Een jaar is eigenlijk niet compleet zónder een nieuw boek van Dani Atkins. Daarom las ik op de valreep van 2022 nog ‘Een hemel vol sterren’ van deze auteur. Benieuwd of ik heb genoten? Ik vertel het je hieronder.
Alex, Lisa en hun jonge zoon Connor vormen een gelukkig gezin. Maar dan komt Lisa om bij een treinongeluk en Alex is kapot van het verlies. In zijn verdriet weet hij niet hoe hij er moet zijn voor de zesjarige Connor. Dan ontmoet Alex vier mensen die Lisa nooit hebben ontmoet, maar wier levens ingrijpend zijn veranderd door haar dood. Als Alex hun verhalen hoort, begint hij te beseffen dat het nog niet te laat is voor hem en Connor om elkaar terug te vinden…
Uitgeverij de Fontein ~ 383 pagina’s ~ november 2022 ~ ISBN: 9789026160929 ~ Boekenwereld
Alex, Lisa en Connor vormen een prachtig gezin. Ze zijn gelukkig, hebben de liefste mensen om hen heen en proberen iedere dag om hun dromen na te jagen. Maar precies daar gaat het mis. De trein waar Lisa namelijk inzit om naar de Astrologiebeurs te gaan – waar ze een grootse presentatie zou geven – verongelukt en Lisa wordt uit haar coupé het hardst getroffen. In één klap is niet alleen maar haar leven voorbij, maar staat ook het leven van haar dierbaren voor altijd op zijn kop. Alex moet namelijk afscheid nemen van de vrouw van wie hij het allermeeste houdt. Met pijn en moeite uiteraard. In de maanden die volgen is Alex kapot van verlies en de enige reden waarvoor hij dag in dag uit weer zijn bed uitkomt, is zijn zoontje Connor. Dan leert Alex vier mensen kennen wier leven is veranderd door de dood van Lisa. Vier mensen die elkaar niet kennen, maar door haar voor eeuwig aan elkaar verbonden zijn. En dat kan nog weleens verrassend uitpakken, zowel voor hen als voor Alex en Connor.
Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
‘Een hemel vol sterren’ – Dani Atkins
Het is volgens mij geen geheim dat Dani Atkins een van mijn favoriete schrijfster is. Hoe kan het ook anders? Deze Engelse auteur wist mij in het verleden al tot tranen te roeren, te raken en mijn hart te veroveren met titels als ‘Zonder mij’, ‘Duet met jou’, ‘Versplinterd’ en ook het in 2021 verschenen boek ‘Dromen van jou’ liet mij niet onberoerd. Maar nu is het natuurlijk de vraag of ze deze zelfde kracht laat zien in ‘Een hemel vol sterren’? Ik zal er niet langer omheen draaien, want er is geen twijfel over mogelijk. Dit boek stond niet voor niets in mijn overzicht met de beste boeken van 2022.
Of je het nu wil of niet, Dani Atkins zorgt er wel voor dat je als een blok valt voor alles wat ook maar met ‘Een hemel vol sterren’ te maken heeft. Allereerst natuurlijk die cover. Die kan ik gewoon niet onbesproken laten. Door het prachtige gebruik aan kleuren en de drie figuren aan de onderkant lijkt het haast wel een schilderij. Zo één waar je maar naar blijft kijken en iedere keer weer iets anders aan ontdekt. Je probeert er dan ook zelf een verhaal bij te bedenken en een betekenis aan te geven. En dan heb je het verhaal zelf dus nog niet eens gelezen! Maar genoeg daarover, want de rest verdient minstens evenveel aandacht.
Als hij het had geweten, had hij alles anders gedaan. Hij zou haar steviger omhelsd, haar langer gekust of haar gewoon in zijn armen gehouden hebben. Haar niet laten gaan. Als hij het had geweten. Maar in de zonovergoten keuken waren Alex’ lippen vluchtig langs de hare gegaan, alsof er in de komende decennia nog duizenden kussen zouden volgen. Als ze elkaar nog zouden kussen, wanneer haar haar grijs doorschoten en zijn haar dunner en zijn buik dikker zou zijn.
Krachtig verhaal
De kracht van ‘Een hemel vol sterren’ is niet in één zin of woord te beschrijven. Het zit ‘m in het verhaal zelf. Dani Atkins zorgt er met haar prachtige beeldende schrijfstijl voor dat je gegrepen wordt. Gepakt en ontroerd door het verhaal van Alex, Connor en Lisa, die door één ongeluk voor altijd uit elkaar worden gerukt. Plots moet Alex als alleenstaande vader door het leven – en dat gaat natuurlijk met de nodige ups en downs. Zo ontdek je dat hij moeite heeft om koekjes te bakken voor een feest op Connors school, vergeet schoenen te kopen en dat soort kleine dingetjes.
