Terwijl Het laatste uit liefde een levensverhaal is over het hebben van een familielid in een vegetatieve staat, hebben ze van dat onderwerp in Donor een thriller gemaakt. Benieuwd hoe dat mij is bevallen na het lezen van zo’n heftig verhaal? Lees dan snel mijn recensie.
Lynn Peirce, een vierdejaarsstudente geneeskunde, heeft alles goed voor elkaar. Maar wanneer haar vriend Carl in het ziekenhuis opgenomen wordt voor een routineoperatie, verandert haar leven op slag. Carl komt niet meer bij uit de narcose en een MRI bevestigt het verschrikkelijke vermoeden: de jongen is hersendood. Intens verdrietig gaat Lynn op zoek naar antwoorden. En wat ze ontdekt is nog schokkender dan wat ze voor mogelijk had gehouden. Dan ontvangt ze een doodsbedreiging. Iemand probeert uit alle macht te voorkomen dat de waarheid aan het licht komt.
A.W. Bruna ~ september 2016 ~ 352 pagina’s ~ ISBN: 9789400507531
Lynn voelt zich schuldig. Als geneeskunde-studente bij het Mason-Dixon Medisch Centrum heeft Lynn haar vriend Carl aangeraden om zijn knieoperatie daar te laten uitvoeren. Door een raadselachtige oorzaak ontwaakt hij echter niet meer uit de narcose. Hij blijkt hersenendood te zijn in een vegetatieve staat. Tijdens de zoektocht naar de oorzaak, waar Lynn haar beste vriend Michael bij betrekt, komen ze erachter dat Carl niet de enige is. Nog twee anderen kwamen na een simpele operatie in coma terecht. Hoe komt dit en gaat het simpelweg om drie keer dezelfde fout of zit er meer achter?
Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Medische thriller
Donor van Robin Cook klonk ontzettend veelbelovend, maar heeft mij helaas niet weten te overtuigen. Het genre was compleet nieuw voor mij. Robin Cook introduceerde met zijn debuut Coma een nieuw genre: de medische thriller. Zijn nieuwste boek Donor is daar een goed voorbeeld van. De man is niet te beroerd om de medische termen te gebruiken waar ze voor bedoeld zijn. Als onwetende lezer snapte ik op sommige momenten nog maar weinig van het verhaal. Sommige termen worden nog uitgelegd, maar voor andere moet je Google raadplegen. Ik probeerde mij er goed doorheen te slaan, maar soms ging er daardoor wel iets langs mij heen.
‘Die lui van een neuro hebben hem meegenomen naar hun IC,’ riep Gloria terug. Lynn greep de rand van het bureau om zichzelf op de been te houden. De neuro-IC! Wat betekende dat in godsnaam? Terwijl ze omdraaide en de PACU uit vluchtte, probeerde ze niet te denken. Het probleem was dat ze een tamelijk goed idee had wat het betekende voor Carl om op de neuro-IC te zijn.
Aantrekkingskracht
Het boek had wat dat betreft maar weinig aantrekkingskracht om mij. Op het begin wel, want ik kon niet wachten tot ik kon beginnen. Ondanks mijn drukke periode waarin ik weinig tijd heb om te lezen, pakte dit mij op een gegeven moment gewoon niet meer. Ik kan zelf niet goed verklaren waarom dat is. De personages namen je mee in het verhaal en er was niets iets dat stoorde (op de medische termen na). Toch ontbrak er iets. Als ik eenmaal de tijd had gevonden om aan het boek te beginnen, las het wel lekker door. Daar ligt het zeker niet aan.
Geen liefde
Over de personages gesproken: Je leest alles over Lynn en haar beste vriend Michael. Michael is echt een schat, want hij gaat voor Lynn door het vuur. Samen gaan ze op onderzoek uit naar wat er met Carl is gebeurd en wat er met hem staat te gebeuren. Toch is er geen sprake van liefde en dat maakt dit boek uniek. Hoewel Carl hersendood is, doet Lynn wel haar onderzoek voor hem. Michael heeft, ondanks dat je daar pas laat in het verhaal achter komt (als details), ook gewoon een relatie. Als lezer is dit vreemd: je komt niets te weten over de achtergrond van de relatie tussen Carl en Lynn en ook helemaal niets over de relatie van Michael. Terwijl de jongen wel bijna 24 uur per dag bezig is met het onderzoek van Lynn.
Aarzelend stak Lynn haar rechterhand uit en raakte licht Carls wang aan. Zijn huid voelde koel maar verder normaal. Ze was bang geweest dat hij rubberachtige en onecht zou voelen.
Welke donor?
Mijn vraagtekens zet ik ook bij de titel van dit boek. Het boek heet op z’n Nederlands Donor, maar in geen geval heeft de verhaallijn iets met donors te maken. Ik moet eerlijk toegeven: het boek is pakkend met deze korte en krachtige titel, maar het dekt de lading van het verhaal helemaal niet. De donor heeft er niets mee te maken. Daarom ben ik wel benieuwd naar de beweegredenen achter deze titel.
Concluderend
Robin Cook heeft al veel boeken uitgebracht, maar hij heeft mij niet weten te overtuigen met Donor. Ondanks dat het boek lekker las, had het geen grote aantrekkingskracht. Daarnaast zette ik mijn vraagtekens bij de relatie tussen Lynn en Michael. Leuke personages om te volgen door de behulpzame jongen en het standvastige meisje, maar doordat je weinig over hun achtergrond weet, blijven deze relaties een mysterie. Ze zijn geen stel, maar waar haalt Michael de tijd vandaan om alleen maar aandacht voor Lynn te hebben? Waar is zijn vriendin in dit verhaal? En niet te vergeten de titel: waar is die donor, want ik heb er niets over gelezen?
Heb jij wel eens een medische thriller gelezen? Ik ben erg benieuwd wat jij ervan vindt. Laat het weten in de comments, want ik ben erg benieuwd of er meer bekende boeken in dit genre zijn.
