Springvloed (Eilandliefde #3) – Jackie van Laren

Vorig jaar recenseerde ik ‘Duingras’ en ‘Stormwind’. Dit bleken de eerste twee delen te zijn van de vierdelige reeks Eilandliefde van Jackie van Laren. In juli van dit jaar werd ik verrast met deel drie en vier en die recensies kan ik jullie natuurlijk niet onthouden. Dus ben jij benieuwd wat ik van ‘Springvloed’ (deel 3) vond? Kijk dan snel verder.

Mayke Ferwerda is een jonge vrouw die geboren is op het eiland, en die als een van de weinigen van haar leeftijdgenoten heel zeker weet dat ze er ook wil blijven wonen en er haar leven wil opbouwen. Maar zo veel werk is er niet, en zie maar eens een leuke partner te vinden die hetzelfde over de toekomst denkt… Gelukkig is ze al een heel eind op weg met haar plannen: ze heeft als kok bij Grote Vis, de enige strandtent van het eiland, de leukste baan die ze zich kan voorstellen. En ze heeft een vriendje, al is hij volgens haar ouders misschien niet helemaal een ideale schoonzoon. Het enige wat haar danig irriteert is het feit dat de strandtent van een dreigend faillissement gered is door Cam, een losbollige surfer uit een deftig gezin met veel te veel geld. Gelukkig heeft ze haar baan nog, maar nu hangt die arrogante kwal de hele tijd rond op haar werk. Hij is zelfs min of meer haar baas! Of is hij misschien toch minder onuitstaanbaar dan hij op het eerste gezicht lijkt?

Uitgeverij Boekerij ~ 352 pagina’s ~ juli 2018 ~ ISBN: 9789022584071

Mayke Ferwerda weet één ding in haar leven zeker: ze zal het eiland nooit verlaten. Al die jaren op de middelbare school waren genoeg voor haar op het vaste land. Ze heeft zich er nooit thuis gevoeld en dat gaat ook niet meer gebeuren. Maar zie maar eens een baan, een vriend en een huis te vinden op het eiland. En dan moet die vriend ook nog eens hetzelfde beeld van de toekomst te hebben. Het lijkt allemaal mogelijk: ze is aangenomen als kok bij Grote Vis en ze heeft een relatie met Leon, de zoon van de burgemeester. Als hij daar niet blijft wonen, dan is de wereld vierkant. Het leven lijkt Mayke toe te lachen, maar niets is minder waar. Ze heeft een lichte twijfel. Komt dat door haar baan, haar vriend of de komst van de vervelende Cam? Deze losbollige surfer zwaait met een paar biljetten én hup, iedereen lijkt hem te mogen. Daar gaat Mayke echt niet in mee. Toch moet ze wel met hem samenwerken en hoewel dat niet altijd even makkelijk gaat, ontstaat er iets tussen de twee. Maar ze heeft ook Leon nog. Als dat maar goed gaat.

Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.

Eilandsfeertje

‘Springvloed’ van Jackie van Laren is een mooie aanvulling op de gehele Eilandliefde-serie. Vanaf het begin was ik weer helemaal terug op het waddeneiland waar Axel en Wende en Milena en Vince elkaar hebben leren kennen. Met als grote middelpunt natuurlijk Grote Vis waar ook dit verhaal zich weer grotendeels afspeelt. Knap dat Jackie van Laren het voor elkaar heeft gekregen om dezelfde sfeer weer te creëren zonder dat je veel voorinformatie nodig hebt. Je ziet het zo voor je en je zou zeker eens een bezoekje willen brengen aan hun café. En dat terwijl het meer dan een jaar geleden was dat ik de eerste twee delen las. Ik denk dat het zelfs mogelijk is om ‘Springvloed’ los te lezen. Ook al mis je dan wel de leuke verhalen van de eerste twee duo’s en wat voorinformatie over hoofdpersonage Mayke en Cam. Mayke leerden we kennen als de kok van de Grote Vis. Zij is een echte eilander en wil dat het liefst haar hele leven blijven. Maar vind dan maar eens een baan en een vriend die daar net zo over denkt.

Bijna al haar collega’s bij Grote Vis zijn intussen eigenlijk meer vrienden, zelfs Wende, Maykes leidinggevende, en ze zou elke dag juichend uit bed springen om dansend naar haar werk te gaan, als er niet één collega tussen zat die zo anders is dan zij, zo onbegrijpelijk en ergerlijk en vervelend en onuitstaanbaar.

