Jenny Han, de populaire schrijfster van de Aan alle jongens-serie is terug met een nieuwe trilogie! Dat moment kon ik natuurlijk niet zomaar voorbij laten gaan. Daarom las ik onlangs ‘De zomer waarin alles veranderde’. Benieuwd hoe ik dat boek heb ervaren? Scroll dan snel naar beneden.
Belly leeft van zomervakantie naar zomervakantie. Alles wat goed en magisch is, gebeurt tussen juni en augustus. De winter is slechts een periode waarin Belly de weken aftelt tot de volgende zomervakantie, omdat ze niet in het strandhuis, niet bij Susannah, en het allerbelangrijkste, niet bij Jeremiah en Conrad kan zijn. Deze jongens kent Belly al sinds haar allereerste zomervakantie. Het zijn haar surrogaatbroers, haar droomjongens. Dan is Belly bijna zestien en komt die ene zomervakantie, die ene prachtige en tegelijkertijd verschrikkelijke zomervakantie, waarin alles verandert en het eindelijk allemaal wordt zoals het altijd al had moeten zijn.
Uitgeverij Moon ~ juni 2021 ~ 255 pagina’s ~ vertaling: Sandra van de Ven ~ ISBN: 9789048858866
Het leven van de pas vijftienjarige Belly is op het eerste oog niet erg bijzonder. Ze is een normale leerling, die zonder al teveel problemen door het leven gaat. Toch moet je één ding over haar weten en dat is dat ze leeft van zomer naar zomer. Ieder jaar is het weer raak en vertrekt ze samen met haar oudere broer Steven en moeder naar het vakantiehuisje van haar moeders beste vriendin Susannah. En het leukste? De zoons van Suzannah natuurlijk, Conrad en Jeremiah! Hoewel die twee haar al die jaren slechts hebben gezien als ‘het zusje van’ staat dat met haar zestiende verjaardag in zicht op het punt te veranderen. Plots wordt ze door die twee als een gelijke gezien en mag ze mee naar al die spetterende feestjes, waar ze een paar jaar geleden nog ver uit de buurt moest blijven. Toch kan ze er niet helemaal van genieten, want waarom doet Conrad het ene moment poeslief en gedraagt hij zich de andere helft van de tijd als een klootzak? Eén ding is in ieder geval duidelijk: het wordt een broeierige zomer die al hun verhoudingen op scherp zet.
Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Zomer-serie van Jenny Han
Schrijfster Jenny Han is door zowel haar boekenreeks als de Netflix-serie onlosmakelijk verbonden met ‘Aan alle jongens van wie ik hield’, ‘P.S. Ik hou nog steeds van jou’ en ‘Veel liefs, Lara Jean’. Die boeken heb ik een paar jaar terug misschien niet per se verslonden, maar uiteindelijk smolt ik zelfs weg bij Lara Jean en Peter. Daarom was ik des te nieuwsgierig of dit Jenny Han opnieuw zou lukken met haar vernieuwde Zomer-serie (die in 2009 al het levenslicht zag, maar nu opnieuw is uitgekomen omdat er een Amazon-reeks van gemaakt wordt). Ik zal er daarom niet omheen draaien: ik zou ‘De zomer waarin alles veranderde‘, het eerste deel in de reeks, beschrijven als een leuke en meeslepende zomerse read’ Eigenlijk precies zoals de cover belooft. Ik waande me door de ogen van de jonge Belly op het strand en bij het vakantiehuisje, zowel in de huidige tijd als in de (vele) terugblikken. Maar eerlijk? Bij dat laatste zit nu ook gelijk een punt van kritiek.
Ik zeg: ‘Niet te geloven dat je er echt bent.’ Hij klinkt bijna verlegen wanneer hij antwoordt: ‘Vind ik ook.’ Dan aarzelt hij. ‘Wil je nog wel met me mee?’ Ik kan niet geloven dat hij dat nog moet vragen. Met hem zou ik overal naartoe gaan.
