“Welk boek moet ik meenemen op vakantie?” vroeg ik van de zomer aan Edriënne. Haar standaard antwoord: “De Cocktailclub van Madeleine Wickham.” Nu luister ik natuurlijk altijd, dus daarom nam ik ook dit boek mee op vakantie. Het is het eerste boek dat ik niet in Italië las, maar wel toen ik eenmaal thuis was tijdens #OHMYBOOKATHON.
Roxanne, Candice en Maggie, sinds jaren dikke vriendinnen, werken alle drie bij een glossy tijdschrift in Londen. Elke maand hebben ze een vaste afspraak om bij te kletsen over alles wat er in hun leven gebeurt, met veel cocktails, de laatste roddels en slappe-lachbuien. Maar achter hun succesvolle pantser verbergen de jonge powervrouwen een groot geheim. Roxanne heeft een geheime minnaar. Maggie denkt dat ze niet geschikt is voor het moederschap. Candice wordt meedogenloos door haar verleden ingehaald. Een toevallige ontmoeting in de cocktailbar zet de levens van de vriendinnen op scherp. Zullen zij elkaar door dik en dun blijven steunen?
The House of Books ~ mei 2011 ~ 288 pagina’s ~ ISBN: 9789044331257
Drie vriendinnen en drie geheimen die niet besproken worden. Maggie staat op het punt moeder te worden en is voor haar man verhuisd naar het platteland. Ze mist de stad en is onzeker over haar eigen kwaliteiten als moeder. Roxanne heeft een relatie met een getrouwde man: dat weten de andere twee ook, maar wie de mysterieuze kerel is, wordt niet besproken. Voor de collega’s is het een goede bekende, namelijk hun baas Ralph. Candice heeft niet zozeer een geheim, maar wel haar verleden die haar inhaalt. Haar vader heeft vroeger ervoor gezorgd dat hij geld verdiende over de rug van anderen. Hij is nu dood, maar Candice wordt erin meegesleept als ze haar oude klasgenoot Heather tegen het lijf loopt. De twee worden vriendin, maar bezitten beide een geheimen agenda.
Ik heb dit boek geleend bij de bibliotheek.
Redactiewerk
De Cocktailclub bevat drie personages die je in het hart sluit. Candice, Maggie en Roxanne bezitten all drie een geheim en hoewel je als lezer daarvan op de hoogte bent, is het verhaal niet saai. Je wilt gewoon weten wat er gaat gebeuren en wat ze te wachten staat. Maggie in haar moederrol, Roxanne met haar minnaar waar haar ook zeker iets te wachten staat en Candice die oog in oog staat met haar vaders verleden. In elke verhaallijn gebeuren er verrassende dingen, waardoor hun leven weer op z’n kop staat. Daarnaast werken ze alle drie op een redactie (Maggie is natuurlijk op zwangerschapsverlof, maar normaal is ze de hoofdredacteur) en dat vind ik – als student journalistiek en nu stagiaire op een online redactie – erg leuk.
Candice Brewin duwde de glazen deur van de Manhattan Bar open en werd overspoeld door een vertrouwde golf van warmte, lawaai, licht en gerinkel. Obers met groene vlinderdasjes gleden over de lichte, glanzende vloer om cocktails naar de tafeltjes te brengen. Meisjes met soepel vallende jurkjes stonden bij de bar en keken met fonkelende, hoopvolle ogen om zich heen.
Beeldend beschreven
Met de schrijfstijl van Madeleine Wickham was ik nog niet bekend, maar deze heeft mij positief verrast. De Cocktailclub las echt als een heerlijke chicklit en dat heb je soms gewoon even nodig. Even niet nadenken over je eigen zorgen en problemen, maar juist die van een ander. Het boek is beeldend geschreven en dat zorgt dat je er voor 100% in mee getrokken wordt. Hun problemen worden jouw problemen (alleen binnen het boek dan) en je moet gewoon naar het einde toe om te weten hoe het afloopt. Terwijl de beschrijving niet teveel waren (zodat je door het bomen het bos niet meer ziet): je leeft juist helemaal mee en je blijft ook doorlezen.
Candice, Roxanne en Maggie hadden brutaalweg een rondje cocktails besteld en daarna nog een paar, en ze waren tegen het eind van de avond met een hoop gegiechel tot de conclusie gekomen dat het zaakje een zeker vreselijke charme had en dat ze er nog eens terug zouden komen. En zo was de maandelijkse cocktailclub ontstaan.
Foutje.. bedankt
Een chicklit is – zoals ik net al zei – soms gewoon nodig in het leven. Toch heeft het wel als kenmerk dat het soms iets te voorspelbaar is. Natuurlijk weet je dat (bijna) alles goed gaat komen, maar toch zitten er in dit boek verrassende elementen. Zo kan ik alvast verklappen dat echt niet alles goed gaat aflopen of in ieder geval niet op de manier waarop jij denkt. Naast het voorspelbare zat er ook een foutje in het boek. Zo drinkt Maggie alcohol, terwijl ze daarna nog borstvoeding moet geven. Nu ben ik geen expert, maar volgens mij is dit niet helemaal de bedoeling.
Maggie Phillips bleef even voor de deur van de Manhattan Bar staan, zette haar zware boodschappentas vol vrolijk gekleurde knuffels neer en trok zonder plichtplegingen aan de zwangerschapspanty die om haar benen gedraaid zat. Nog drie weken dacht ze, terwijl ze er een laatste ruk aan gaf.
Conclusie
De Cocktailclub is een heerlijke chicklit. Even niet nadenken over je eigen problemen, maar juist even focussen op de geheimen van Maggie, Candice en Roxanne. Soms heb je dat gewoon even nodig.Ik vergeef de fout van borstvoeding en alcohol, want ik heb mij over het algemeen prima vermaakt. De personages zijn echt om in je hart te sluiten en je leeft volledig mee. Je ziet het gewoon voor je neus gebeuren.
Kan jij ook zo genieten van een heerlijke chicklits en heb je toevallig nog aanraders? Laat het weten in de reacties en misschien kunnen we elkaar nog tips geven.
