De zeven zussen (De zeven zussen #1) – Lucinda Riley

Het was nog even spannend, maar het is mij gelukt: ik heb op tijd (voor mijn vaste blogdag) een 616 pagina’s tellende boek uitgelezen. Namelijk het bijzondere boek De zeven zussen van Lucinda Riley. Benieuwd hoe ik het heb beleefd en of ik het boek jou zou aanraden? Je leest het in deze recensie. 

Lees ook: mijn recensie van ‘Storm’, ‘Schaduw’, ‘Parel’, ‘Maan’, ‘Zon’, ‘De zevende zus’ en ‘Atlas’. 

Na de plotselinge dood van hun vader komen Maia en haar zussen bij elkaar in hun ouderlijk huis, een prachtig landhuis aan het Meer van Genève. De zussen werden als baby door Pa Salt geadopteerd en krijgen na zijn dood allemaal een brief met een mysterieuze verwijzing naar hun afkomst. Maia’s verleden brengt haar naar Rio de Janeiro. Daar aangekomen probeert ze met de weinige aanwijzingen die ze heeft haar achtergrond te ontrafelen. Het voert haar tachtig jaar terug in de tijd, naar de bouw van het wereldberoemde Christus de Verlosser-beeld én de glamour van de jaren twintig in Parijs. Slaagt zij erin haar ware identiteit te achterhalen?

Xander Uitgevers ~ 616 pagina’s ~ september 2017 ~ ISBN: 9789401607971

Als adoptievader Pa Salt komt te overlijden, keren alle zes de zussen terug naar hun prachtige landhuis aan het Meer van Genève. Zo ook de oudste dochter Maia die daar oorspronkelijk nog woont, maar op bezoek was bij een vriendin in Londen. Haar vader heeft alles tot op de puntjes geregeld: van het meteen begraven worden op zee tot de erfenis. De zussen zullen altijd een plek hebben om terug te keren naar hun ouderlijk huis, maar ze krijgen ook de bouwstenen om erachter te komen waar vandaan ze geadopteerd zijn. Pa Salt wilde Maia meegeven dat ze vooral niets moest laten door angst. En daarom besluit Maia haar geschiedenis te gaan ontrafelen. Het zet een spannende zoektocht in gang die Maia naar Rio de Janeiro leidt. Alleen helaas voor Maia, blijkt niet iedereen open te staan voor haar komst. Langzaam probeert Maia samen met schrijver Floriano achter haar verleden te komen… tot ze stuit op het bijzondere verhaal van haar overgrootmoeder Bell.

Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.

Toegankelijke schrijfstijl

Ik geef eerlijk toe: vooraf keek ik er een beetje tegenop om te beginnen met ‘De zeven zussen’ van Lucinda Riley. Dat komt niet door de beschrijving of door veelal positieve recensie, want juist die maakte dit boek aantrekkelijk. Het kwam daarentegen door de niet meteen aansprekende cover en de dikte van dit boek. Niet eerder las ik een boek met 616 pagina’s of meer. En wat nou, als ik het boek niets vond? Dan had ik een hoop te doen. Maar ik kan jullie alvast geruststellen: geen moment had ik het gevoel dat ik dit boek niet uit wilde lezen. Juist niet! Ik moest achter het volledige verhaal van Maia komen en die 616 pagina’s vlogen binnen vier dagen alweer aan mij voorbij! Dat komt voornamelijk door de schrijfstijl van Lucinda Riley. Het is op een hele toegankelijke manier geschreven zonder te veel poespas. Ik werd daardoor helemaal meegesleept tussen alle gebieden (zoals Rio de Janeiro en Parijs) en tussen de verschillende jaren (2007 en rond 1920).

Maia, ook al kun je niet geloven dat er meer is tussen hemel en aarde, probeer dan in elk geval te begrijpen dat verdriet vooral gaat om de mensen die achterblijven. Om óns. We treuren om onszelf en ons verlies. En daar moet je je helemaal niet schuldig over voelen.

