PAS OP SPOILERS VAN DUINGRAS – Na Duingras van Jackie van Laren was het tijd om deel twee uit de Eilanndliefde-serie Stormwind te lezen. Benieuwd of ik net zo enthousiast was? Dat zie je vandaag.
Vincent is een surfer, een losbol, een vrijbuiter. Dus als zijn beste vriend Axel zijn hulp niet meer nodig heeft in Grote Vis, de strandtent die ze samen runden, omdat Axels nieuwe geliefde Wende zijn plek inneemt, kan hij dat alleen maar toejuichen: vrijheid, blijheid. Toch? Hij verruilt het Waddeneiland voor surfparadijs San Diego en geniet van zijn leventje in de zon, vrij van enige verplichting, maar na drie maanden slaat de verveling toe. Hij mist Axel, hij mist kitesurfen en hij mist… iets wat hij zelf nog niet kan benoemen. Als Vincent terugkeert naar het eiland, blijkt de vriendenkring daar uitgebreid te zijn met de achttienjarige Milena, een nichtje van Wende dat na een traumatische gebeurtenis een veilige haven nodig had. Terwijl hij met hernieuwde energie en motivatie helpt bij allerlei nieuwe plannen met Grote Vis, gaat hij zich steeds meer betrokken voelen bij het welzijn van Milena. Maar die durft niet zomaar iemand te vertrouwen…
Uitgeverij Boekerij ~ februari 2018 ~ 288 pagina’s ~ ISBN: 9789022583425
Het was nooit Vincents bedoeling om zo lang op het eiland te blijven. Hij kwam er immers om Axel op weg te helpen met Grote Vis. Maar Axel heeft inmiddels een vriendin, die zijn steun en toeverlaat is op alle vlakken waardoor Vincents plaats op losse schroeven is komen te staan. Daarom besluit Vincent zijn vrienden achterna te reizen naar San Diego om te gaan surfen op de beste golven. Maar of dit nu echt is wat Vincent wil. Al die meiden voor een nachtje zijn leuk, maar sinds hij gezien heeft hoe Wende en Axel elkaar hebben gevonden bloeit er iets bij deze losbol van binnen dat hij zelf niet eens kan benoemen. Daarom besluit hij met al zijn vernieuwde energie weer terug te gaan naar het waddeneiland. En daar komt hij tot nieuwe ontdekkingen vooral als hij Milena, het nichtje van Wende ontmoet Ze weet een moeilijk tijd achter de rug en heeft het vertrouwen in de mensheid verloren. Maar Vincent wil er alles aandoen om haar vertrouwen te winnen en haar veiligheid terug te brengen naar haar leven. Alleen waar komen deze gevoelens vandaan? Vincent was normaal wel de laatste die gaf om de gevoelens van vrouwen.
Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Eilandgevoel
Stormwind leest net zoals het eerste deel weer lekker makkelijk door, doordat je direct het eilandgevoel terugkrijgt.
Stormwind van Jackie van Laren gaat in vergelijking met het eerste deel Duingras niet over Axel en Wende. Maar over Axels beste vriend Vincent. Hij is een flierefluiter eerste klas, zo bleek eigenlijk al uit het eerste boek. Hij doet het met bijna met ieder meisje die hij tegenkomt en van echte gevoelens heeft hij nog nooit gehoord. Tot hij terugkomt uit San Diego. Hij mist het eiland en zijn goede vrienden. Maar wat hem bij terugkomst te wachten staat, is nog veel groter. Het nichtje van Wende – Milena – is wegens een traumatische gebeurtenis naar het eiland gevlucht. En – geloof het of niet – zij ziet in Vincent haar engel. Maar of hij dit ook kan waarmaken, ga ik natuurlijk niet verklappen. Wel kan ik zeggen dat dit boek net zoals het eerste deel weer lekker makkelijk leest doordat je direct weer het eilandgevoel terugkrijgt. De cover helpt hier ook bij, hoewel je mede door de titel minder dat zomergevoel krijgt maar meer naar de herfst neigt. Toch ontbrak er wel iets van sfeerbeschrijvingen: misschien omdat het eiland nu al iets bekender is.
