Als je mijn blog langer volgt, dan herken je de naam Christina Lauren vast en zeker wel. Dit keer recenseer ik het nieuwste boek ‘Ik ben je niet vergeten’. Benieuwd hoeveel indruk dat heeft gemaakt – want ik kan je zeggen: dat heeft het boek zeker gedaan – kijk dan snel verder.
Macy Sorensen heeft haar leven goed op orde. Ze staat op het punt te trouwen als ze onverwacht haar eerste en enige echte liefde na jaren weer tegen het lijf loopt. Ooit kon ze met haar vroegere buurjongen Elliot Petropoulos haar diepste geheimen delen. Hij was alles voor haar. Tot die ene noodlottige avond… Na die avond hebben ze elkaar nooit meer gezien of gesproken. Elliot heeft nooit geweten waarom Macy hem niet meer wilde zien. En hij heeft nooit de kans gekregen zijn kant van het verhaal te vertellen. Macy heeft zich al die jaren nooit meer echt zichzelf gevoeld, zoals ze dat bij Elliot kon. Ze verloor in één klap haar geliefde en haar beste vriend. Kunnen Elliot en Macy die gemiste tijd én kansen nog inhalen?
Xander Uitgevers ~ 320 pagina’s ~ november 2018 ~ ISBN: 9789401609883
Na het overlijden van haar moeder, voelt de jonge Macy zich eenzaam. Ze heeft nog maar weinig vrienden over die haar normaal behandelen in plaats als ‘dat meisje dat haar moeder is verloren’. Daar komt verandering in als haar vader besluit om een vakantiehuisje te kopen om tot rust te komen in de weekenden. Het is namelijk buurjongen Elliot die haar leven een andere wending geeft. Hij ziet wie zij echt is en door hun gezamenlijke passie voor lezen en echte gesprekken, ontstaat er iets bijzonders. Het begint als ze een echte vriendschap, maar hoe ouder ze worden, hoe meer ze op een andere manier naar elkaar gaan kijken. Maar daar komt plots verandering: één avond en de toekomst ziet er voor beiden anders uit. Sindsdien hebben ze elkaar niet meer gezien noch gesproken. Tot hun pad zich kruist – elf jaar later – op het moment dat ze dat het minst verwachten. Macy staat op het punt te trouwen met haar liefde Sean en Elliot is gelukkig met Rachel. Maar als ze elkaar tegenkomen, is alsof de tijd heeft stilgestaan. Alle gevoelens van toen hangen nog in de lucht, maar willen ze echt hun nieuwe toekomstplannen laten varen?
Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Beter dan ooit
Christina Lauren is geen onbekende voor mij. Na het lezen van de Stouter-serie, ‘Mijn versie van jou’ en tot slot het minste boek – wat mij betreft – ‘Ik weet niet of ik van je houd’, weet ik altijd wat ik kan verwachten. Mooie en meeslepende verhalen met veel liefde (en seksscènes). ‘Ik ben je niet vergeten’ is daar absoluut geen uitzondering op. Ook hier zit een mooie aantrekkingskracht in tussen de personages én het sleept je wel degelijk mee naar een hele andere wereld. Maar tegelijkertijd biedt dit boek nog zoveel meer dan alle eerder boeken die ik van Christina Lauren heb gelezen. Dit boek is namelijk zowel hartverwarmend als hartverscheurend en zowel prachtig als emotioneel. Ik zat meteen in het verhaal en kon de personages pas op het einde weer loslaten. Je wil namelijk niet alleen weten wat er is misgegaan op die noodlottige avond, maar ook weten wat er in de tussentijd is gebeurd, waar ze nu staan in het leven en of er nog toekomst in zit. En die vragen worden gelukkig allemaal beantwoord.
Met zijn rug naar me toe ziet hij eruit als duizend andere mannen in Berkeley, maar ik weet precies wie deze man is. Het is het dikke boek met ezelsoren onder zijn arm waaraan ik het zie: ik ken maar één persoon die elk jaar in oktober Ivanhoe herleest. Als een ritueel en met absolute bewondering.
