Soms begin je aan een boek zonder verwachtingen. En dan is het natuurlijk geweldig als dat goed uitpakt. Houd dat in gedachten en lees dan vooral mijn recensie van ‘Alaska’ van Anna Woltz, want dat boek is er een geweldig voorbeeld van. Pas op: er zitten wat spoilers in deze recensies.
Op de eerste dag van het schooljaar weet Sven het zeker: hij moet een briljante stunt uithalen. Anders is hij meteen die zielige jongen uit 1b.
Parker wil juist onzichtbaar zijn. Ze heeft net de ergste zomer van haar leven achter de rug en vertrouwt niemand meer. Dan ontdekt ze dat Alaska, de hond die eerst van háár was, nu bij Sven woont – als zijn hulphond. Overdag wil Parker niks te maken hebben met Sven, dus er zit maar één ding op. Als ze Alaska ooit nog wil zien, moet dat ’s nachts.
Querido Kinderboek ~ 150 pagina’s ~ oktober 2016 ~ ISBN: 9789045119762
Parker en Sven gaan een spannende tijd tegemoet: hun allereerste jaar op de middelbare school gaat beginnen. Sven wil gelijk een goede indruk maken: niets zielig, hij is stoer. En dat wil hij duidelijk maken door een toffe stunt. Maar hoe moet dat? Helaas kiest hij ervoor om iemand anders het te laten ontgelden en daar is de jonge Parker de dupe van. Zij heeft het ook niet makkelijk. Na een lastige zomer met een noodlottig evenement is haar vader onherkenbaar veranderd en heeft ze haar trouwe hond Alaska vaarwel moeten zeggen. Ze vertrouwt niemand meer en wil het liefst zo onopvallend door het leven. Maar daar brengt Sven met zijn ‘leuke’ stunt verandering. Had ze Alaska nog maar… en die blijft toch dichterbij dan ze denkt. Als Parker daarachter komt is ze niet meer te houden: ze doet er alles aan om Alaska’s aandacht te trekken. Maar dat blijkt niet helemaal zijn nieuwe taak.
Ik heb dit boek gelezen via de online bibliotheek.
Geen twijfels meer
‘Alaska’ van Anna Woltz kreeg ik aangeraden van iemand die er heel enthousiast over was. Toch was ik zelf een beetje sceptisch: is dit boek wel echt iets voor mij? Ik ben namelijk niet zo’n groot fan van verhalen over honden of katten. Nou, die twijfel duurde niet lang. Alaska is een heerlijk hartverwarmend boek dat mijn hart heeft gestolen. Auteur Anna Woltz heeft het voor elkaar gekregen om twee hele realistische verhalen te vertellen die prachtig samenkomen door het verhaal heen. Dit komt vooral door de realistische personages die net zo goed jouw buurmeisje of -jongen hadden kunnen zijn. Je gaat ondanks dat ze zelf ook nare dingen uithalen (zoals Sven die Parker op de eerste dag belachelijk maakt op school en Parker die midden in de nacht besluit om een hond te gaan ontvoeren) wel van ze houden. Omdat ze puur, echt en menselijk zijn. En datzelfde geldt voor hond Alaska. Ik heb eerlijk gezegd niet heel veel met honden, maar na dit boek wil ik mijn eigen Alaska. Zo lief, trouw en altijd denkend aan haar baasje.
Dit is het plan voor vandaag: in de eerste vijf uur iets zó briljants doen, dat de hele school meteen weet wie ik ben. Ze moeten me kennen, voordat ze over me horen. Ik heb geen idee hoe ik het ga doen.
Gevecht met epilepsie
‘Alaska’ draait in vergelijking met (laat ik zeggen bijna) alle boeken niet om de liefde tussen twee personages. En dat is verfrissend. Waar dit boek dan wel om draait? Naast de liefde voor Alaska natuurlijk (wat zowel Parker meer voelt dan Sven), gaat het over twee krachtige individuen die hun eigen problemen willen oplossen. Sven heeft epilepsie en kan uit het niets een aanval krijgen. Zowel thuis als op school. En ik vind het zo bijzonder dat Anna in de huid is gekropen van Sven en zijn frustraties in het dagelijkse leven. Nooit eerder las ik daarover en het komt gewoon binnen. Dagelijks leven met de angst om een aanval te krijgen, altijd moeten uitleggen dat er iets met je is en dan zielig gevonden worden. Ik snap dat Sven het jaar wil beginnen met iets tofs om een onvergetelijke indruk te maken, maar hij blijft wie hij is en dat maakt hem voor mij speciaal. Samen met zijn hulphond Alaska.
Positief verrast
Parker is daarentegen speciaal door de dingen die ze heeft meegemaakt. Ik ben bang dat ik al te veel verklapt heb over Sven, maar door een noodlottig moment is haar hele leven veranderd. De wereld komt op haar af en niemand lijkt meer te vertrouwen. Behalve haar hond Alaska die niet meer bij haar is.. en toch dichterbij dan ooit. ‘Alaska’ is eigenlijk een kinderboek. En ondanks dat het zeker wel makkelijk is geschreven, is het Anna’s kracht geweest die dit boek ook uiterst geschikt maakt voor volwassenen. Je voelt ondanks je leeftijd namelijk gewoon mee en je wordt meegenomen. Naar het verhaal van Sven, naar het bijzondere verhaal van Parker die plots op zijn kop staat als ze Alaska weer terugvindt en hoe de levens van deze twee jonge mensen op een bijzondere manier wordt verweven. Ik heb er echt van genoten en ben (mede door mijn sceptische houding op het begin) echt positief verrast.
‘Ik ben Parker’. Dit is het eerste wat ik vandaag zeg sinds ik aan het ontbijt zat met mijn broertjes. ‘Ik heet zo omdat ik ben geboren in een park. Twee jaar geleden hebben we de as van mijn dode oma stiekem uitgestrooid in de Efteling. En ik kan Jingle Bells blaffen.’ Het duurt een paar seconden voordat iemand geluid maakt.
Conclusie
‘Alaska’ van Anna Woltz heeft heel onverwacht een plekje in mijn hart veroverd. Ik was vooraf een beetje sceptisch of dit boek wel wat voor mij zou zijn – ik ben namelijk niet zo heel erg van de verhalen over honden of katten. Maar na het lezen van dit boek ben ik zelfs overtuigd: mag ik nu ook mijn eigen Alaska? Of wacht, dat is zielig voor Sven die haar heel hard nodig heeft in zijn ziekte. Zijn epilepsie is zo realistisch en gevoelig neergezet. Je gaat zijn frustraties snappen, gaat van hem houden ondanks zijn nare streken en hoopt dat hij kan leren dealen met alles wat er in zijn leven gebeurt. Datzelfde gevoel had ik bij Parker – die misschien niet ziek is zoals Sven maar wel het een en ander heeft meegemaakt. Ook haar gun je dat beetje geluk. Ik vloog door dit verhaal heen dankzij de makkelijke en fijne schrijfstijl van Anna Woltz en snapte meteen waarom zij dit jaar het kinderboekenweekgeschenk mag gaan schrijven. Ik ben benieuwd, want ‘Alaska’ smaakt naar meer van deze auteur.
Heb jij dit boek van Anna Woltz al eens gelezen én wat was jouw mening erover? Laat het weten in de reacties, want ik ben erg benieuwd of ik gewoon een dikke trend had gemist.
