Lucinda Riley is weer terug met het tweede deel van getiteld ‘Storm (De zeven zussen #2)’. En wat keek ik er na het lezen van deel één naar uit. Nu is de vraag: viel het mee of viel het tegen? Ik laat het je vandaag weten.
Lees ook: mijn recensie van ‘De zeven zussen’, ‘Schaduw’, ‘Parel’, ‘Maan’, ‘Zon’, ‘De zevende zus’ en ‘Atlas’.
Ally D’Aplièses zeilvakantie is bijna ten einde als ze bericht krijgt over de plotselinge dood van haar vader. Zo snel ze kan vliegt ze naar huis om samen met haar zussen hun vaders testament te openen. Voor ieder van hen is er een brief met een mysterieuze opdracht: ze moeten op zoek naar hun ware afkomst. Na een traumatische ervaring op zee keert Ally kort daarna de zeilwereld de rug toe en besluit haar vaders opdracht uit te voeren. Het voert haar naar Noorwegen, naar de onbekende zangeres Anna Landvik, die honderd jaar eerder als eerste het stuk ‘Peer Gynt’ van Grieg opvoerde. Hoe meer Ally over haar verleden te weten komt, hoe meer vragen er ontstaan. Wat probeert haar vader haar duidelijk te maken? En wie was hij echt?
Xander Uitgevers ~ januari 2018 ~ 592 pagina’s ~ ISBN: 9789401607988
Ally D’Aplièse is de meest avontuurlijke en muzikale van de zeven zussen. Ze is beroepszeiler en vaart de hele wereld over. Tijdens één van deze ritten ontmoet ze Theo met wie ze een bijzondere band ontwikkelt. Als ze er samen eens op uit trekken zonder telefoon, komen ze heel verrassend de boot van haar vader Pa Salt tegen. Maar die lijkt geen contact te willen maken. Achteraf blijkt dat haar vader precies op dat moment naar zijn laatste rustplaats is gebracht. Hij is kortgeleden overleden aan een hartaanval en dat is de reden dat alle zussen naar het ouderlijk huis in Genève moeten komen.
Ally zit er niet om te springen – al helemaal niet omdat ze het net zo leuk vindt met Theo – maar ze doet wat haar gezegd wordt. Daar krijgt ze een bijzondere brief die haar vader voor haar heeft geschreven met enkele cryptische hints en coördinaten naar haar verleden. Ally is er behoorlijk sceptisch over – want ze heeft toch een prima jeugd gehad – maar als ze door nare omstandigheden plots weer op eigen benen komt te staan, komt ze erachter dat haar muzikale talent waar ze jaren niets mee heeft gedaan niet van een vreemde zijn.
Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Powervrouw Lucinda Riley
Ik weet niet hoe Lucinda Riley het doet, maar voor de tweede keer op rij weet ze mij helemaal mee te sleuren in een krachtig verhaal. Als je mijn blog een beetje volgt, dan weet je dat ik vaak boeken lees van 200 tot 300 pagina’s, maar voor ‘De zeven zussen’ van Lucinda Riley maak ik graag een uitzondering! Daar kwam ik al achter bij het eerste boek – dat boek wist mij gewoon weg te blazen door de geweldige kwaliteit – maar ook ‘Storm (De zeven zussen #2)’ heeft mij allesbehalve teleurgesteld. Ik had nooit verwacht dat een boek mij zo zou weten in te pakken en dat ik totaal geen moeite met de dikte van het boek. Dat komt ook door de korte hoofdstukken. Die worden afgewisseld met wat langere hoofdstukken. En vergeet ook vooral niet de hele fijne en tegelijkertijd eenvoudig te begrijpen schrijfstijl van Lucinda.
‘Lieve, lieve Ally, Terwijl ik aan deze brief begin, zie ik je voor me, mijn mooie, bruisende tweede dochter, die deze brief in sneltreinvaart doorneemt om zo snel mogelijk het einde ervan te bereiken. En die hem dan nog een keer moet lezen, maar dan langzaam.’
