voor haar baas. De eigenaar Samuel zit daar – ondanks het eerder getekende contract – echt niet op te wachten. Laat hem maar lekker surfen en doen wat hij het liefst doet: achter de vrouwen aan. Maar dan kent hij Bobbie nog niet… die laat zich niet zomaar wegjagen, zelfs als ze daarvoor surflessen moet nemen. Ondanks deze verhaallijnen die zeker voor de nodige uitwerking zorgen (zowel hilarische, ontroerende als romantische momenten), miste ik wat actie en spanning. Nu past dit rustige wel bij Bali, maar iets zorgde ervoor dat ik mij niet compleet verloor in dit verhaal. Het kabbelde wat aan, mede door de herhalingen. Veel scènes waarin wordt gesurft, waar van plek na plek wordt gereden op de scooter en waarin er over de beesten wordt gepraat die het eiland rijk is. Ik wil dit boek niet saai noemen, maar ik had wel gehoopt op meer onverwachte momenten.
Maatschappelijk betrokken
Toch is het wel weer een typisch boek van Charlotte. (Kan ik dat zeggen als ik alleen ‘Eens gegeven’ van haar heb gelezen?). Ze schrijft namelijk lekker makkelijk, maakt er een romantisch boek van met een twist en neemt je mee in een nieuwe wereld. Ik zou zelf bijna een ticket boeken naar Bali. Om te ontspannen en wat te doen aan al het plastic. Ik zeg je heel eerlijk dat ik daar zelf nooit zo mee bezig bent geweest. Maar door dit boek – en doordat je het echt voor je ziet – raak je betrokken bij de dieren in de oceaan die overspoeld worden met ‘ons’ plastic. Zonder de vinger te wijzen (wat ik bijzonder knap vind), zorgt Charlotte ervoor dat de lezer hier over nadenkt. Juist omdat je ook wel weet dat dit in het echte leven ook zo is. En dat maakt dit boek niet alleen luchtig of romantisch, maar ook bijzonder leerzaam. Een echte must read voor de komende zomer.
‘Wat krijgen we nou? Dit meen je niet, Bobbie?’ Bobbie schrok zo bij de plotselinge verschijning van haar oudere zus dat ze bijna over de laatste tree van de veranda het restaurant in struikelde. Wat best suf was, want ze wist dat ze haar uiteindelijk zou treffen.
Conclusie
Heb je je koffers al gepakt? Vergeet dan vooral niet te checken of ‘Nee heb je’ van Charlotte de Monchy erin zit. Dit boek is namelijk dé zomerse read die je niet moet vergeten. Ik zie vele lezers al zitten op hun strandstoel, iets kouds te drinken naast zich (pas op: maak geen vlekken) met dit boek in hun hand. Zeker is dat je dan door de luchtige schrijfstijl van Charlotte heerlijk wordt meegesleept naar Bali. Daar waar de gestreste Bobbie niet alleen komt werken, maar ook de banden met haar zus probeert aan te halen en leert surfen om dichter in de buurt te komen van surfleraar (en eigenaar van de strandtent) Samuel. Verwacht niet veel actie of spanning. Dit boek moet het namelijk vooral hebben van de bijzondere verhaallijn tussen de zussen en het romantisch gedeelte. Maar voordat de zon in de zee is gezakt, kun je dit boek alweer bijna dichtslaan. Wat daarna overblijft is dat zomerse gevoel en een reminder dat je plastic niet zomaar in de oceaan moet gooien. Zonder dat Charlotte met haar vinger wijst, zorgt ze er toch voor dat je hierover gaat nadenken. En dat maakt dit boek de ideale combinatie tussen leerzaam, romantisch, luchtig en zomers. Precies wat je nodig hebt op zo’n stranddag.
Heb jij al eens een boek van Charlotte de Monchy gelezen? Nu ik ‘Eens gegeven’ en ‘Nee heb je’ kan afstrepen, ben ik toch wel nieuwsgierig wat ze nog meer in petto heeft. Mocht je dus weten hoe ‘Enkeltje Ierland’ en ‘Zes maanden zonder’ zijn, laat het dan gerust weten in de reacties.
