Ik hoop dat je mijn recensies nog niet zat bent, want vandaag staat de volgende alweer voor je klaar. Eind september 2021 dook ik namelijk in ‘De vakantie’ van Caroline Hulsen en daar wil ik toch wat over kwijt. Benieuwd wat? Scroll dan snel door.
Claire en Matt zijn niet meer bij elkaar, maar willen voor hun dochter Scarlett een ‘normale’ kerst. Ze weten niet meer wie het een goed idee vond om daarvoor naar het Happy Forest-vakantiepark te gaan en hun nieuwe partners mee te nemen. Maar het is nu te laat om het nog af te blazen. Claire komt met haar vriend Patrick. Matt brengt Alex mee, de nieuwe liefde van zijn leven. Scarlett heeft haar denkbeeldige vriend Posey. Een reuzenkonijn. Met zijn vijven (of zessen?) knarsetanden ze zich door alle Verplicht Leuke Activiteiten heen, drinken ze te veel wijn als Scarlett op bed ligt, delen ze iets te intieme details over hun relatieverleden en voor ze het weten is hun vakantie veranderd in een tijdbom die eindigt waar het verhaal van deze roman begint: met een paniekerige oproep aan de politie.
A.W. Bruna ~ 368 pagina’s ~ september 2020 ~ ISBN: 9789400511729
Op vakantie met je nieuwe liefde, je zevenjarige dochtertje (en haar denkbeeldige konijn), je ex en haar nieuwe vriend? Vele mensen zouden deze ongemakkelijke situatie vermijden, maar Matt niet. Voor hem lijkt dit de ideale manier om met de kerstdagen bij zijn dochtertje te zijn. Eén ding: dat had hij alleen niet besproken met zijn nieuwe vriendin Alex. Als zij het hoort, staat ze er namelijk niet om te springen. Logisch ook, want onderhuids zijn de spanningen niet te doen. Claire wil overal een planning voor; haar vriend Patrick sport zich liever kapot dan ook maar ergens gezellig te doen; Matt heeft al zijn leugentje om bestwil duidelijk niet op orde en dan heb je nog Scarlett. Of beter gezegd: haar wraakzuchtige en denkbeeldige konijn Posey, die het heeft gemunt op Alex. Kan het ondanks deze elementen nog gezellig worden? Nou, niet als je weet dat dit boek begint waar het verhaal eindigt: met een paniekerige oproep aan de politie. Wat ging hier aan vooraf en is er iemand die dit hele gebeuren straks niet kan navertellen?
Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
De vakantie – Caroline Hulse
‘De vakantie’ van Caroline Hulse trok vorig jaar mijn aandacht vanwege de heerlijk gênant klinkende flaptekst met een laagje mysterie. Ik wilde na het lezen daarvan direct weten: wat staat er dan te gebeuren? Met welke dingen krijgen de hoofdkarakters dan te maken? En hoe gênant kan het worden: twee exen bij elkaar met hun nieuwe liefdes en zevenjarige dochtertje? Nou, na het lezen van ‘De vakantie’ kan ik je vertellen: behoorlijk awkward. Helemaal als je weet dat dit boek dus begint met een oproep aan de politie omdat er dus iets is voorgevallen. Je weet alleen niet wie er bij betrokken is (behalve de persoon die belt) en of het levensbedreigend is of niet. Om daar achter te komen, moet je eerst door het boek heen om vooral de karakters en hun situatie te begrijpen. Maar laat ik het zo zeggen: daar werd ik nu niet bepaald enthousiast van. Ik kwam namelijk al snel tot de conclusie dat ‘De vakantie’ niet helemaal mijn ding was.
Matt wist al maanden van het uitstapje voor hij er iets over zei. Hij hield niet bewust dingen achter voor Alex, maar hij pakte gecompliceerde zaken gewoon net zo aan als zijn post. Als er brieven op de mat vielen, dan stapte hij eroverheen, en als ze niet langer genegeerd konden worden, dan propte hij ze in elk willekeurig hoekje. Naast het fornuis, op de boekenplank, de brieven kwamen op elk makkelijk bereikbaar en verscholen plekje terecht en – heel belangrijk – er zat geen enkel systeem in.