Enorme hoeveelheid flashbacks
Als je een verhaal leest, hoop je op een bepaalde rode draad of misschien beter gezegd: een bepaalde meeslependheid. In het geval van ‘De zomer waarin alles veranderde’ zou dat punt liggen bij die zomer waarin Belly 16 wordt en waarin de verhoudingen tussen haar en de jongens van Suzannah langzaam lijken te veranderen. Maar in plaats van dat het verhaal zich daar op focust, krijg je constant flashbacks. Denk hierbij aan de zomer waarin Belly 10 jaar was en voor het eerst een gebroken hart had; de zomer waarin ze 14 was en een vriendin op bezoek had en zo kan ik nog wel een paar momenten opnoemen. Het haalde mij uit het verhaal. Op een gegeven moment snapte ik de boodschap: dat er de afgelopen jaren veel is gebeurd en hoe de verhoudingen onderling liggen. Ik wilde alleen weten: wat nu? Wat staat er te gebeuren? Wat gaat er veranderen? En hoe voelt Belly zich daarbij? Die informatie bleef in ‘De zomer waarin alles veranderde’ te beperkt voor mijn gevoel.
Potentie in het verhaal
Dit heeft er dus wel voor gezorgd dat ik over het ‘slechts’ 255 pagina’s tellende ‘De zomer waarin alles veranderde’ best lang heb gedaan. Plus dat ik – zo’n twee maanden later – nog altijd niet begonnen ben aan deel twee en deel drie. Echter, ik wil daarmee niet zeggen dat dat laatste niet gaat gebeuren. Zeker niet. Ik ben namelijk wel echt benieuwd naar de ontwikkeling die de karakters gaan maken. Maar laat ik het zo zeggen: overtuigd ben ik nog niet. Ik kan alleen maar hopen dat de personages zich in de vervolgdelen nog iets meer gaan ontwikkelen (en Belly iets minder kinderlijk is in bepaalde reacties) en er meer gevoel bij komt kijken. Er zitten in ‘De zomer waarin alles veranderde’ namelijk wel thema’s die potentie hebben om uit te groeien tot meer. Of dat ook gebeurt, valt nog even af te wachten. Als dan ook de heerlijk beschrijvende schrijfstijl van Jenny Han en de luchtigheid van de zomer blijven, kan deze reeks mij nog verrassen.
Mijn moeder stak haar hoofd tussen de stoelen door. ‘Belly, vind je Conrad dan nog steeds leuk? Vorig jaar zomer had ik juist de indruk dat er iets gaande was tussen jou en Jeremiah.’ ‘Hè? Jij en Jeremiah?’ Steven trok een vies gezicht. ‘Wat is er dan gebeurd tussen jou en Jeremiah?’ ‘Niets,’ zei ik tegen hen allebei. Ik voelde een blos langs mijn hals omhoog kruipen.
Conclusie
‘De zomer waarin alles veranderde’ van Jenny Han is van cover tot verhaal een heerlijk luchtig en zomers boek. Je kunt er zo mee op het strand of aan de zwembadrand zitten en heerlijk wat uurtjes mee vertoeven. De schrijfstijl van Jenny Han sleept je hoe dan ook mee en door haar vele beschrijvingen krijg je sowieso een beeld van hoe het daar is en belangrijker: was. Helaas zit voor mij bij dat laatste wel gelijk een kritiekpuntje. De vele flashbacks naar zomers uit het verleden haalde mij uit het verhaal. Ik wilde een rode draad volgen, maar iedere keer was er weer een zij-vertakking. Daarnaast kon ik ook niet echt spreken van een band met hoofdpersonage Belly. Hier en daar was ze net iets te kinderlijk in haar reacties en merkte je gewoon dat ze wat wispelturig was. Ik heb dan ook wel eventjes gedaan over de ‘slechts’ 255 pagina’s. Maar betekent dit dat ik deel twee en drie geen kans geef? Absoluut niet. Er zit namelijk zeker wel potentie in de reeks door bepaalde verhaallijntjes en de romantiek. Ik ga mij binnenkort maar eens op de bank nestelen om deze verhalen te lezen. Hopelijk voel ik dan alsnog het zonnetje in mijn hart branden.
Heb jij al eens een boek van Jenny Han gelezen? Laat dan vooral in de reacties weten wat je van haar boeken vind en welke jouw favoriet is. Ik hoor het graag!