Maar deze rouwperiode is slechts een deel van het verhaal. Aan de andere kant leer je als lezer ook de bijzondere en unieke Molly kennen en vanuit haar ogen ook Mac, Jamie en Barbara. Dit zijn vier karakters die juist door het ongeluk van Lisa voor altijd aan elkaar verbonden zullen zijn én zij ook weer met Alex en Connor. Je raakt stuk voor stuk aan deze karakters verknocht, sluit ze diep in je hart en je kunt als lezer alleen maar hopen dat er voor ieder van hen een prachtig einde in het verschiet ligt. Ondanks dat je ook weet dat ieder karakter op zich nog een bijzondere reis heeft te bewandelen. Eén met een lach en een traan.
Gevoelig onderwerp
Tot zover niets meer dan lof. Dit verhaal is gewoon zó krachtig, zo goed geschreven en heeft mij in ieder geval wederom van mijn stokje geblazen. Maar ik moet ook 100% eerlijk zijn, want: als je mij zou vragen of dit het beste boek is van deze auteur, zou ik toch ‘nee’ moeten antwoorden. Ik had namelijk – ondanks alle lovende opmerkingen van hierboven – af en toe het gevoel dat het iets teveel van hetzelfde werd. Het boek had net wat korter gekund om zo de kracht nog meer naar voren te halen en een gevoel van langdradigheid te voorkomen. Maar dat is slechts een detail.
Voor de rest kan ik echt alleen maar lovende woorden spreken over dit boek dat je als lezer ook laat nadenken over een bepaald gevoelig onderwerp. Ik kan er in verband met spoilers niet heel exact over zijn, maar laat ik zo zeggen: dit thema drukt je met je als lezer wel echt met je neus op de feiten. Het laat namelijk zien hoe belangrijk zoiets kan zijn – misschien niet per se voor jou, maar wel voor de mensen die achterblijven. Dat Dani Atkins het dan ook aan heeft gedurfd om dit bespreekbaar te maken, vind ik alleen al enorm noemenswaardig. Heb ik je met al die woorden dan genoeg overtuigd om dit boek aan te schaffen? Ik hoop het toch wel.
De beklemming in mijn borst was zo sterk dat het me verbaasde dat er nog ruimte was om angst te registreren, maar op de een of andere manier glipte die toch naar binnen, als een vastberaden slang. ‘Nee. Ik… ben hier zelf naartoe gereden. Kan ik niet gewoon naar het ziekenhuis rijden?’ Ze schudde het hoofd en reikte al naar de telefoon op haar bureau. ‘Dat acht ik niet raadzaam, mevrouw Kendall, eh.. Molly.’
Conclusie
Sommige boeken lees je en vergeet je snel weer, maar dat is absoluut niet het geval bij ‘Een hemel vol sterren’ van Dani Atkins. Dit boek heeft het namelijk allemaal: van belangrijke thema’s die je als lezer laten nadenken, een emotioneel verhaal dat je meesleept en vooral krachtige karakters die je stuk voor stuk in je hart sluit. En wat wil je nog meer? Ik heb met tranen in mijn ogen gezeten, ben diep geraakt en heb ergens ook gewoon genoten van de manier waarop Dani Atkins puzzelstukje na puzzelstukje in elkaar weet te zetten. Inclusief zelfs weer een romantische randje dat voor de nodige ademruimte zorgt tussen alle periodes vol rouw en verdriet.
Maar stel, je zou mij vragen: is dit nu het beste boek van Dani Atkins? Dan zou ik toch met ‘nee’ moeten antwoorden. De emotie van dit boek zit namelijk op het begin en daarna word alles pas uitgewerkt. Dit maakt het algeheel iets wat het langdradig en traag maakt in vergelijking met haar vorige boeken. Echter, dit is althans hoe ik het heb ervaren. Maar wees gerust: veel invloed had het niet op mijn leesplezier. Verder heb ik alsnog met volle teugen genoten. Ik kan dan ook wederom niet wachten te lezen waar deze fantastische auteur in de toekomst nog meer mee komt. Ik ben er klaar voor!
Wat is nu eigenlijk jouw favoriete boek van deze auteur of moet je ze stiekem allemaal nog gaan ontdekken? Ik ben heel erg benieuwd. Ik zou het leuk vinden als je het hieronder in de reacties zou willen laten weten.
