Het laatste deel is aangebroken! Na de recensies van ‘Obsidian‘, ‘Onyx‘, ‘Opal‘ en ‘Origin‘ is het nu echt tijd om deel vijf ‘Opposition’ te gaan bespreken. Hoe is dit slot mij bevallen? Ik laat het je weten.
Pas op: Ik raad je af deze recensie te lezen als je één van de vorige delen nog niet hebt gelezen i.v.m. spoilers.
Na “Obsidian’, “Onyx’, “Opal’ en “Origin’ is “Opposition’ de absolute climax van deze young adult-crossover-serie. Katy en Daemon moeten harder vechten dan ooit voor het voortbestaan van de mensheid én van hun liefde. Jennifer L. Armentrout voert je mee naar de wereld van de alien en de boekblogger en sluit de Lux-serie op een geweldige manier af met “Opposition’.
Zomer & Keuning ~ 408 pagina’s ~ januari 2019 ~ ISBN: 9789401913782
Na een strijd tegen Daedalus, de Aurum en tegen elkaar denken Katy en Daemon wel dat ze alles hebben gezien. Maar wat Daedalus al eerder voorspelde, komt tot leven. Het echte gevaar komt van hun soortgenoot: de Luxen en die staan te popelen om de wereld over te nemen. Weg met de speeltijd, want het is tijd voor actie om de menselijke wezens te redden. Maar waar Beth, Katy, Luc en Archer achterblijven in het huis, worden Daemon, Dawson en Dee meegenomen naar een plek vol licht. Ze komen in het centrum terecht van de oorlog die de hele samenleving zal platleggen. En onbewust wordt het trio gehersenspoeld om mee te gaan in deze strijd. Hiermee komen Daemon en Katy lijnrecht tegenover elkaar te staan, want de grote vraag is: kiest Daemon voor zijn soortgenoten of zijn grote liefde (en mens) Katy? Het is nog maar de vraag of er genoeg liefde tussen de twee is om samen de oorlog te overleven.
Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Stoere chick
Met ‘Opposition’ van Jennifer L. Armentrout komt er echt een einde aan de reguliere delen van de Lux-serie. Een reeks die mij ontzettend heeft verrast – wie had ooit kunnen bedenken dat ik een volledige fantasyreeks zou uitlezen en deel voor deel positief te recenseren? Ik in ieder geval niet, maar ik ben zo blij dat ik het eerste boek ‘Obsidian’ een kans heb gegeven. Ik heb Katy en Daemon keer op keer in mijn hart gesloten. Vooral Katy is echt gegroeid: ze begon als simpele boekblogger die hield van tuinieren (waar overigens helemaal niets mis mee is), maar veranderde in een stoere chick die kan vechten voor wat ze waard is in een bizarre wereld. Waar ik in de vorige recensie nog de oude Katy miste, heb ik dat in dit boek helemaal geaccepteerd. Ze moet wel voor zichzelf instaan om te kunnen overleven. En daar hoort misschien het vermoorden van de vijand bij, maar je ziet ook dat het haar veel doet en hoe ze haar moeder, boeken en blog mist. Diep vanbinnen zit dat meisje er nog wel.
Vroeger had ik een plan klaar voor het onwaarschijnlijke geval dat ik mee zou maken hoe de wereld zou vergaan. Als dat zou gebeuren zou ik onder andere op het dak van ons huis klimmen en zo hard mogelijk ‘It’s the End of the World as We Know It (And I Feel Fine)’ van R.E.M. Draaien. Alleen blijkt het echte leven maar zelden zo cool te zijn.