Teveel onnodige verhaallijnen
Dat komt eigenlijk vooral door drie dingen: het onbekende genre, de ongeloofwaardige verhaallijnen waar ik mij aan begon te storen en de vele zijvertakkingen. Als ik met dat laatste begin: je hebt een rode draad – en dat is de vakantie van de twee exen met hun nieuwe partners en dochter Scarlett – maar daarnaast worden er nog zoveel meer ‘details’ verteld. Zowel over het leven en de relatie van Alex en Matt en de geschiedenis tussen Claire en Matt. Als ook diverse geheimen, de sportobsessie van Patrick, zijn hereniging met een oude liefde en schuingedrukte stukken over die bewuste avond. En dat is slechts een topje van de ijsberg. Het is qua drama zoveel tegelijkertijd dat je er haast een soap mee zou kunnen vullen. Klinkt misschien leuk, maar in dit geval kwam het geheel niet binnen. Het bleef te vlak en de personages te onbereikbaar. En dat is een gemiste kans.
Denkbeeldig konijn Posey
Daar komt punt twee bij: een ongeloofwaardige verhaallijn dat alles te maken heeft met dochter Scarlett. Je zou denken dat zij tussen die ruziënde koppels nog de enige normale is, maar ik zal je zeggen: dat is ze duidelijk niet. Zij heeft namelijk een denkbeeldig konijn genaamd Posy. En ja, die praat mee, eet mee, slaapt mee en heeft het gemunt op Alex en echt, dat gaat nog verder dan je misschien denkt. Ik vond het wel origineel, maar het ging wat mij betreft op een gegeven moment zover qua acties en opmerkingen dat ik er niet eens meer om kon lachen. Ik begon me er oprecht aan te storen. Tel daarbij de dingen op die ik al noemde, en ik moest helaas concluderen dat ik blij was toen ik ‘De vakantie’ (dat ik overigens niet aan kan duiden als ’thriller’ of ‘roman) kon dichtslaan.
Alex moest dit een seconde tot zich door laten dringen. ‘Sámen?’ ‘Samen. Wij allemaal. Jij en ik. Zij en Patrick. Met Scarlett als eregast.’ Alex staarde Matt aan. Ze gebaarde naar de keukentafel. Dit was niet een gesprek dat ze wilde voeren met iemand die in een deuropening stond. Ze wilde dit gesprek helemaal niet voeren, maar als het dan toch moest, dan zou het zijn met iemand die ook echt in dezelfde ruimte was als zij.
Conclusie
Soms moet je een boek lezen om erachter te komen dat het boek niet helemaal jouw ding of smaak is, en dat had ik helaas met ‘De vakantie’ van Caroline Hulse. Ik denk dat ik vooraf vooral een humoristisch boek (a la De Luizemoeder) had verwacht over twee ruziënde koppels die elkaar onder de oppervlak niet kunnen uitstaan, maar toch met elkaar de kerstdagen doorbrengen. Maar helaas. De realiteit bleek wat minder rooskleurig en dat heeft met name te maken door de vele zij-verhaallijntjes, de personages die te vlak bleven, een denkbeeldig konijn dat het realisme er totaal afhaalde (en het bloed onder mijn nagels vandaan haalde) en het feit dat hier eigenlijk geen genre aan te plakken is. Voor een thriller is het (na de proloog) te saai en voor roman is het mysterie te groot. Al met al heb ik er dan ook even over gedaan om dit boek uit te lezen. Ondanks dat de schrijfstijl van Caroline best prima is. Maar heel eerlijk? Ik was blij toen ik ‘De vakantie’ weer kon dichtslaan. Dit boek had mij namelijk niet in zijn greep.
Heb jij ‘De vakantie’ van Caroline ook gelezen en wil je er wat over kwijt? Dan ontvang ik natuurlijk met liefde je reactie hieronder in de comments. Wie weet denk jij er namelijk wel heel anders over.
