Deze week is de zomerse roman ‘Het zwembad’ van Libby Page verschenen. Van de titel alleen al krijg je zin om een duik te nemen in een lekker koel bad. Maar geldt datzelfde voor de inhoud? Ik laat het je vandaag weten.
Rosemary woont al haar hele leven in de Londense wijk Brixton. Maar haar buurt is onherkenbaar veranderd; de bibliotheek waar ze vroeger werkte werd gesloten, de kruidenier die iedereen kende is nu een trendy bar en haar geliefde man, George, is overleden. Wat haar vooral nog plezier brengt, is zwemmen. Kate is net verhuisd en voelt zich alleen in de grote stad. Ze is begonnen met haar eerste baan voor een lokale krant. Als het buitenzwembad van Brixton met sluiting wordt bedreigd, weet Kate dat dit een kans is op een goed verhaal. Rosemary weet dat dit het moment is waarop ze ook haar laatste strohalm kan verliezen. De twee besluiten zich samen in te zetten voor het behoud van deze belangrijke plek in de wijk. Want het zwembad is meer dan alleen een plaats waar gezwommen wordt. Door hun actie laten Kate en Rosemary zien wat de waarde is van gemeenschap en van verbondenheid, en tonen zij hoe heel gewone mensen zich sterk kunnen maken voor datgene waar hun hart ligt.
A.W. Bruna ~ mei 2018 ~ 332 pagina’s ~ ISBN: 9789400509894
De jonge journaliste Kate is net verhuisd naar de grote stad en voelt zich eenzaam. Ze heeft nog geen vrienden om zich heen gezameld en op de gezelligheid van haar huisgenoten hoeft ze ook niet te wachten. En dan gaat het op de redactie ook nog niet hoe het zou moeten zijn: ze krijgt wel opdrachten, maar dat is vooral het schrijven van een stukjes die achterin de krant terechtkomen. Ze wacht op de grote uitdaging. Dat verandert als de hoofdredacteur haar wijst op de sluiting van het lokale zwembad. De jonge Kate komt daarvoor in contact met de oude Rosemary die haar leven op zijn kop zet. De oude Rosemary zwemt al in het bad sinds haar jeugd: ze werd daar verliefd, verloofde zich, trouwde en verloor haar man daar. Alle herinneringen die ze heeft, vinden daar plaats dus het is een ramp als blijkt dat het zwembad niet lang meer open zal blijven. Maar daar gaan de vrouwen iets aan doen.
Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Een zomerse read
Ik weet bijna zeker dat je spontaan zin krijgt in een duik.
Het zwembad van Libby Page heeft alle elementen om een heerlijke zomer read te worden. Ik zie mijzelf (en andere mensen uiteraard) al bij het zwembad liggen met dit boek in de hand. En ik weet bijna zeker dat je spontaan zin krijgt in een duik als je leest met wat voor gevoel Rosemary elke dag naar het zwembad gaat. Met zon, regen of sneeuw. Deze oudere vrouw is er altijd. Kate daarentegen niet. Zij woont al een paar maanden in Brixton, maar naast haar werk als journaliste bij de regionale krant komt ze eigenlijk niet buiten. En ze mag dan wel op kamers wonen; contact met haar huisgenoten heeft ze amper. Dat maakt de jonge Kate eenzaam en daar komt pas verandering in als ze Rosemary ontmoet. Rosemary heeft met haar man George nooit kinderen gehad en als een echte moeder neemt ze Kate onder haar vleugels. Haar eerste tip: ga eens zwemmen voordat je mij wil interviewen over de mogelijke sluiting van dit bad. En dat doet ze en stukje bij beetje verschijnt er een andere mens.
Kate schrijft momenteel bij de Brixtion Chronicle over vermiste huisdieren, geplande wegwerkzaamheden en gemeenteverordeningen. Stukjes die achter in de krant staan, maar niet helemaal achteraan, bij de sport. Het zijn de stukjes die geen mens leest.
