Filmrecensie: Toscaanse Bruiloft

Gisteravond was het zover: ik ging naar de film Toscaanse Bruiloft met mijn zus en mijn moeder. Ik had er zoals je misschien al wel gemerkt had hoge verwachtingen van: niet dat het acteren altijd goed is in Nederlandse films, maar ik houd gewoon van zulke genres en Italië is echt mijn land (vooral bij het Gardameer, maar Toscaanse is ook top)! Alleen hoe was de film nou echt?

Het verhaal

Het verhaal draait vooral om Sanne. Sanne (gespeeld door Sophie van Oers) runt samen met haar vader (Ernst Daniël Smit) en haar stiefmoeder (Simone Kleinsma) Casa Matrimono in Toscane.

Het is de ideale plek om je huwelijk te vieren. Terwijl vader en moeder de catering doen, voltrekt Sanne het huwelijk van de mensen die er komen. Het aanstaande bruidspaar Bob (Diederik Ebbinge) en Lisa (Lieke van Lexmond) bezoeken het landhuis in Toscane om te zorgen dat ze het huwelijk van hun leven krijgen: je trouwt maar één keer in je leven. Ondanks dat Jeroen (Jan Kooijman) in geen enkel huwelijk gelooft, helpt hij toch zijn beste vriend. Terwijl de single Sanne zich bezighoudt met de bruiloft is Jeroen echtscheidingsadvocate: hij gelooft niet in huwelijken, zij gelooft juist in echte liefde. Tot ze (net zoals meer mensen in Italië gevolgen voor elkaar ontwikkelen.

Mijn mening

De locatie was voor mij herkenbaar: ze filmde op een paar plekken in Italië (Florence, maar ook in de buurt van een camping waar ik ooit ben geweest) en daardoor was het leuk om naar te kijken. De zon scheen de hele film en met de Italiaanse muziek op de achtergrond zorgde het voor een perfecte sfeer. Helaas krijg ik een minder zomers gevoel dan bij de film Verliefd op Ibiza.

Op het acteerwerk heb ik niets op aan te merken (hier heb ik ook niet heel veel verstand van). Het grootste deel van de acteurs/actrices hebben ooit een rol gehad in Goede Tijden, Slechte Tijden en zoals jullie weten ben ik daar ook een enorme fan van. Het verhaal draait niet zoals Verliefd op Ibiza om seks en feesten, maar om echte liefde, familie, huwelijken (ook een begrafenis) en het één zijn van elkaar. Het einde van de film was voorspelbaar, maar dit is voor mij niet erg.

Conclusie

Het acteerwerk was goed, de locatie was perfect en herkenbaar voor mij en door mijn liefde voor Italië vind ik deze film zeker een aanrader. Natuurlijk is dit helemaal persoonlijk, maar ik weet zeker (en ik gun het de acteurs/actrices en de makers van deze film) dat deze film net zo’n hit wordt als Verliefd op Ibiza. Mocht je dus van zulke films houden moet je er zeker heen gaan.
Cijfer: 8,5

Een vermakelijke, romantische film in Italië om even uit je winterdip te komen. In mijn favorieten van januari post benoemde ik (zonder deze film gezien te hebben) deze film en deze plaats heeft de film zeker verdiend.