Net je buren

Ik bewonder aan dit hoofdpersonage dat ze weet wat ze wil. Maar soms kun je daarin ook doorschieten: haar baan bevalt haar, maar dat kun je over haar vriend Leon niet zeggen. Hij is allesbehalve de ideale schoonzoon en echt met respect behandelt hij zijn vriendin niet. Waarom? Dat mag Joost weten, maar hierdoor wil je Mayke wel door elkaar schudden. En zeggen dat zij de sleutel in handen heeft om er iets aan te doen, maar dit duurt toch nog wel even. Het enige waar Mayke haar handen vol aan heeft, is die vervelende Cam.

Hij komt aanwaaien, redt Grote Vis van zijn ondergang en weet met zijn arrogante opmerkingen en zijn vrije levensstijl het slechtste bij Mayke naar boven te halen. Of is deze attitude alleen maar schijn? Doordat je vooral vanuit Mayke leest, is het lastig om echt een mening te vormen over Cam. Als lezer ontwikkel je een haat-liefde-verhouding. Soms zijn zijn acties goedbedoeld en soms snap je waar die sneer van Mayke vandaan komt. Feit is wel dat zowel de plek als de personages levensecht zijn. Het hadden bijna je eigen buren kunnen zijn.

Realistische schrijfstijl

Wat ik wel opvallend vond, is de schrijfstijl van Jackie van Laren. In de recensies van de vorige twee boeken heb ik daar al wat opmerkingen over gemaakt. De conversaties blijven uit het leven gegrepen met als ‘weet je wel’, ‘uh’, ‘snap je’ en de namen worden nog steeds verkleind. Dus ‘Vincent’ of ook wel ‘Vin’ wordt ‘Vinnie’ en Cam in dit boek wordt ook wel ‘Cammie genoemd. Ik weet nog steeds niet wat ik hiervan moet vinden: het stoorde me minder dan in ‘Stormwind’, maar ik moest er wel opnieuw aan wennen. Het is zo anders dan in andere boeken. Hier onderscheidt Jackie zich mee: dat is een feit. Maar of ik dat nu heel positief is.

Wel bevordert dit de leessnelheid. Door de fijne sfeer die wordt gecreëerd vlieg je door het boek heen. Je wil immers weten hoe het afloopt. Dit gebeurt niet op een hele verrassende of unieke manier – en weet zelfs met een bijna standaard actie te komen die in dit boek echt niet had gehoeven – maar ik heb er ondanks dat wel van genoten. En dat zegt toch ook iets.

Terug naar de rust. En de kust. ‘Ik wil terug naar de kust; heel onbewust zoek ik de weg naar de kust…’ Het blijft een heerlijk nummer, hoe oud het ook is; ik heb altijd het gevoel dat dat over mij gaat, zeker als ik niet op het eiland ben.

Conclusie

Het maakt niet uit hoeveel tijd er tussen zit, maar als je een boek van de Eilandliefde-serie oppakt, weet je zeker dat je je automatisch thuis gaat voelen. En ook in ‘Springvloed’ van Jackie van Laren waait er weer een romantische lucht over het waddeneiland. Dit keer is eilandbewoner Mayke de gelukkige. Ze weet wat ze wil (een baan, vriend en een huis op het eiland) én hoewel ze daar soms in door kan slaan, is dat wel iets wat ik in haar bewonder. Eindelijk eens geen personage die twijfelt over alles in zijn of haar leven, maar gaat voor wat hij/zij wil. Dit zorgt ervoor dat het boek – dat al op een hele realistische manier wordt beschreven – nog sneller aan mij voorbij gaat. Tel daarbij ook op dat vier personages die ik al eerder in mijn hart heb gesloten, vaak voorbijkomen en je hebt mij al overtuigd.  Het enige wat jammer is, is dat het grootste gedeelte vanuit Mayke is geschreven. Hierdoor kreeg ik een beetje een haat-liefde-verhouding met Cam, terwijl er iets aan hem was dat ik wilde leren kennen. Maar gelukkig komt dat op het einde helemaal goed.

Heb jij al eens een boek gelezen van Jackie van Laren? Laat het weten in de reacties, want ik ben erg enthousiast over deze reeks dus wie weet lees ik snel nog eens een ander boek.