Binnenkort is het alweer (kerst)vakantie en dus recenseer ik vandaag het toepasselijke boek ‘Droomvakantie’ van Sarah Morgenthaler. Benieuwd of ze mij hiermee heeft weten te overtuigen? Ik vertel je er hieronder uitgebreid over.
Toen Graham Barnett zijn eetcafé de Tourist Trap noemde, was dat bedoeld als grapje. Nu zit hij vast aan het grillen van worstjes voor een eindeloze stroom toeristen, die hem allemaal irriteren. Zelfs de enige die rustig aan een tafeltje zit met haar boek… Twee weken in Alaska is niet de top van Zoey Caldwells bucketlist. Het is haar volledige bucketlist. Een blik op het bergstadje Moose Springs, en ze is verkocht. Maar wanneer een goede daad haar Grahams leven in schiet, ontdekt ze dat er meer is aan deze knorrige local dan ze kon vermoeden… en meer om lief te hebben in Moose Springs dan alleen de prachtige wildernis van Alaska.
A.W. Bruna ~ 416 pagina’s ~ december 2020 ~ ISBN: 9789400513198
Zoey Caldwall heeft er lang voor moeten sparen, maar eindelijk is het dan zover: haar droomreis naar het prachtige Alaska kan beginnen! Samen met haar beste vriendin Lana heeft ze een hotel geboekt en haar droomvakantie kan dan ook niet meer stuk. Ze geniet van de natuur, de lokale lekkernijen en tijdens haar reis kan een bezoekje aan The Tourist Trap niet achterblijven. Het is immers voor een reden Lana’s favoriete tent. Wat Zoey alleen van tevoren niet had kunnen weten is dat dit bezoek niet alleen haar vakantie op zijn kop zet, maar ook haar hele leven. En dat heeft alles te maken met de norse eigenaar Graham, die niets heeft met toeristen. Hij ziet ze liever zo snel mogelijk gaan dan komen en heeft dan ook zichzelf als regel gesteld om nooit iets met een toerist te beginnen. Alleen komt er aan die belofte rap een einde wanneer hij Zoey ontmoet. De vraag is alleen of dat andersom ook geldt. Zoey heeft lang moeten sparen voor deze reis en wil dat niet verpesten door direct aan te pappen met een local. Graham zal dus echt alles uit de kast moeten trekken om haar hart te veroveren.
Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Droomvakantie – Sarah Morgenthaler
Ik zeg weleens dat een boek ‘lang’ op mijn TBR stond voordat ik ‘m las, maar in dit geval was dat echt zo. ‘Droomvakantie’ van Sarah Morgenthaler stond namelijk al sinds de verschijning – in januari 2020 – op mijn wil ik lezen-lijstje. En hoog ook! Door de flaptekst van dit verhaal werd ik immers al helemaal meegesleept naar het prachtige Alaska en ik had dan ook hoge verwachtingen. Maar wil je nu echt mijn eerlijke mening? Dat viel in de realiteit toch wat tegen. Ik vind het lastig om echt mijn vinger te leggen op waardoor dat precies komt, maar ik moest sommige hoofdstukken (met name op het begin, maar ook gedurende het verhaal) vaker lezen om nu echt te begrijpen wat er stond. Daarnaast waren sommige overgangen nogal verwarrend en de hoofdstukken wel erg lang. Dit maakte dan ook dat ik er minder lekker inzat dan gehoopt. Mede daarom heb ik er ook een tijdje over gedaan.
‘Hé. Blijf staan.’ Graham schudde even met zijn hoofd toen de toeristen langzaam dichterbij kwamen en foto’s maakten. Ze hadden in elk geval geen kinderen bij zich. Graham had al te vaak tussenbeide moeten komen als mensen probeerden hun kind op de rug van een wild beest te zetten. Er waren niet veel dingen die hem kwaad maakten, maar dít gedrag slaagde er altijd in om zijn bloeddruk torenhoog op te jagen.
Reis naar Alaska
Maar begrijp me niet verkeerd: de drie sterren die ik uiteindelijk aan het prachtig uitziende ‘Droomvakantie’ heb gegeven, zijn alsnog hartstikke verdiend. Zeg nu zelf: heb jij ooit een boek gelezen dat je alleen al door de schrijfstijl meeneemt naar het prachtige Alaska? Ik nog niet. Je kunt je dus vast wel voorstellen dat ik zowel tijdens als na het lezen bereid was om er – vast tot grote ergernis van Graham – een ticket naar te boeken. Door de fijne schrijfstijl van Sarah Morgenthaler kwam namelijk alles compleet tot leven: van de manier waarop zowel Graham als de toeristen met eland Ulysses omgaan, de beschrijvingen van de karakters tot de sfeerbeschrijvingen van het complete gebied.
Unieke karakters
Daarnaast scoort ‘Droomvakantie’ behoorlijk wat pluspunten als het aankomt op de personages. Zoey weet duidelijk wat ze wel en niet wil en staat daar dan ook echt voor. Je merkt aan alles dat ze – in tegenstelling tot andere karakters – deze reis niet cadeau heeft gekregen. Juist daarom wil ze er alles uithalen wat erin zit. En daarnaast hebben we Graham. Hij is nu niet bepaald de (op papier) meest aardige boekenboyfriend die ik ooit heb ontmoet. Maar hé, ook hij heeft zo zijn charmes. Hij is stoer, ondernemend en heeft vooral een hart van goud voor de mensen die hem lief zijn. Dat je wel even moeite moet doen om zijn hart te veroveren, is een tweede. Maar ook dat maakt hem weer heel menselijk. Je gaat ze dus beide het geluk gunnen – of dat nu met óf zonder elkaar is. De aantrekkingskracht tussen die twee valt echter vanaf de eerste ontmoeting al niet te negeren. En daar valt van te smullen!
Toen hij zich omdraaide, was Zoey weer aan haar tafeltje gaan zitten, met een boek in haar hand en een bril die van haar neus gleed. Ze zat een boek te lezen. In het meest lawaaiige restaurant van de wereld. Fascinerend. Om precies te zijn las ze How to Do Alaska van Luffet en Mash. Luffet bestond in werkelijkheid niet, en Mash heette eigenlijk Jerre en was vorig jaar bij Graham onderuitgegaan na de misvatting dat het hele resort na de kerstviering bij hem hamburgers moest gaan eten.
Conclusie
Met het dromerige boek ‘Droomvakantie’ trapt Sarah Morgenthaler haar ‘Moose Springs’-reeks en dat smaakt naar meer! Door simpele beschrijvingen en vooral sterke karakters wist ze mij namelijk vanaf de eerste pagina mee te sleuren naar het prachtige Alaska waar ik zo een ticket naar zou boeken. Ik zag alles voor me, waande me erin en hoopte enkel op geluk voor de realistische hoofdpersonages die ik snel in mijn hart sloot. Maar toch, helaas moet ik compleet eerlijk zijn, want ik heb dit boek met ‘slechts’ drie sterren beoordeeld en niet met de gebruikelijke vier of vijf. En dat heeft vooral te maken met het begin. Ik moest echt even inkomen en vooral teksten vaker lezen om ze echt te begrijpen. Of dit nu aan mij lag of aan het boek, durf ik niet te zeggen. Wie weet kom ik er na het lezen van ‘Droomman’ en ‘Droomuitzicht’ nog eens op terug.
Heb jij dit alleen al prachtige uitziende boek al eens gelezen? Laat dan vooral hieronder achter wat jij ervan vond. Moest jij ook wennen of was het direct liefde op het eerste gezicht? Ik hoor het graag!
