Vandaag verschijnt het nieuwste boek Alleen voor jou van Luke Allnutt. Uitgeverij de Boekerij gaf mij de kans om dit al eerder al te lezen, dus ik heb meteen een recensie voor jullie. Benieuwd of dit boek de moeite waard is? Check het.
Rob Coates kan zijn geluk niet op. Hij deelt zijn leven met Anna, zijn dierbare vrouw, ze wonen in een prachtig huis in Londen, en dan is er nog het belangrijkste: Jack, hun zoon, die ervoor zorgt dat elke dag een feestje is. Maar dan gaat het mis. Anna is ervan overtuigd dat er iets niet in orde is met Jack. Na een lange reeks doktersbezoeken blijkt ze gelijk te hebben, en het leven van de familie Coates wordt een opeenstapeling van onzekerheden en moeilijke beslissingen. Het ondenkbare gebeurt, en in de tijd die volgt brengt Rob zijn dagen door als een slaapwandelaar, niet in staat zijn verdriet, schuldgevoel en zelfmedelijden los te laten. Maar hij is vastbesloten vrede te sluiten met het noodlot en zich een weg terug te vechten naar het leven.
Uitgeverij Boekerij ~ 28 februari ~ 368 pagina’s ~ ISBN: 9789022581360
Het leven lijkt Rob toe te lachen. Hij is gelukkig getrouwd met Anna en samen hebben ze – na een aantal miskramen – zoon Jack. Ze willen hem overal tegen beschermen, maar was dat maar zo makkelijk. Aan al het goeds een eind als Jack verschillende klachten krijgt. Hij valt sneller en krijgt dan een volledige black-out over wat er is gebeurd en hij krijgt te maken met duizeligheid. Na een aantal onderzoeken blijkt dat de kleine Jack een hersentumor heeft. Hoewel het goed te behandelen lijkt, worden Anna en Rob verscheurd door onzekerheden, twijfels en moeilijke beslissingen die hun wereld op zijn kop zet. En niet alleen hun leven, maar ook hun onderlinge band. Anna en Rob waren ooit twee handen op één buik, maar nu durven ze elkaar niet te belasten. Ze zoeken naar verhalen van lotgenoten op een forum. Maar ieder verhaal is anders, dat blijkt wel als Jacks hersentumor agressiever dan ooit terugkeert. Is de kleine Jack nog te redden met alternatieve behandelingen in het buitenland, zijn die behandelingen überhaupt wel te vertrouwen of moeten ze hun enige zoon loslaten?
Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Hartverscheurend
Alleen voor jou van Luke Allnutt is hartverscheurend, maar toch wist het mij niet genoeg te raken. Dat klinkt misschien gek, maar ik kan het uitleggen. Er gebeurt in korte tijd een hoop in het leven van Rob. Had hij eerst nog een gelukkig leven met zijn vrouw Anna en zijn zoon Jack, wordt dat plots in de war geschopt door een hersenhumor bij zijn kleine joch. Het leven gaat van hoop naar vrees, van blijdschap naar verdriet en dat binnen een aantal maanden. Toch duurde het een behoorlijk lange tijd voordat ik echt in dit boek werd gezogen. Er is zo veel verdriet vanaf het begin, dat je wel mee wilt voelen maar je dit ook beangstigt. Je wilt niet zelf in een dip raken, maar ik snap ook dat er weinig tot geen ruimte is voor humor in deze situatie.
Weet je nog Jack, toen we terugkwamen op de parkeerplaats en jij in de bramen was gevallen en je pijn had gedaan? Allebei mijn handen, papa allebei mijn handen, rode striemen op de handpalmen. Dus toen heb ik je vingers gekust om het au weg te halen en toen sloeg je je armen om me heen en drukte je je gezicht tegen mijn hals. Dat weet ik nog, dat zal ik nooit meer vergeten.