Verkleinwoorden, brr
Laat ik daar nu heel erg de kriebels van krijgen..
Waar ik bij Duingras moest wennen aan de dialogen met veel ‘uhs’, ‘je weet toch’ en dingen als ‘maar toch’, viel het mij in ‘Stormwind’ op hoeveel verkleinwoorden er werden gebruikt. Vincent wordt vooral door Milena vaak afgekort tot Vinnie, maar ook dingen als ‘hapje’ of iets dergelijks komen veelvuldig voorbij. En laat ik daar nu heel erg de kriebels van krijgen. Ik kan er niets aan doen en het is echt iets van de laatste tijd, maar dat zorgde er dit keer voor dat ik mij begon te storen. En dat is jammer, want deze leesbare roman met hele fijne personages (waarvan ik er nu alleen maar meer in mijn hart heb gesloten) is gewoon een fijn liefdesverhaal met al zijn ups and downs. Lekker Nederlands inclusief de Praxis en de Gamma, maar dat neem ik allemaal voor lief.
Meer diepgang
Je begrijpt Milena’s reacties – zelfs als je dit niet hebt meegemaakt
Wat wel een mooie vooruitgang is, is hoeveel diepgang er geprobeerd is aan de personages mee te geven. Dat was ook al in Duingras met Wende en alle situaties die ze mee heeft gemaakt met haar ex, maar in ‘Stormwind’ is er een tandje bijgezet. Je weet wat Vincent in het verleden heeft gedaan en waarom hij eigenlijk nooit verliefd is geweest. Maar de situatie van Milena is iets heel nieuws. Daar ga ik niets over verklappen, maar het heeft haar echt gevormd tot wie ze nu is. Dit schept als lezer meteen een band, omdat je kan begrijpen dat alles misschien niet heel snel gaat in hun vriendschappelijk relatie. Je begrijpt haar reacties – zelfs als je dit niet hebt meegemaakt (wat ik overigens niet hoop, voor niemand niet). Je wilt haar – net zoals Vincent doet – beschermen tegen het kwaad. Maar dat gaat met zo’n afstand natuurlijk niet.
Conclusie
Doordat ik de meeste personage al in mijn hart heb gesloten, was ik nieuwsgierig hoe het voor hen zou aflopen.
Stormwind van Jackie van Laren heeft het voor elkaar gekregen dat ik uitkijk naar de nieuwste boeken binnen de Eilandliefde-serie die in augustus van dit jaar verschijnen. Jackie nam mij in dit boek weer mee terug naar het eiland (waar ik doordat ik Duingras net hiervoor las, eigenlijk nog niet was vertrokken). Nu leer je alleen Vincent een stuk beter kennen en niet in de zomerperiode maar in de herfst/winter. De machojongen die ieder meisje kan krijgen, maar van echte gevoelens geen raad weet. Gelukkig komt het altijd goed.. maar of dat ook is met het meisje dat hij graag wil? Dat ga ik natuurlijk niet verklappen. De verkleinwoorden die veelvuldig voorbij kwamen, moest ik even negeren om mij er niet te veel aan te ergeren. Maar gelukkig ging dat met niet al te veel moeite, want doordat ik de meeste personage al in mijn hart heb gesloten (en daar alleen maar bijzondere personages zijn bijgekomen), was ik nieuwsgierig hoe het voor hen zou aflopen. En daar ben ik maar wat tevreden mee – zelfs al had ik het gehele verloop verwacht. Maar had ik wat anders gewild? Nee, stiekem niet.
Zo dit was mijn recensie weer van ‘Stormwind’ van Jackie van Laren. Ben jij al overtuigd om deze serie te gaan lezen of lijkt het niet aan jou besteed? Laat het achter in de reacties.
