Met temperaturen van boven de 30 graden kunnen we niet meer ontkennen dat de zomer is begonnen. En wat hoort daar bij? Juist, zomerboeken! Onlangs las ik ‘Het familiehotel van Sapphire Bay’ (De zussen van Jewel Island #1) van Holly Martin en vandaag vertel ik je erover.
De heerlijke feelgoodroman ‘Het familiehotel van Sapphire Bay’ van Holly Martin gaat over Aria. Zij woont haar hele leven op Jewel Island. Zelfs toen haar zussen Clover en Skye vertrokken, bleef zij achter bij haar vader om te helpen met het runnen van het familiehotel. Een jaar na hun vaders dood, is Aria genoodzaakt om het hotel te verkopen. Als de knappe Noah, een man die veel hotels opknapt, die zomer op Jewel Island verblijft, lijkt het een geschenk uit de hemel. Aria wil de relatie graag professioneel houden, maar Noah heeft een geheim dat Aria’s hele leven op z’n kop zal zetten.
Zomer & Keuning ~ 320 pagina’s ~ mei 2021 ~ ISBN: 9789020541021
Aria en haar vader zijn twee handen op één buik. Waar haar twee zussen namelijk al snel het eiland verlieten om hun vleugels uit te slaan, bleef Aria hangen om als hotelmanager het familiehotel te laten draaien. Zelfs al veranderde hij – ter ere van hun moeder – er al jaren niets meer aan, en moest ze het doen met wat er was. Zijn motto was namelijk: ‘Als ik dood ben en in de grond lig, dan mag je zoveel veranderen als je wilt.’ Helaas blijken dit geen loze woorden. Kort daarna geeft hij toe dat hij ongeneeslijk ziek is, en is er weinig tijd meer over. Aria blijft na zijn dood verslagen achter, helemaal als blijkt dat de problemen van het hotel groter dan ooit zijn. Het Phillips Hotel stuift namelijk af op een faillissement. Alleen dat laat Aria zich niet zomaar zeggen. Met de hulp van haar tweelingzussen Clover en Skye en de knappe (en ervaren) Noah, die zowel als vaste gast en ervaren werknemer in de hotelbusiness een helpende hand is, doet ze er alles aan om het hotel te redden. De vraag is alleen: is het genoeg?
Ik heb dit boek geleend bij de bibliotheek.
Zomergevoel, here I come
Holly Martin sleepte me vorig jaar door haar boeken ‘Het dorpje Happiness’ en ‘Het geschenk van Happiness’ mee op reis, maar die trip lag natuurlijk alweer even achter me. Vandaar dat ik niet kon wachten om te ontdekken of ‘Het familiehotel van Sapphire Bay’ mij ditzelfde gevoel kon geven. De cover beloofde veel goeds, dus je begrijpt: mijn verwachtingen waren hooggespannen. Nou, ik kan je vertellen: Holly Martin stelde op zekere hoogte niet teleur. Het voelt namelijk nu ik het boek uit heb of ik op vakantie ben geweest. En dat heeft alles te maken met de heerlijk beschrijvende schrijfstijl van Holly. Vanaf pagina één kruip je in de huid van Aria en bewonder je het eiland als een toerist. Je voelt de wind door je haren, de zon op je gezicht en de omgeving alsof het je thuis is. Je kunt eigenlijk niets anders dan dit heerlijk gevoel op je af laten komen en je mee laten slepen door de karakters, de verhalen van alle eilandbewoners, de plannen van de renovatie van het hotel en hopen dat de romantiek zegeviert.
Aria zette een stap achteruit. ‘Nu je hier toch bent, ik dacht eraan om het hotel een beetje op te knappen…’ Hij schudde al met zijn hoofd voor ze klaar was. ‘Als ik dood ben en in de grond lig, dan mag je zoveel veranderen als je wilt, maar deze plek…’ Hij keek met een weemoedige blik om zich heen. ‘Je moeder en ik vonden het geweldig om het hotel in te richten nadat we het hadden gekocht.’
