Begin mei konden jullie al heel kort lezen wat ik van ‘Misschien Nu’ (Misschien #3) van Colleen Hoover vond, maar vandaag is echt de dag van de waarheid aangebroken. Hieronder lees je namelijk mijn uitgebreide recensie. Benieuwd dus of dit boek een aanrader is? Scroll snel verder.
‘Misschien nu’ van Colleen Hoover is het langverwachte tweede deel van de Misschien-serie. Ridge en Sydney zijn eindelijk samen, maar Maggie – Ridge’ ex – staat er nu alleen voor. Ze geniet van haar vrijheid, maar moet ook dealen met haar taaislijmziekte. Maggie besluit een bucketlist te maken om alles uit het leven te halen. Punt 1 op de lijst: skydiven. Daar ontmoet ze Jake, een adrenalinejunkie, precies wat Maggie wil én nodig heeft.
Zomer & Keuning ~ september 2020 ~ 320 pagina’s ~ ISBN: 9789020536362
Na flink wat hobbels te hebben overwonnen en schuldgevoelens onder de kast te hebben geschoven, is het eindelijk zover: Ridge en Sydney, het powerkoppel uit Misschien Ooit, zijn samen! Je denkt misschien: eind goed, al goed, maar niets is minder waar. Maggie, zijn ex en beste vriendin, is namelijk nog altijd op de achtergrond aanwezig. Zij staat er na hun breuk helemaal alleen voor. En hoe graag Maggie ook onafhankelijk wil leven, het is haar taaislijmziekte die haar in zijn greep houdt. Om eens met iets anders bezig te zijn dan met de stomme medicijnen, ziekenhuisopnames en het vest dat ze moet dragen om het slijm wat zachter te maken, besluit ze een bucketlist te maken. Denk aan: skydiven, gokken in Vegas, racen tot een onenightstand; ze wil het allemaal beleven, te beginnen met die eerste! Alleen wat ze niet had kunnen vermoeden, is dat ze valt voor de charmes van haar skydive-leraar… en dat terwijl ze erop gebrand is om nooit meer voor iemand te vallen. De vraag is: weet ze hem op afstand te houden óf is hij misschien precies wat zij nodig heeft?
Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Welkom bij de reünie
Met ‘Misschien Ooit’ maakte ik jaren geleden voor het eerst kennis met Colleen Hoover. Ik omarmde de personages, stond versteld van alle extra’s en sloot haar schrijfstijl direct in mijn hart. Je kunt mede daardoor vast wel begrijpen dat ik op de tafel danste toen ik hoorde dat dit boek een direct vervolg kreeg. Nu is alleen de vraag: is ‘Misschien Nu’ net zo overtuigend als zijn voorganger? Nou, wil je een eerlijk antwoord? Helaas, nee. Maar dat betekent ook niet dat dit boek slecht is. Het voelt namelijk alsnog alsof je in een tijdmachine stapt en terugkeert op een reünie met (middelbare school) vrienden als Sydney, Ridge, Warren, Bridgette en de ‘zieke’ Maggie. De personages ken je al en daardoor is het des te leuker om te ontdekken hoe het kort na het einde van ‘Misschien Ooit’ met ze gaat. En zoals je gewend bent, vlieg je er door de schrijfstijl van Colleen doorheen.
Hij begint weer te bladeren. ‘Ziektes of aandoeningen?’ Hij houdt de pen al boven het vakje voor ‘nee’. Ik geef geen antwoord en daardoor kijkt hij op en herhaalt hij zijn vraag. ‘Aandoeningen? Ben je onlangs nog ziek geweest? Gestoorde exen van wier bestaan je me op de hoogte wilt stellen?’ Ik moet lachen om die laatste opmerking en schud mijn hoofd. ‘Geen gestoorde exen, alleen één erg fijne.’
Toegevoegde waarde?