Een krachtige basis
Dit keer staat niet Maia, maar Ally – zus nummer twee – centraal. Zij heeft een passie voor zeilen, net als haar vader Salt en stiekem heeft ze ook muzikale genen. Met dat laatste heeft ze echter al jaren niets meer gedaan. Net als haar zus krijgt ook zij na de dood van haar vader een bijzondere brief met daar hints naar haar verleden. Eerst is ze nog sceptisch, maar als ze door een heftige gebeurtenis op eigen benen moet staan, wil ze weleens meer weten over waar ze nu precies vandaan komt. De vragen borrelen op en langzaam maar zeker komen er ook echt antwoorden op. Wat Lucinda Riley ontzettend goed doet, is die basis leggen: dus eerst een verdrietige Ally die op zoek gaat naar wie ze is en aangekomen in Noorwegen langzaam maar zeker meer te weten komt. Maar ondertussen komt Lucinda Riley met een veel groter verhaal.
Non fictie en fictie gemengd
Je krijgt eigenlijk meerdere verhalen voor de prijs van één die op het einde prachtig samenkomen. Ondertussen leer je veel personages kennen, maar geen moment haal je ze door elkaar of is ook maar iets onduidelijk. Er wordt namelijk goed en duidelijk aangegeven vanuit wie je leest en in welke tijd je je bevindt. Ook krijg je band met Ally, Anna en Pip. Wie dat precies zijn, ga ik nog niet vertellen. Wel kan ik alvast zeggen dat als je personages uit het verleden opzoekt op Google je op bijzondere resultaten komt.
‘Storm (De zeven zussen #2)’ is namelijk niet alleen maar non fictie, maar het krachtige is weer dat je dat helemaal niet merkt. Het is juist een leuk weetje en je steekt er nog wat van op. Zelfs als je niet houdt van historische romans, zou ik toch ‘Storm’ nog niet wegstrepen. Ik lees normaal ook nooit wat binnen dit genre. Maar toch wilde ik alles weten om het verhaal volledig te begrijpen. Niet zo spannend als een thriller – dat hoeft ook niet – maar wel zo sterk en meeslepend als een roman.
Ik zal zolang ik leef precies weten waar ik was en wat ik deed toen ik hoorde dat mijn vader was overleden. Ik lag naakt te zonnen op het dek van de Neptune, met Theo’s hand in een beschermend gebaar op mijn buik. Op het eilandje vóór ons lag het goudgele, in een rotsige inham genestelde strandje te schitteren in het zonlicht.
Conclusie
‘Storm (De zeven zussen #2)’ van Lucinda Riley heeft mij van begin tot eind in zijn greep gehad. Bijna 600 pagina’s lang werd ik meegesleept tussen het verhaal van Ally, Anna en Pip. Drie losse verhalen – zo lijkt het – maar geen moment verliest Lucinda de rode draad uit het oog. En zo ook de lezer niet. Je leeft gewoon met iedereen mee om erachter te komen wat ze met elkaar te maken. Hoewel dit boek los te lezen is van het eerste, zou ik je dat niet aanraden. Niet alleen omdat je dan een geweldig boek mist, maar ook omdat er een rode draad inzit die je niet wil missen.
Je moet van goeden huize komen om mij 600 pagina’s lang geboeid te laten blijven en dat is precies wat er gebeurde bij ‘Storm (De zeven zussen #2’. Daarom kan ik wel concluderen dat Lucinda Riley de koningin is van de taal – en natuurlijk ook alle eer naar de vertaler van Xander Uitgevers. Plus dat ze mij ook nog eens ontzettend nieuwsgierig heeft gemaakt naar de volgende boeken in de reeks. Ik kijk namelijk nu al uit naar het verhaal van de stille Star, haar excentrieke zus Cece, Electra, Tiggy… en het mysterieuze zevende boek. Wat die laatste gaat brengen, blijft vast nog een grote verrassing. Ik zeg maar één ding: lees dit boek, alsjeblieft! Ik kan in ieder geval niet wachten op deel 3.
De zeven zussen-reeks had er al een fan bij, maar dat is met dit boek alleen maar meer geworden. Ik ben nu nog nieuwsgieriger naar de overige vijf boeken. Dus verwacht daar zeker in de aankomende jaren (boek drie ‘Schaduw’ verschijnt al in april) meer recensies van.
Met welke serie heb jij dit gevoel?