Interessante karakters
Waar ik op het begin moest wennen aan de schrijfstijl, en ik sommige zinnen een aantal keer dubbel moest lezen om nu echt te begrijpen wat er stond, waren het de personages die mij keer op keer over de streep trokken. En dan heb ik het grotendeels over Aria en Noah. Zij halen het beste in elkaar naar boven: waar zij soms te vrijgevig is en het liefst alle eilandbewoners geld wil toeschuiven, is hij soms een te harde zakenman die eerder denkt aan geld verdienen dan aan iets goeds doen voor de mens. Als die twee samenkomen, is het… vuurwerk! Ik heb een aantal keer met een big smile gezeten vanwege bepaalde conversaties en opmerkingen. En dat is natuurlijk waar je op hoopt als je een feelgood oppakt. Wat Holly Martin tevens goed doet, is ons nieuwsgierig maken naar de rest van haar serie. Ze geeft namelijk door het verhaal heen bepaalde details over wat we van de twee andere hoofdkarakters kunnen verwachten, namelijk over Clover en Skye. Ik kan ze misschien nog niet helemaal onderscheiden, maar ik heb alle vertrouwen dat dat nog komt.
Geknapte spanningsboog
Nu moet ik wel eerlijk zijn, want: was ik echt overal door overtuigd? Nee, dat dan weer niet. Ik merkte dat ik wat problemen had met de spanningsboog in dit boek. Door de enorme vaart waarmee Holly dit verhaal vertelt, lossen alle problemen – zowel van Aria, Noah, de zussen als best wel een groot aantal bij-karakters – zich bijna in mum van tijd op. Langdradig kun je ‘Het familiehotel van Sapphire Bay’ dus niet noemen. Maar hierdoor verloor het wel af en toe een spanningsboog. Op een gegeven moment dacht ik: wat maakt nu eigenlijk dat ik nog naar het einde toe wil lezen? Ik deed het overigens wel, maar er is geen vraag die je aan dit boek verbonden houdt. En dat vind ik ergens toch wel jammer, ondanks dat ik genoot. Ik ben zeker van plan de overige delen te gaan oppakken. Zoals ik namelijk al in de inleiding zei: ‘Het familiehotel van Sapphire Bay’ is het ideale smaakmakertje voor deze zomer!
‘Ik kan niet wachten om morgen Clover en Skye te zien,’ zei haar vader terwijl hij een velletje papier pakte en dat perfect vouwde tot een vliegtuigje. ‘Het is al te lang geleden sinds ze hier waren,’ zei Aria. Ze hield van haar zussen en ze wist dat zij ook van haar hielden, maar toch voelde ze zich afgezonderd van hen. Clover en Skye hadden een tweelingband waar zij geen deel van uitmaakte.
Conclusie
‘Het familiehotel van Sapphire Bay’ van Holly Martin verdient alleen al complimenten vanwege de sprankelende omgeving. Je waant je door de schrijfstijl van Holly in het knusse dorpje, waar karakters voor elkaar instaan als ze het even moeilijk hebben en waar je de zon op je huid voelt branden. Ook als lezer voelt het haast of je na het lezen er even op uit bent geweest. Tel hierbij fijne karakters die je alvast goed leert kennen, romantiek en fijne verhaallijnen, en je hebt alweer een boek dat je niet mag missen. Tot zover niets meer dan lof, maar helaas was er ook een keerzijde. Naast dat ik erg moest wennen aan de schrijfstijl op het begin, zat er ook net iets teveel vaart in waardoor de spanningsboog knapte. Je mist echt een soort ‘rode draad’ die je enthousiast naar het einde door laat lezen. Nu was er eigenlijk geen ‘vraag’ of iets dat je nieuwsgierig maakte. Maar dat was dan ook alles, ik ben zeker bereid om deel twee en deel drie op te pakken!
Nu we het toch over zomerboeken hebben: welk boek moet ik de komende tijd nog meer lezen? Laat je ultieme tip achter in de comments, want ik ben benieuwd.
