Ik hoop dat je er weer klaar voor zit, want vandaag heb ik een bijzondere recensie. Ik las namelijk onlangs het fantasy-boek ‘Woeker’ (De Invasie #1) van Kenneth Oppel. Benieuwd hoe ik dat als feelgood-liefhebber heb ervaren? Je leest het hieronder.
Het begint met regen. En dan, uit het niets, komen er overal planten op. Hun gitzwarte en onverwoestbare stengels groeien ontzettend snel. Akkers, huizen en straten raken overwoekerd, overal op aarde. Giftige pollen worden door de lucht verspreid. Gigantische bloemen slokken mensen en dieren op. Drie tieners blijken immuun te zijn voor deze angstaanjagende planten. Anaya, Petra en Seth. Wat hebben zij met elkaar te maken? Wat is hun geheim? Ze moeten gauw op zoek naar antwoorden op deze vragen… want de invasie is begonnen.
Uitgeverij Condor ~ 312 pagina’s ~ februari 2021 ~ ISBN: 9789493189287
Als het op een dag begint te stortregenen, besteedt niemand daar al te veel aandacht aan. Heel opmerkelijk lijkt het namelijk ook niet, behalve dat Petra die normaal last heeft van een waterallergie plots immuun blijkt te zijn tegen deze vorm van vocht. Al snel komt de aap uit de mouw: dit was bijzondere regen, en niet in de meest positieve zin. Het zorgt ervoor dat de wereld in de ban raakt van ontembaar zwart gras met planten die iedereen spontane niesbuien geeft. Behalve Petra, de altijd allergische Anaya en de mysterieuze Seth. Dit drietal kan er niet alleen tegen, maar lijkt juist sterker te worden dan ooit. Maar hoe kan dit en wat is het verband tussen deze drie? Ze moeten samen met experts alles op alles zetten om hierachter te komen om niet alleen hun geliefden, maar de hele mensheid te redden van het kwaad. De vraag is: gaat dit lukken voordat de wereld opgeslokt is door het zwarte gras en de mysterieuze gaten?
Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Verbazing alom
Wie mijn blog al langer volgt, weet dat ‘fantasy’ en ik niet bepaald hand in hand gaan. Ik lees liever feelgoods, romans, thrillers of zelfs op zijn tijd een non fictie-exemplaar, terwijl ik ‘fantasy’ vaak oversla. Ik was dan ook vrij sceptisch toen ‘Woeker’ (De Invasie #1) van Kenneth Oppel (ongevraagd) op mijn deurmat viel. Was dit wel het boek voor mij? Aangezien ik het boek niet zomaar ongelezen in mijn kast wilde leggen, gaf ik het een kans. En heel eerlijk? Ik ben nog positief verrast ook! Het is niet dat ik nu plots van dit genre ben gaan houden, maar puur kijkend naar ‘Woeker’ heeft het wel wat met me gedaan. En dat komt vootal door de schrijfstijl van Kenneth. Die zorgde ervoor dat ik door ‘Woeker’ heen vloog en echt betrokken raakte bij de goed uitgewerkte hoofdpersonages: Anaya die overal allergisch voor is, haar ‘rivaal’ Petra die een allergie voor water heeft en de mysterieuze Seth. Ik wilde meer over hen weten en wat er gaande is in de wereld om hen heen.
‘Ik zie alleen maar bomen,’ zei de soldaat. Anaya tuurde ingespannen naar het bos. Er liepen koude tintelingen over haar huid. ‘Dat zijn geen bomen,’ zei ze. En toen zakte de helikopter ineens omlaag, alsof er van onderaf aan getrokken werd.
Realistische opbouw
Je voelt namelijk al vrij snel dat er wat aan de hand is. Er valt regen en plots beginnen alle buurtbewoners te niezen, en dat is nog pas een topje van de ijsberg. We hebben het over: zwart gras dat overal en nergens groeit en gaten in de grond die mensen en dieren zomaar van de weg plukken en ze opslurpen met bepaalde gassen waar iedereen allergisch voor is. Iedereen, behalve Petra, Anaya en Seth dus. Zij lijken juist met de dag sterker te worden. Als ik over deze mysterieuze en duistere ontwikkelingen had geweten (en alles wat daarop volgt wat nog veel gekker is inclusief een mysterieuze ‘verkrachting’), had ik dit boek misschien overgeslagen. Maar zoals ik net al zei: ik ben verrast. Dat heeft ook te maken met de realistische inslag. Het gaat stapje voor stapje en dit maakt het toegankelijk, zelfs voor iemand die meer houdt van ‘realistisch’. Je valt gelukkig niet zomaar met je neus in de boter.
Fijne karakters
Daarnaast volg je gewoon hele fijne karakters. Anaya is ‘de girl next door’ die door al haar allergieën steeds lelijker is geworden terwijl naast haar ‘de populaire’ Petra staat en wees Seth. Ieder personage heeft weer wat en het belangrijkste: menselijkheid. Naast al dat zwarte gras en de gaten draait het ook gewoon om simpele dingen als ruzies, liefdes en vriendschappen die verwaterd zijn. Dit maakt het heel aantrekkelijk om door te lezen en eenvoudig om met ze te blijven meeleven, zelfs als ze op een eiland vast komen te zitten en moeten vliegen, zwemmen als een beest of springen als een ander. Het enige puntje wat ik dan nog had, was de snelheid. Op sommige punten – en dan met name tegen het einde aan – ging je er zo snel doorheen dat je moet waken dat je het nog voor je ziet. Maar dat is dan voor nu ook het enige! Ik ben oprecht benieuwd naar deel 2.
De regen drup-drup-druppelde van haar paraplu. In eerste instantie dacht ze dat iemand een staak in de grond had gestoken. Ze liep ernaartoe. Uit de modderige aarde stak een zwarte scheut van minstens dertig centimeters. Het was een stevige stengel met stekelige haartjes eromheen en een puntig uiteinde. Dat ding was er die ochtend nog niet geweest. Dat zou ze wel gezien hebben.
Conclusie
Ik moest misschien uit mijn lees-comfortzone komen, maar ik kan oprecht zeggen dat de spannende Young Adult ‘Woeker’ van Kenneth Oppel mij heeft verrast. Enorm verrast zelfs! Dit boek had mij door de fijne schrijfstijl van de auteur en de realistische sfeer compleet in zijn greep. Ik wilde weten waar het zwarte gras vandaan kwam, zag het voor me en was nieuwsgierig wat het nog meer te weeg zou brengen. En het plot heeft mij zeker niet teleurgesteld: het is duister, spannend, mysterieus en verrassend. Maar wat er ook voor ‘raars’ gebeurt, het fijne aan dit boek is de realistische sfeer en verhaallijn. Het blijft namelijk in eerste instantie gewoon een boek over drie unieke scholieren die ook maar moeten dealen met de puberteit, eenzaamheid en onderlinge ruzies (met name tussen de vrouwelijke karakters), terwijl ze ondertussen behoorlijk wat ontdekkingen toen. Ja, ik had het niet verwacht, maar ‘Woeker’ is er eentje om te onthouden en ik zou zeker overwegen om deel 2 een kans te geven!
Wat is jouw favoriete genre om te lezen en waarom? Laat het vooral achter in de comments hieronder. Ik ben heel benieuwd naar de overeenkomsten en de verschillen.
