Met de Telegraaf die wekelijks bij ons op de keukentafel ligt, ben ik niet onbekend met het tijdschrift Vrouw. Nu heeft een vaste columniste van de website haar berichten gebundeld in ‘Dagboek van een minnares’ . Benieuwd wat ik daarvan vond? Lees dan snel verder.
Wat gaat er om in een vrouw die als ‘die ander’ wordt bestempeld? Waarom laat ze zich verleiden om het aan te leggen met een man die bezet is? Deze minnares wil haar verhaal doen, weliswaar anoniem, maar ze wil dolgraag haar kant van het verhaal laten horen. Want het leven van een minnares gaat niet altijd over rozen… Dagboek van een minnares is zo openhartig en spannend als de titel doet vermoeden. Laat je ook meeslepen.
The House of Books ~ mei 2017 ~ 238 pagina’s ~ ISBN: 9789044352498
‘Dagboek van een minnares’ vertelt het verhaal van – was te verwachten – de minnares. Wat bezielt deze persoon om steeds maar weer te wachten tot de man van iemand anders in haar bed kruipt? Een spannend seksleven is voor dit anonieme personage niet onbekend. Maar intiem elkaars hand vasthouden in het openbaar of eens ergens anders eten dan in het Hilton – waar niemand de man zal zien – hoort daar zeker niet bij. En toch – zelfs als er andere mannen zijn die alles voor haar over hebben – blijft ze bij hem. Omdat ze stiekem de hoop heeft dat zijn vrouw achter zijn affaire komt en hem met alle spullen die hij bezit het huis uit zet. Maar dat kan ze nog heel lang op wachten.
Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Heerlijke page-turner
‘Dagboek van een minnares’ leest heerlijk weg door korte fragmenten die elkaar afwisselen. Het is niet voor niets dat ik dit boek in dezelfde dag nog heb uitgelezen. De pagina’s vlogen gewoon letterlijk aan mij voorbij. Maar dan moet ik ook eerlijk toegeven dat het boek niet heel veel diepgang bevatte. Het is letterlijk een dagboek van een minnares die constant maar weer teruggaat naar de getrouwde man. Buitenstaanders begrijpen dat niet – en misschien ben ik in dat opzicht ook wel een buitenstaander die dit verhaal leest – want ik snap het nog steeds niet. Er zijn genoeg mannen op de wereld.. waarom zou je dan steeds maar de B-keuze willen zijn? Je probeert je echt wel een voorstelling van de situatie te maken, maar ik kan mij niet voorstellen dat ik in zo’n situatie beland.
Het moest altijd vlug en tussendoor. Na een heerlijke vrijpartij was er weinig tijd om loom tegen elkaar aan te liggen. Omdat we weer verder moesten zonder elkaar. Terug naar het werk of achterblijven in een leeg huis. Ik dan. Hij niet. Hij had een vrouw, twee dochters.. een gezin.
Een verslaving
Er is voor elke minnares een kans dat de man van haar dromen zijn gezin verlaat, maar wil je dan de kans riskeren dat hij jou vervolgens bedriegt? Het lijkt wel een verslaving waar het hoofdpersonage maar niet afkomt. Net zoals dat je niet zal begrijpen als iemand maar niet stopt met roken of drinken ondanks gezondheidsproblemen. Je komt er ook niet achter waarom ze dit nu doet net zoals je er niet achterkomt waarom de man vreemdgaat. Uit de gesprekken die hij met zijn minnares heeft, lijkt het alsof hij niet gelukkig is in zijn relatie. Aan de andere kant zeggen andere situaties weer andere dingen. Dit blijft allemaal oppervlakkig, doordat je alleen leest (en dat is niet zo gek uit een dagboek) vanuit de minnares.
Suggestie deel twee
Aan de andere kant vind ik het verhaal erg cliché, want je leest vaker in een verhaal dat de man vreemdgaat en dat er een vrouw is die op hem wacht. Origineler had het geweest als de vrouw vreemd was gegaan en een man op haar wacht. Wie weet voor een deel twee? En dan natuurlijk geschreven vanuit de vrouw die haar man bedriegt. Maar terug naar ‘Dagboek van een minnares’: het einde is misschien niet heel verrassend, maar het is een waardige afsluiting voor zolang het duurt. Ik kan er helaas niet veel over zeggen – hoewel het op het puntje van mijn tong ligt – maar door de dingen die al zijn gebeurd, is het einde niet heel geloofwaardig meer.. dus voor hoe lang het duurt, zullen we maar zeggen.
Hij had zijn arm om mij heen gelegd. Zijn hand lag op mijn buik en in het duister zag ik dat witte randje om zijn ringvinger. Dat ik dat niet eerder had gezien. ‘Je bent getrouwd, zie ik’ ‘Ja, klopt,’ zei hij zacht. ‘Ze is mijn jeugdliefde. We kennen elkaar al vijfentwintig jaar. We hebben samen twee dochters.’ Ik voelde me licht in mijn hoofd worden.
Conclusie
‘Dagboek van een minnares’ is een luchtig boek voor in je koffer deze zomer. Het belooft een paar uurtjes leesplezier, waar je eventjes in het hoofd kruipt van een minnares. Je leest korte dagboekfragmenten met haar belevenissen ten opzichte van haar minnaar, zijn vrouw en hoe haar omgeving reageert. Vooral voor de mensen die ook de vaste column op de website van VROUW hebben gelezen, is dit (met extra hoofdstukken) een waardige toevoeging. Maar ook voor de mensen (zoals ik) die dat nog niet hadden gedaan, is het een goede eerste kennismaking. Toch blijft het bij een leuke read voor tussendoor, wat ook niet altijd heel erg is. Het gaat namelijk niet echt diepgaander dan dat. Ze kiest voor hem, wacht op hem, maakt ruzie met hem en ondertussen leert ze andere mannen kennen. Mocht je nieuwsgierig zijn, is er ook een serie rond Dagboek van een minnares.
En de vraag van vandaag is: vind jij het erg als een boek weinig tot geen diepgang heeft? Ik vind het persoonlijk – als ik met een stapel op vakantie ga – niet heel erg als een aantal dat niet hebben. Als ik er maar wel van genieten en dat heb ik wel van ‘Dagboek van een minnares’.