Prachtige personages
Het is dan ook niet gek dat ik dit boek heb beoordeeld met vijf sterren. Dit komt grotendeels door de prachtige personages: Macy heeft het niet makkelijk gehad. Op tienjarige leeftijd overleed haar moeder en sinds die tijd was ze vrij eenzaam. Er was niemand die meer ‘normaal’ tegen haar deed tot Elliot in haar leven verscheen. Hij is de redder in nood, de nerd die liever leest dan omgaat met zijn vrienden en die eerlijk durft te zijn over wat hij voelt. Na dit boek ga je zelf ook hopen op een Elliot. Ze maken in vijf jaar tijd zoveel dingen mee: ze groeien samen op (voornamelijk in de weekenden) en er ontstaat zowel een bijzondere vriendschap als later een behoorlijke aantrekkingskracht die je als lezer alleen maar kan toejuichen. Al die wisselingen in tijd die ook nog eens goed worden aangegeven, maken dit verhaal krachtig. Zij groeien namelijk niet alleen op, maar jij groeit als lezer met ze mee. Want daarnaast leer je ze dus ook elf jaar later kennen: ze hebben niet altijd even goede beslissingen gemaakt, maar die zijn allemaal te verklaren. De vraag is alleen: zullen ze ooit nog hun weg naar elkaar toe vinden?
Waarom?
Want de grote vraag die je als lezer de hele tijd bijblijft is: wat is er toch gebeurd dat ze elkaar elf jaar niet hebben gezien en gesproken? Dat antwoord zal je verbazen en maakt dat je hart even wordt verscheurd. Het is zielig, maar het is wel te begrijpen vanuit beide kanten. Zo weet Christina Lauren toch een prachtig, realistisch en een compleet boek te maken dat mij heeft geraakt. Er is namelijk zelfs gelet op kleine details. Zoals brieven die de moeder van Macy heeft achtergelaten voor haar vader. Over wat hij moet doen als zij voor het eerst ongesteld is, wat hij moet doen als ze haar eerste liefde krijgt en wat hij moet doen als haar hart voor het eerst wordt gebroken. Dit maakt dat de moeder alsnog een prachtige rol krijgt in het geheel. En wat de kracht nog meer is, is dat dit boek je echt meesleept. Deed ik over haar vorige boek toch nog wel een aantal dagen (misschien wel een week), heb ik dit boek binnen drie dagen uitgelezen. De hoofdstukken zijn fijn geschreven, de seksscènes (die in sommige boeken van Christina Lauren te veel waren) zijn hier perfect getimed en de hoofdstukken hebben een prima lengte.
Elliots houdt me vast op slechts een centimeter of tien afstand. Ik weet dat hij naar mijn gezicht kijkt en wacht tot ik zijn blik zal beantwoorden, maar mijn ogen blijven hangen op zijn adamsappel en ik herinner me hoe ik vroeger heimelijk naar zijn hals zat te staren, urenlang met tussenpozen, wanneer we samen zaten te lezen in de inloopkast
Conclusie
‘Ik ben je niet vergeten’ is tot nu toe mijn favoriete boek van Christina Lauren. Zowel hartverscheurend als hartverwarmend en zowel prachtig als emotioneel. Het is een boek dat je meesleept naar een heel ander land en naar verschillende tijden (zowel in het heden als het verleden). Maar het is voornamelijk een boek dat je raakt. Het is hartverscheurend hoe dit powerkoppel – want dat waren ze absoluut – uit elkaar is gedreven door één bewuste dag. Maar als ze elkaar elf jaar later weer tegenkomen, is het alsof de tijd heeft stilgestaan. Zij weten echt wel welke kant hun leven op moet gaan. En als lezer kun je alleen maar hopen op een mooi einde voor deze prachtige en realistische personages. Voor de lezer is er maar een vraag: wat is er toch gebeurd? Het is dan ook niet gek als de 320 pagina’s aan je voorbij vliegen én wat je dan overhoudt is zowel een prachtig als emotioneel verhaal dat je misschien zal laten huilen, maar ook je hart weer aan elkaar plakt.
Heb jij al eens een boek van Christina Lauren gelezen óf ben je dat van plan na deze recensie? Laat het achter in de comments, want ik ben erg benieuwd.