Prachtige personages
Er was geen spanning of iets dat mij dwong om tot het einde door te lezen.
Deze elementen zorgen ervoor dat je een band opbouwt met de oude Rosemary en de nog vrije jonge Kate. Je ziet ze levensecht voor je en het hielp er ontzettend bij dat ik overeenkomsten tussen mij en Kate zag. Ik ben ook iemand die altijd rustig af zou wachten, een journaliste, iemand die houdt van boeken en zwemmen en die staat voor wat ze wil. En naast dat ik mij in Kate herkende, bewonderde ik Rosemary. Ze was zo lief, stond voor iedereen klaar en toch ontbrak haar grote liefde in haar leven. Maar geen moment is ze er zuur van geworden. Toch lijkt dit allemaal zonneschijn, dat was het niet. Er was iets met dit boek, waardoor ik hem steeds weglegde. Er was geen spanning of iets dat mij dwong om tot het einde door te lezen. Ik moest er echt inkomen. Maar ondanks dat heb ik er wel van genoten, wel met het gevoel dat er iets ontbrak. Het einde is namelijk – je raadt het vast al – deels voorspelbaar ondanks een verrassend en emotioneel stukje dat toch een klein beetje mijn hart brak.
Het zwembad bestaat
Ik zocht meteen een foto op om nog een beter beeld te krijgen van het onderwerp.
Ondanks dat ik Kate en Rosemary beide in mijn hart heb gesloten, gold dat helaas niet voor de vele bijpersonages. Zij worden niet heel goed uitgewerkt: soms onthield ik niet wie nu precies wie was en welke rol hij of zij in het algehele verhaal speelde. Nu was dat geen heel groot probleem: ik raakte nooit de draad kwijt en ik wist wel wat ieder personage deed om mee te strijden (of tegen) het openhouden van het zwembad. Wat ik trouwens gelijk een leuk detail vind, is dat het boek fictie is, maar dat het zwembad Lido waar constant over gesproken wordt gewoon echt bestaat en dat het in de vorige eeuw echt even dicht is geweest. Ik zocht meteen een foto op om nog een beter beeld te krijgen van het onderwerp. Hoe tof als op deze manier fictie en het echte leven samenkomen. Zo zie je toch hoe een zwembad de inspiratie kan zijn voor een luchtig en toch levensecht boek.
Rosemary is elke ochtend om zeven uur bij het zwembad. Eenmaal omgekleed duwt ze de deur van het kleedhokje open en stapt ze de kou in. Als ze kon, zou ze dan rennen. In plaats daarvan loopt ze naar de rand, waar haar voeten een minuut of drie later arriveren dan haar gedachten. Haar lichaam is niet zo sterk als haar wil.
Conclusie
Een heerlijk zomerse read die je vast aan de zwembaden door heel Europa voorbij ziet komen deze zomer.
Het zwembad van Libby Page is als het kijken naar een goede film op televisie. Het heeft namelijk goede elementen om wel door te willen lezen, maar toch weerhoudt je er iets van om dat in een sneltreinvaart te doen (de reclames op televisie, zogezegd). Ik stopte dan ook geregeld en miste het spannende en verrassende element in dit geval. Wel houd je – ondanks de reclames – op het einde wel een goed gevoel over. Je hebt het inmiddels wel uitgezeten. En het filmische komt van de levensechte gebeurtenissen, de eerlijke personages Kate en Rosemary – waar je zo een band mee hebt – en het feit dat je bijna het water op je voeten voelt. Mijn liefde voor het zwembad is door dit boek alleen maar groter geworden net zoals mijn wens om op vakantie te gaan. Een heerlijk zomerse read die je deze zomer vast en zeker langs de zwembaden door heel Europa voorbij gaat zien komen.
Deze blogpost was onderdeel van een blogtour georganiseerd door A.W. Bruna. Gisteren plaatste mijn naamgenoot Judith van biebmiepje al haar recensie en in de aankomende dagen staan er meer op de planning. Houd het in de gaten!
