Het heeft even geduurd, maar ik heb eindelijk ‘Perfecte moeder’ van Aimee Molloy uitgelezen. Benieuwd waarom het zo lang duurde en wat ik er uiteindelijk van vond? Lees dan vooral deze recensie.
De angst van iedere moeder: je baby verdwijnt terwijl je er even niet bent. Een groep jonge moeders komt regelmatig samen om bij te kletsen. Als ze besluiten om een keer wat te gaan drinken zonder de kinderen, vindt iedereen dat een goed idee. Alleen Winnie, de enige alleenstaande moeder van de groep, staat niet te springen. Maar uiteindelijk halen ze haar over en de dames vermaken zich opperbest. Maar dan slaat het noodlot toe: Midas, het zoontje van Winnie, wordt uit zijn wiegje gestolen. De politie lijkt er vanaf dag 1 een potje van te maken, dus de vrouwen nemen het heft zelf in handen: wat is er gebeurd en waar is de baby? Maar ook de media begint zich te bemoeien met het verdwenen kind en vooral met moeder Winnie. De vragen stapelen zich op. Wie zijn de vrouwen van deze vriendinnenclub? Welke geheimen houden ze achter? Kennen ze elkaar eigenlijk wel goed genoeg? En is de moeder wel zo onschuldig?
Boekerij ~ augustus 2018 ~ 320 pagina’s ~ ISBN: 9789022582404
Wekelijks komt een groep vrouwen (plus een huisvader) bij elkaar om te praten over hun grootste overeenkomst: hun net geboren kind. Deze meimoeders delen de één na de andere tip met elkaar over borstvoeding, inbakeren en het vele huilen van hun nieuwe koter. Echter, een paar weken na de geboortes besluit de groep vrouwen eens de kinderen thuis te laten en af te spreken in een bar. Zelfs de alleenstaande Winnie – die na hulp van een ander moeder een oppas heeft kunnen regelen – meldt zich aan. Maar daar had ze beter niet kunnen doen, want als de oppas in slaap valt, zijn de gevolgen niet meer te overzien. Zoon Midas wordt uit zijn wiegje gehaald en ontvoerd. Winnie, de oppas, alle andere moeders en zelfs de politie tastten in het duister. Vooral die laatste maakt behoorlijk wat fouten, wat ervoor zorgt dat drie moeders het heft in eigen hand nemen. Zal het hen lukken om Midas weer bij zijn moeder terug te brengen én zit zij daar überhaupt wel op te wachten?
Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Tweede kans
‘Perfecte moeder’ van Aimee Molloy was niet meteen een boek dat mijn aandacht wist te grijpen. Ik heb dit boek namelijk al sinds augustus in mijn kast staan en steeds stelde ik het uit om het boek te lezen. De eerste keer dat ik wel een poging deed (rond december van vorig jaar), legde ik hem al snel weer weg. Te verward door alle personages en de gebeurtenissen die ik niet helemaal begreep. Maar gelukkig heb ik dit boek ook een tweede kans gegeven, want toen ik een paar dagen terug weer begon, zat ik vanaf het begin in het verhaal. Het bleef even de vraag wie nu wie was – en daardoor sprak ik niet van een band met de personages – maar ik heb wel kunnen genieten van het verhaal dat op een hele makkelijke manier is geschreven. Je volgt verschillende personages die allemaal gegrepen zijn door het moederschap – echter is er één personage dat haar kind moet missen na een mysterieuze verdwijning.
De meimoeders. Onze mamagroep. Ik hou niet van dat woord. Mama. Het klinkt zo gemaakt, zo geladen. We waren geen mama’s. We waren moeders. Mensen. Vrouwen die toevallig rond dezelfde tijd hadden geovuleerd en in dezelfde maand van hun kind waren bevallen.
Drie nieuwe moeders
Het grootste gedeelte van dit verhaal is geschreven vanuit het leven van drie moeders uit het gezelschap: Colette, Nell en Francie. Ieder hoofdstuk leer je vooral hen beter kennen (zoals over het werk wat Colette doet, hoe Francie steeds meer verdwijnt in het onderzoek en wat Nell in het verleden heeft meegemaakt) en krijg je tips voor het moederschap. Laat dat nu iets zijn wat ik voorlopig nog niet nodig heb. Dit is overigens ook – heel onverwacht – wat de boventoon voert: baby’s, lekkende borsten en tips om je baby weer slapend te krijgen. Dit haalt zowel de spanning als het tempo uit het verhaal haalt. Je wil immers weten wat er met de kleine Midas is gebeurd en wie achter deze mysterieuze verdwijning zit. Maar over het lot van moeder Winnie lees je nauwelijks. Of toch niet?
Heb ik gelijk?
Er worden namelijk ook een aantal hoofdstukken geschreven vanuit een mysterieus personage. Je weet niet wie het is, maar dat er iets niet klopt is wel zeker. Alles wijst erop dat dit perspectief van Winnie, maar dat moet het einde uitwijzen. Pluspunt is daarentegen wel dat daar de spanning vandaan komt. Maar ach, ondanks dat het boek meer lijkt op een roman met wat onderhuidse spanning (door het perspectief van de drie vrouwen), bedacht ik wel hoe het zou kunnen aflopen. Dat is ook niet zo heel moeilijk, want keer op keer komt er weer iets aan het licht dat een heel ander licht schijnt op de zaken. De pers is onverbiddelijk en brengt het als zoete koek naar buiten. Wie is nog te vertrouwen, wie spreekt wel de waarheid en wat hebben de geheimen van vroeger nog met het heden te maken? Ik kan je alvast vertellen: ik werd verrast door het einde.
Is het een wonder dat ik uiteindelijk een hekel aan hen kreeg? Zou het niet iedereen gaan tegenstaan als anderen alles altijd zo goed weten? Als anderen altijd over alles met een oordeel klaar staan? Stel dat je dat allemaal niet kon bijbenen? Stel dat je geen borstvoeding meer kón geven?
Conclusie
‘Vertrouw niet op je eerste indruk’. Een belangrijke boodschap voor de personages, maar ook voor mijzelf. ‘Perfecte moeder’ van Aimee Molloy is namelijk wel degelijk spannend op zijn tijd en heeft een goed plot. Maar dat had ik bijna niet gezien. Ik legde het boek namelijk de eerste keer weg – niet geheel ondenkbaar door de vele personages waardoor je vaak verward word. Maar als je daar eenmaal doorheen bent, word je meegesleept door de makkelijke schrijfstijl. En toen had ik het boek plots binnen twee dagen uit en werd ik gegrepen door de moeders, de tips voor de baby’s (die ik zelf zeker nog niet nodig heb) en de verdwijning van de kleine Midas. Ik haalde mij verschillende scenario’s in mijn hoofd – ondanks dat ik niet helemaal een binding had met de personages en het verhaal. Maar ik zat mis en dat leverde een aangename verrassing op. En zo kan ik dit boek toch met lichte tevredenheid dichtslaan.
Bij welk boek had jij je lage verwachtingen, maar viel het achteraf toch mee? Laat het achter in de comments en vooral hoe je dan alsnog werd verrast.