Aandacht erbij houden
In dit deel zit weer net als de vorige keer een hoop actie en nieuwe gebeurtenissen. Op het begin moest ik heel even wennen en echt mijn aandacht erbij houden. Soms raakte ik het namelijk even kwijt en was ik de draad van het verhaal kwijt. Gelukkig duurde dat niet heel lang en kon ik daarna weer met een gerust gevoel doorlezen. En dat heb ik dan ook zeker gedaan. Binnen een paar dagen kon ik dit boek alweer dichtslaan – aan de ene kant heel jammer omdat ik de personages nu nooit meer zie groeien (behalve in eventuele extra delen), maar ook weer fijn omdat ik eindelijk wist hoe het afliep. Over dat einde ga ik je natuurlijk niet veel vertellen, maar wat ik wel kan verklappen is dat je zeker niet wordt teleurgesteld. Er zit hier en daar een verrassing in, er zit emotie in maar ook een hoop liefde en erotische scènes. Vooral door dat laatste zoekt de schrijfster een grens op: is dit nog wel geschikt voor alle jongeren of neigt het meer naar een New Adult voor de wat oudere?
Een prequel over Beth
Als je mijn recensie van ‘Origin’ hebt gelezen, dan weet je misschien nog dat ik alle personages in mijn hart heb gesloten, maar de hoop had dat ik Beth nog beter zou leren kennen. Zij maakte in ‘Origin’ voor het eerst echt haar opwachting, maar dat boek stond vooral in het teken van Katy en Daemon en hun reis bij Daedalus. Echter, ook in dit boek komt Beth niet echt aan het woord. Ze duikt namelijk vooral onder. Begrijpelijk als je weet wat ze meemaakt, maar zo kreeg ik weinig hoogte van haar. Gelukkig worden mijn gebeden alsnog verwoord, want hoewel de reguliere serie ten einde is, is er al een e-book uit in Nederland getiteld ‘Shadows’. Shadows is een prequel van het verhaal (op 0,5) over de gebeurtenissen tussen Beth en Dawson. En daar kan ik nu al niet op wachten! Als het net zo goed geschreven is (met een hoog tempo) als ‘Opposition’ dan ben ik alvast fan. Hopelijk sluit ik Dawson en Bethany net zo in mijn hart als Daemon en Katy.
Er waren een heleboel anderen van zijn soort – honderden, zo niet duizenden Luxen – naar de aarde gekomen, en Daemon… hij was ervandoor gegaan, samen met zijn zus en zijn broer, en wij zaten nog steeds in deze hut. Ik voelde een druk op mijn borst, alsof iemand mijn hart en longen in een bankschroef klemde.
Conclusie
‘Opposition’ van Jennifer L. Armentrout is een bijzonder, emotioneel en prachtig einde van een reis vol actie, spanning, liefde en vooral vol mysterieuze figuren. Ik heb door deze reeks kennis mogen maken met Luxen (en die blijken echt niet allemaal zo aardig als Daemon, Dawson en Dee), hybrides, Origins en Aurum. Als je mij dat een jaar geleden had gezegd, had ik je waarschijnlijk vierkant uitgelachen – want ik en fantasy? Dat ging lange tijd niet samen. Maar Jennifer L. Armentrout heeft ervoor gezorgd dat ik aangetrokken werd door de prachtige covers, mij net zo nieuwsgierig gemaakt tot ik ‘Obsidian’ een kans gaf en mij vervolgens in spanning heeft gehouden over het lot van de bijzondere personages. Stuk voor stuk sloot ik ze in mijn hart en ik vind jammer dat ik ze nu langzaam moet loslaten. Je hele belevenis wordt in dit boek nog even op zijn kop gezet in dit boek vol actie. Vijanden worden bondgenoten en bondgenoten worden vijanden, maar ik voel nu alsof het voltooid is. Dat gun je ze namelijk ook: de rust en ruimte om samen weer verder te groeien. Prachtig, emotioneel en knap in elkaar gezet. Ik ben en blijf fan van de Lux-serie.
En hoe zit dat bij jou? Ben je na al mijn recensies van de afgelopen tijd al begonnen met de reeks of is het echt niets voor jou? Laat het achter in de comments, want wie weet kan ik je nog overtuigen.