Maar ik hoor je denken: waar lag dan het grootste probleem? Ik denk dat mijn teleurstelling vooral komt door mijn eigen verwachtingspatroon. Op basis van de flaptekst dacht ik dat dit boek zou gaan over Maggie, haar taaislijmziekte en haar ultieme bucketlist. Dingen waar we in het eerste boek al wel over gelezen hebben, maar waar ik nu van had verwacht dat ze vanuit haar perspectief werden uitgewerkt. Dat gebeurt ook, maar slechts voor een klein deel. ‘Misschien Nu’ draait namelijk vooral om Sydney en haar onzekerheden in die prille relatie. Vandaar dat ik me afvraag – hoe erg ik dat bij een boek van mijn favo auteur Colleen ook vindt – of dit vervolg wel nodig was. Het is een leuk en fijn boek, maar het geeft me niet het voldane gevoel dat ik ooit had.
Mooi evenwicht en goede afwisseling
Laat ik wel duidelijk zijn: ‘slecht’ is ‘Misschien Nu’ zeker niet. Ondanks dat ik het anders had verwacht, zorgt Colleen wel voor een bepaald evenwicht. Je hebt de romantiek en de muzikaliteit op hun bijzonder originele manier bij Sydney en (de dove) Ridge, het vurige en de humor bij Misschien Nooit-koppel Warren en Bridgette en dan hebben we Maggie. Maggie zorgt voor de emotie en de heftigheid in dit verhaal en dat je echt meeleeft, juist omdat je haar zo goed kan begrijpen. Ze wil niet afhankelijk zijn van mensen, en toch moet ze keer op keer accepteren dat ze haar ziekte niet kan negeren. Je hoopt gewoon dat ze een manier vindt – op welke manier dan ook – om ermee te leven. Maar daar zorgt de komst van ‘dreamboy’ Jake wel voor! Dit alles samen zorgde voor een boeiend, romantisch en uniek verhaal dat je door de schrijfstijl in mum van tijd uit hebt. Al met al genoeg elementen om mij (deels) te overtuigen.
Hij leunt nog verder voorover en kijkt me uiterst oprecht aan, ‘Wat heb je, Maggie Carson?’ Ik ken hem niet eens, maar door zijn kalme uitstraling heb ik zin om het hem te vertellen. Maar dat doe ik niet. Ik kijk naar mijn handen, die in elkaar gevouwen in mijn schoot liggen. ‘Als ik je dat vertel, laat je me misschien niet springen.’ Hij leunt nu zo ver voorover dat hij zijn mond naast mijn oor kan houden. ‘Als je het heel zachtjes zegt, hoor ik het misschien niet eens,’ zegt hij op gedempte toon.
Conclusie
Bij sommige boeken weet ik direct wat ik ervan vind, maar dat was niet het geval bij ‘Misschien nu’ van Colleen Hoover. Ik heb namelijk voornamelijk twijfels. Ja, Colleen is nog altijd mijn favoriete auteur en wat heeft ze ons een prachtige kans gegeven om terug te keren naar de levens van Sydney, Ridge, Warren, Bridgette en Maggie, stuk voor stuk personages die in mijn hart zitten en die ik het geluk ontzettend gun. De twijfel zit ‘m dan ook niet in de personages, de magische schrijfstijl of de opbloeiende liefde in het leven van Maggie. Ik twijfel alleen, mede door de uitvoering die meer gericht is op de onzekerheden van Sydney in plaats van op (de ziekte van) Maggie, aan de toegevoegde waarde van dit deel. Het is leuk, fijn, romantisch en alles daarbij, maar ‘Misschien Nu’ geeft me niet het voldane gevoel dat ik hiervoor wel had. Maar ondanks dat, is het toch wel een must read voor alle fans. Wanneer krijg je immers de kans om nog eens terug te keren naar de levens van je favo karakters? Ik zou het niet weten.
Nu ben ik heel benieuwd: welk boek van Colleen Hoover is jouw favoriet? Laat het achter in de comments. Stiekem nog inspiratie nodig om deze vraag te beantwoorden? Bekijk hier alle (vertaalde) exemplaren.
