Soms krijg je als boekblogger een boek opgestuurd van een uitgeverij dat je niet hebt aangevraagd. Ik probeer deze boeken altijd een kans te geven. Zo ook ‘Social Creature’ van Tara Isabella Burton. Maar of dit nu zo’n succes was? Dat lees je in deze recensie.
New York. Louise zou er schrijfster worden, ze zou groots en meeslepend leven. Nu is ze barista-slashbijlesdocent, altijd blut, altijd moe. Dan ontmoet ze Lavinia. Mooie, rijke, excentrieke Lavinia, geboren in een wereld vol decadente operabezoeken, geheime boekwinkels en champagne-overgoten feestjes. Dat leven wil Louise ook. Louise wil niets liever. En ze zal alles – maar dan ook alles – doen om het te krijgen.
Uitgeverij De Geus ~ 304 pagina’s ~ juni 2018 ~ ISBN: 9789044539998
Bijna-dertiger Louise had het leven wel anders uitgestippeld: ze zou tegen deze tijd bakken met geld verdienen dankzij haar teksten in de krant of in beroemde tijdschriften. Maar in werkelijkheid is ze geen schrijfster, maar bijlesdocente en barista. Ze werkt hard om de eindjes aan elkaar te kunnen knopen, maar is vervolgens altijd moe en nog altijd arm. Dan komt de excentrieke Lavina op haar pad. Zij smijt met geld, feest erop los en deelt – van drugs, uitnodigingen tot feestjes, kleding en haar huis. Haar leven draait niet om werken en carrière maken – ook al heeft zij ook de droom om schrijfster te worden. Maar wel om selfies maken – alles moet vastgelegd worden. Louise ziet haar kans schoon en papt aan met deze populaire meid. De vriendschap tussen Louise en Lavinia wordt steeds intenser en het vertrouwen groeit. Maar wie één vinger krijgt, pakt weleens de gehele hand. En laat dat nu precies voor Louise gelden.
Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Verrassing
‘Social Creature’ van Tara Isabella Burton kreeg ik als verrassing opgestuurd van Uitgeverij Geus. Ik was erg benieuwd – het hele omslag was mysterieus, het boek was voor de verzending prachtig ingepakt inclusief een uitnodiging om een vooruitleesexemplaar te lezen, de cover zat aan de andere kant en een echte synopsis kon ik niet vinden. Als je zoiets verzint, heb je mijn aandacht wel. Maar iedereen die mij op Twitter en/of Goodreads volgt, weet inmiddels dat die nieuwsgierigheid niet is omgezet in iets positiefs. Dit boek heb ik namelijk beoordeeld met twee sterren: één voor de moeite en de tweede voor de unieke schrijfstijl die niet valt te evenaren. Echter, daar wil ik niet mee zeggen dat je dat ook maar moet proberen.
Louise herkent zichzelf niet. Haar haar glanst. Ze heeft donkere lippen en hoge jukbeenderen. Ze draagt een flapper dress en valse wimpers, ze heeft kattenogen, en het lijkt wel of ze uit een heel andere eeuw komt. Het lijkt wel of ze niet echt is.
Kromme schrijfstijl
De zinnen zijn krom. Als je namelijk denkt dat de focus op een bepaald personages ligt, praat hij of zij in de derde persoon over zichzelf. ‘Louise doet dit’, ‘Lavinia doet dat’ en zo kan ik nog wel even doorgaan. Afgewisseld met een aantal zinnen waar geen einde aan lijkt te komen, weet je als lezer niet waar je het zoeken moet. Of je stopt ermee zoals een aantal boekbloggers hebben gedaan of je zet door met de kans op een aantal onplezierige leesuurtjes. Mocht je het – net als ik – volhouden dan raak je op een gegeven moment redelijk gewend aan die schrijfstijl. Toch blijft het onwennig en allesbehalve prettig. Maar het is wel zo eenvoudig geschreven dat je er snel doorheen bent en dat is voor dit keer een verademing. Want die schrijfstijl is niet het enige wat opvalt..
Oeps, verklapt!
De gebeurtenissen zijn noemenswaardig of eigenlijk het ontbreken van echte activiteit. Het boek draait alleen maar om drinken, drugs gebruiken en om iemand die geld heeft en het andere personages dat daarvan profiteert alsof het niets is. En dat dus in een herhaling of tien. Zowel Louise als Lavinia zijn intens en nauwelijks te volgen. Louise lijkt de normaalste van de twee: als beginnend schrijfster, met verschillende baantjes om rond te komen en weinig bereikt in haar leven. Maar laten we zeggen dat in dit boek normaal niet bestaat. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de moord die al op de cover wordt verklapt! Dit is vager dan vaag, maar om niet meer te verklappen dan nodig zal ik daar niet te veel over uitweiden.
Meestal ziet Louises dag er heel anders uit. Louises dag verloopt meestal zo: ze wordt wakker. Ze betreurt het meteen. De kans is groot de Louise amper geslapen heeft. ze werkt als barista in een koffietentje dat ’s avonds een wijnbar wordt, daarnaast schrijft ze voor een webshop genaamd GlaZam, waar ze neppe merkhandtassen verkopen, en geeft ze bijles.
Conclusie
Social Creature van Tara Isabella Burton viel als een verrassing op de deurmat, maar eigenlijk weet ik na het lezen niet of ik daar nu zo blij mee moet zijn. Het boek is namelijk vooral vaag – de schrijfstijl is een grote afknapper, de gebeurtenissen lijken nauwelijks ergens naartoe te gaan en de moord die wordt gepleegd, brengt geen enkele spanning in een boek dat een thriller zou worden genoemd. En de personages: ze krijgen alle ruimte om hun verhaal te doen, maar ik voelde totaal geen band of klik. Ze lijken in niets op mij of de mensen met wie ik om zou gaan. Het enige waar zij zich druk om maken, is de perfecte outfit, de juiste middelen om dronken of stoned te worden en de mensen met wie ze omgaan. Teleurgesteld ben ik daarentegen niet, want die verwachtingen had ik ook niet. Maar dat dit boek voor mij – en met mij zeker nog een aantal bloggers – een afknapper was, is een ding wat zeker is.
Welk boek heb jij al eens beoordeeld met twee of één ster? Laat het weten in de comments en laat vooral weten waarom je die beoordeling hebt gegeven. Ik ben benieuwd.