Zes of zeven zussen

Door de vrij lange introductie, waarin alle zussen terugkeren na het overlijden van hun vader, leer je niet alleen Maia goed kennen, maar krijg je ook alvast een indruk van de andere zussen. Maia is vooral een hele voorzichtige vrouw die haar hart voor alles wil beschermen en zich daarom als enige echt afsluit om verdere stappen te zetten. Tot de dood van haar vader ook haar leven op zijn kop zet! Je gunt het haar zo om zich te ontplooien, om de wereld te zien en stapje voor stapje erachter te komen waar ze vandaan komt. En dat lukt. Ze komt door haar zoektocht terecht in Rio de Janeiro en leert wat meer over het verhaal van het overgrootmoeder Bell… met behulp van schrijver Floriano die ook een bijzondere rol krijgt toebedeeld.

Het leven van Bell

Maia komt van alles te weten over ‘deze’ Bell en ondertussen doe jij dat als lezer ook. Je kruipt in haar leven en komt er bladzijde na bladzijde achter wat haar drijft. Hierdoor kun je niets anders dan ook met haar een band opbouwen. Maar met dit nieuwe perspectief en leven komen ook weer een boel personages naar boven. Dat leverde soms wel wat verwarring op: wie was nu wie? Deze overgang van heden naar verleden wordt wel duidelijk aangegeven en gaat vrij soepel. Nu wil ik niet zeggen dat ik achter elke keuze stond van Bell. Maar ik kan mij ook moeilijk inbeelden hoe het is om wel in luxe te leven in de jaren twintig in een hele andere cultuur.

Toch heeft Lucinda een goed beeld weten te scheppen. Ze heeft ervoor gezorgd – juist door het wisselen van perspectief – dat je niet alleen maar volledig wordt meegesleept door beide verhalen, maar dat je ook een stuk geschiedenis meekrijgt. Er is namelijk een deel non-fictie, zoals hoe de bouw ging van het Christus-beeld en hoe het eraan toeging op de straten van Parijs in de jaren twintig. Zo mag Bell niet zonder chaperonne de straat op, worden er telegrammen verstuurd en wordt Bell aangekleed door haar dienstmeisjes. Normaal ben ik niet zo van historische romans, maar voor dit boek maakte ik graag een uitzondering. Je wordt immers zó in de sfeer getrokken dat het haast een verslaving is.

‘Hoi Ma, hoe gaat het? vroeg ik, en ik hoopt dat de zomerwarmte doorklonk in mijn stem. ‘Maia, ik..’ Marina zweeg, en ik wist dat er iets goed mis was. ‘Wat is er?’ ‘Maia, het valt me zwaar om je dit te vertellen, maar je vader heeft gistermiddag hier thuis een hartaanval gehad, en hij is vanochtend vroeg.. gestorven.’

Conclusie

‘De zeven zussen’ van Lucinda Riley hield mij vanaf het begin in zijn greep. Nooit eerder las ik zo snel 616 pagina’s van zowel binnen als buiten. Ik werd gegrepen door het verhaal van Maia, die van de één op de andere dag haar adoptievader verliest. Ze weet niet waar ze het zoeken moet. Pas als ze achter de brief van haar vader komt, heeft ze een doel in haar leven. Ze wil erachter komen waar ze vandaan komt. En daarbij wordt ze gelukkig geholpen door de bekende schrijver Floriano. Geen onbekende van Maia, want ze heeft zijn boeken in het Frans vertaald. Ondertussen wisselt schrijfster Lucinda Riley eenvoudig van het heden naar het verleden in de tijd dat Maia’s overgrootmoeder Bell leefde. Zij trouwt onder lichtelijke dwang van haar ouders met iemand met een hoog aanzien terwijl ze ondertussen haar hart verliest in Parijs. Het verhaal van Bell is interessant voor Maia, omdat het bij haar verleden hoort. Maar toch blijven er nog een aantal vraagtekens over na het lezen van het verhaal. Die maken mij nog nieuwsgierig naar de rest van deze reeks. In 2018 verschijnen namelijk ‘Storm (De zeven zussen #2)’ en ‘Schaduw (De zeven zussen #3)’ en reken maar dat ik van de partij ben!

Ben jij al benieuwd geraakt naar dit boek of zou je ‘m toch overslaan? Ik ben erg benieuwd wat mijn recensie heeft te weeg gebracht. Laat het weten in de comments. Ik ben in ieder geval erg benieuwd hoe de rest van de reeks mij gaat bevallen.