Lijm aan het einde
Ondanks dat ik niet volledig kon meevoelen hierdoor, snap ik het wel als jij wel de tissues bij de hand moet houden. Vooral als je iets soortgelijks hebt meegemaakt of als je gewoon snel huilt bij een boek. Maar ik had dat helaas niet. Ondanks dat Jack wel een ontzettende lieve jongen is, die je deze verschrikkelijke ziekte helemaal niet gunt. Hij wil de wereld ontdekken met zijn camera, maar door zijn hersentumor slaapt hij steeds meer, loopt hij steeds slechter, kan hij niet meer naar school en het praten lukt ook niet meer. En dan heb je ook nog de oplopende spanningen tussen Rob en Anna. Rob heeft door een forum zijn hoop gericht op een behandeling in het buitenland, maar Anna denkt dat oplichterij is. De vraag is wie aan het langste eind trekt en wie op het einde toch gelijk heeft. Na al de tranen wordt je hart aan het einde stukje voor stukje weer aan elkaar gelijmd. Ik kan nu heel snel iets spoilen, want ik gun je deze leeservaring , maar het einde is passend en voldoet aan alle eisen van een goede roman.
Een expert
Op de schrijfstijl van Luke Allnutt heb ik niets aan te merken. Ik kan hem alleen maar complimenteren dat hij vanuit de man heeft geschreven (wat misschien niet zo gek is, omdat hij zelf een man is). Dat zie je toch minder vaak, naar mijn gevoel, dan zo’n verhaal vanuit de emoties en gevoelens van de vrouw. Luke Allnutt weet helaas waar hij over praat. Helaas omdat je niemand kanker gunt, maar tegelijkertijd maakt dit het boek misschien sterker. Het feit dat Luke ziek is geweest (of nog steeds is – niet heel zeker) staat nergens in de beschrijving. Maar ik kwam erachter door een eerdere review op Goodreads. Deze auteur heeft zelf darmkanker gehad en zijn vader (waar zijn boek Unspoken over gaat) had net zoals hoofdpersonage Jack een hersentumor en is helaas niet meer in leven. Voor Luke is er nog 50% dat zijn kanker terugkomt, maar ondertussen heeft hij een zoon gekregen. Dit is natuurlijk de omgekeerde wereld vergeleken met dit boek, maar het maakt wel dat je weet waar je over praat.
‘Hoe voel je je vandaag, lieverd?’ vroeg ik toen we over een van de kronkelpaden de heuvel naar de Heath op liepen. ‘Hoe gaat het met je zieke plekjes? We hadden tegen hem gezegd dat hij een ziek plekje in zijn hoofd had en dat we naar het ziekenhuis gingen om dat te laten weghalen. Jack maakte zich er totaal niet druk om.
Conclusie
Alleen voor jou van Luke Allnutt heeft alle elementen van een sterke roman. Maar wat miste was een nog sterker begin. Een start waarmee je meteen in het verhaal zit en automatisch een band opbouwt met de hoofdpersonages. Doordat dat ontbrak, kwam ik er niet lekker in en legde ik het boek aardig vaak weg. De verdrietige momenten kwamen wel langs, maar ging het zonder veel persoonlijke gevoelens ook weer voorbij. Natuurlijk probeer je de wanhoop van ouders wel te begrijpen (en dat lukt tot op zekere hoogte), maar ik las niet met tranen in mijn ogen. Het enige wat je kan doen, is hopen op een mooi einde voor zowel Anna, Rob als Jack. Want dit gunnen doe je Jack allesbehalve. Sowieso gun ik niemand een hersentumor, dat zou verschrikkelijk zijn. En helaas heeft de schrijver hier juist wel ervaring mee. Het maakt het behoorlijk bewonderenswaardig hoe Luke alles heeft omgeschreven. Sowieso in duidelijke taal, maar door zijn connectie met het onderwerp vind ik het gewoon knap hoe hij de woorden op papier heeft kunnen krijgen.
Geen tranen met tuiten, maar wel een roman die veel goede eigenschappen kent. Wat is het laatste boek waarbij jij tranen in je ogen kreeg? Laat het weten.
