“Drie dagen, drie lijken en niets berust op toeval.” De grote vraag in het boek Schaduw van de Italiaanse schrijver Mirko Zilahy is ‘wat is er gebeurd en wie is de dader?’ Benieuwd hoe dit boek uit de Europa Thriller Selectie van Xander Uitgevers mij is bevallen? Lees snel verder.
Een gruwelijk decor: de vergeten, in schaduw gehulde rafelrand van Rome, die glinstert van regen én bloed… Drie moorden in drie dagen. De lijken verwond met de precisie van een chirurg. De moordenaar bekend als ‘De Schaduw’. Zijn motief? Mysterieus. Zijn werkwijze? Nog curieuzer. Maar één man is in staat dit geheim te ontrafelen: commandant Enrici Mancini. Gebukt onder het verlies van zijn vrouw, neemt hij de opdracht met grote tegenzin aan. Eén ding is direct duidelijk: niets berust op toeval. Ieder spoor is een sleutel naar een volgende hint. Het grotere plan? Persoonlijker dan Macini ooit had kunnen denken…
Xander Uitgevers ~ februari 2017 ~ 378 pagina’s ~ ISBN: 9789401606943
Na drie onverklaarbare moorden wordt commissaris Enrici Mancini gedwongen om deze zaken tot op de bodem uit te zoeken. Echter zit Mancini na de dood van zijn vrouw Marisa en de verdwijning van haar behandelend arts niet op een nieuwe zaak te wachten. Hij wil de verdwijning oplossen en daarna met pensioen gaan, want hij is uitgeput. Alleen zijn baas houdt hem tegen en daarom moet Mancini met frisse tegenzin (maar met het behoud van de andere zaak) toch aan de slag. Krijgt hij het voor elkaar het mysterie samen met zijn samengestelde team – met fotografe Caterina de Marci, Walter Comello, Antonio Rocchi en Carlo Biga op te lossen? Het lijken op het eerste gezicht drie aparte zaken, maar het team gaat op zoek naar overeenkomsten.. Zitten er drie moordenaars achter of is dit het werk van een seriemoordenaar?
Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Spannend en moordlustig verhaal
Bij de recensie van Een liefde in Rome stelde ik de lezers de vraag ‘wie brengt mij naar Rome?’ Na het lezen van het moordlustige boek Schaduw van de Italiaanse schrijver Mirko Zilahy ben ik daar minder van overtuigd. Er worden namelijk in dit verhaal zes moorden gepleegd in deze oude hoofdstad – niet de gunstige omstandigheden om een stad te bezoeken. Aan het team van ervaren politiechefs de taak om de dader te vinden en achter zijn motieven te komen. Als lezer weet je niet meer dan de informatie die zij uitvinden: je leest af en toe een schuingedrukt hoofdstuk vanuit de dader, maar hier kom je alleen te weten hoe deze persoon is vermoord. Verder moet je het dus hebben van de informatie van het team en je eigen intuïtie. Dit houdt het verhaal spannend en zorgt dat je als lezer wil doorlezen.
Vage pagina’s
Zonder deze spanning denk ik persoonlijk niet dat ik het boek had uitgelezen. De eerste honderd pagina’s waren namelijk één groot vraagteken. Ik las de bladzijdes – soms zelf een aantal keer opnieuw – maar de informatie kwam gewoon niet binnen. Alles bleef vaag, waardoor ik geen band met de karakters kreeg, ik het verhaal niet snapte en de neiging kreeg om het boek aan de kant te leggen. Want ‘als ik er toch niets van begrijp, hoe kan ik er dan later eerlijk over schrijven?’
Hij was doorweekt en uitgehongerd, en hij was uit zijn schuilplaats gekropen, de straat op, tot aan de snackbar aan de Via Stradivari, op zoek naar etensresten of wat kleingeld. Maar de regen van begin september had de mensen gedwongen thuis te blijven en die maandag was er niet één klant.
Italiaanse namen
Gelukkig werd het na deze honderd pagina’s al iets beter – ik snapte nog steeds niet alles, maar de rode draad van het verhaal werd duidelijk. En ik leerde langzamerhand de personages te onderscheiden. Het is ook niet echt verrassend om in verwarring te raken met moeilijke Italiaanse namen als Mancini, Comello, Carnevali en De Manchi. Wat opvallend is, is dat deze achternamen soms los werden gebruikt, soms met voornaam, soms alleen de voornaam en soms alleen de functie van deze persoon. Zoals ‘de commissaris zei..’. Je moet dus als lezer goed blijven opletten wie welke achternaam met zich meedraagt en welke functie hij/zij uitoefent. Dat kreeg ik dus pas rond pagina 100 door toen ik op mijn telefoon een notitie bijhield.
Conclusie
Schaduw is zeker weten een spannende thriller en de Italiaanse namen maken het boek helemaal af. Toch heeft het boek mij helaas niet overtuigd. Betekent dit dat het een slecht boek is? Nee, zeker niet. Ik denk alleen dat het voor mij net iets te hoog gegrepen is door de moeilijkere woorden. Ik deed er vrij lang over om alle personages te onderscheiden en het verhaal te snappen, maar gelukkig heb ik mij daarna kunnen vastbijten in het oplossen van de moordzaken samen met het team. En ook over het einde – waar ik niets over verklap in verband met spoilers – ben ik positief.
‘Heeft u het gehoord, commissaris?’ begon hij. ‘Er is een slachtpartij in San Paolo geweest. Ze hebben een lijk gevonden.’ Hij stopte even om adem te halen, wachtend op een instemmend geluid, dat niet kwam. Dus ging hij verder: ‘Ze hebben het totaal verminkte lichaam van een vrouw aangetroffen.’
EXTRA: Europa Thriller Selectie
Schaduw heeft mij misschien niet voor 100% overtuigd, maar wie weet is het wel wat voor jou. Niet overtuigend genoeg? Xander Uitgevers – van wie ik dit boek heb ontvangen, waarvoor dank! – heeft op hun vernieuwde Facebook-pagina verschillende nagelbijtend spannende, authentieke en spraakmakende thrillers verzameld van Europese auteurs. Zoals Schaduw van een Italiaanse auteur, maar ook Het hart van kwaad van eveneens een Italiaanse auteur genaamd Lucas D’Andrea. Benieuwd? Kijk snel op de Facebook-pagina van Europa Thriller Selectie en wie weet maak je nog kans op één van de nieuwste thrillers.
Lees jij weleens boeken van buitenlandse auteurs uit landen naast Nederland, Amerika of Engeland? Laat het weten in de comments en als je nog aanraders hebt, laat het gerust weten.
