Na een New Adult had ik weer zin in heel andere spanning en wel die van een thriller. Gelukkig stond ‘Het spel van leugens’ van Anna West nog in mijn kast, dus drie keer raden welk boek ik heb gepakt… Ik vertel je vandaag alles over deze psychologische thriller.
Tijdens een echtelijke ruzie tussen Eva en Peter, een veelbelovend politicus, overlijdt hun tweejarige zoontje Aron. Peter stelt voor tegen de politie te vertellen dat het kind ontvoerd is. Op die manier is zijn carrière gered en zal Eva niet worden veroordeeld. Zeventien jaar later, op de avond dat Peter tot minister van Justitie wordt benoemd, staat Aron voor de deur.
Crime Compagnie ~ 350 pagina’s ~ augustus 2020 ~ ISBN: 9789461094520
Het zal je maar gebeuren: je weet zeker dat je zoon op tweejarige leeftijd is overleden tot hij op zijn negentiende plots weer voor je deur staat. Het lijkt het prachtige plot van een film, maar het is toch echt de realiteit voor Peter en Eva. Hun tweejarige zoontje Aron kwam om het leven door een vreselijk ongeluk, maar in plaats van eerlijk te zijn (en daarmee kans lopen dat Eva in de bak kwam en Peter zijn carrière wel in de prullenbak kon gooien) besloten ze om te zeggen dat Eva bewusteloos was geslagen en Aron kort daarna was ontvoerd door iemand in een geblindeerde auto. En uiteraard hebben ze geen idee wie daar precies achter zit en waarom. De politie tast vanaf dat moment ook in het duister. Er is namelijk niemand die iets heeft gezien en de ontvoerders bellen ook niet voor een dealtje. Zeventien jaar gaat voorbij zonder een enkel spoor. Tot ‘Aron’ zich na een tv-optreden van het stel weer laat zien. Eva gelooft er niets van: dit kan toch niet haar zoon zijn, want die ligt onder de grond? Ze begint een onderzoek… en dat kan weleens bijzondere resultaten opleveren.
Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Indringend boek
‘Het spel van leugens’ van Anna West trok mij eigenlijk direct aan door de flaptekst. Zeg nu zelf: ‘het mysterieuze overlijden van een tweejarig jongetje’ en ‘diezelfde jongen die zeventien jaar later weer op de stoep staat’, dat roept toch behoorlijk wat vragen op? Bij mij in ieder geval wel. Ik wilde weten wat die jongen kwam doen of het überhaupt een mogelijkheid was dat dit de echte zoon was van Eva en Peter en natuurlijk ook want hun reacties er op was. Ik heb daar zeker de antwoorden op gehad die ik nodig had om het verhaal te begrijpen, maar laat ik het meteen maar duidelijk zijn: dit verhaal was namelijk zo anders dan ik had verwacht. Absoluut wel ‘indringend’ en ‘mysterieus’ te noemen, maar de verhaallijnen schieten gewoon een heel andere kant op dan je van tevoren in je hoofd haalt. En daar moest ik gedurende het lezen toch wel even aan wennen.
Ik duw de zonneklep terug omhoog, straatlantaarns flitsen in rap tempo voorbij terwijl we naar Egmond rijden. In mijn ooghoek zie ik Peter achter het stuur zitten, tussen zijn wenkbrauwen schemert de rimpel die weinig goeds voorspelt. Leer mij hem kennen. ‘Je twijfelde vanavond,’ zegt hij. ‘Nee.’ Het is een leugen die mijn adem doet stokken in afwachting van de zin waarmee hij me al zeventien jaar in toom houdt, Peters zeswoordenverhaal.
Leest als een trein
Het is namelijk zo dat je dit verhaal volledig vanuit Eva leest en die vertrouwt de boel niet helemaal. Door de schrijfstijl van Anna West ga je hier helemaal in mee. Je snapt het zelf ook niet en volgt daarom direct al haar complotten. Zou dit niet stiekem een kind zijn van Peter en één van zijn minnaressen of is het een geldwolf die op hun zak wil teren? Je hebt geen idee, maar toch ga je je dingen afvragen. Want waarom gedraagt die jongen zich zo raar tegenover zijn moeder (en roept hij zelf dat zij zijn moeder helemaal niet is), waarom wordt Peter alleen maar boos als Eva ergens over begint en waarom doet iedereen of Eva gek is? Je wil precies weten hoe dit zit. Daarom vlieg je ook door dit boek heen. Maar ik zei het net al: dit boek is indringend, dus je moet wel opletten dat je niet echt gek wordt van al die complotjes, theorieën en gedachtes die over en weer gaan. Ik moest dit boek daardoor af en toe even wegleggen, maar ‘Het spel van leugens’ is dus blijkbaar wel een psychologische thriller van het hoogste niveau. Het speelt namelijk echt met je.
Meer actie en vraagtekens
Wel moet ik hier en daar toch een kritische noot geven. Dat heeft met name te maken met het gebrek aan variatie. Op een gegeven moment is het psychologische zo hoog opgebouwd dat alle situaties en momenten op elkaar beginnen te lijken. Dat haalt voor mijn gevoel een beetje de snelheid eruit. Het verhaal had dus – ondanks de ‘slechts 240 pagina’s’ – nog iets korter gekund om echt mijn volledige aandacht te behouden. Maar die haperende spanningsboog wordt grotendeels goed gemaakt door het einde! Mijn mond viel namelijk echt open om de wending die daar werd gemaakt. Plots vielen de meeste puzzelstukjes in elkaar en dan denk je: hoe kan ik hier niet aan gedacht hebben? Je weet immers dat er iets niet helemaal klopt. Maar – en daar zit toch weer een puntje – ik heb het idee dat uiteindelijk toch niet alles is opgelost. Ik heb namelijk nog wat vragen over. En dan vind ik het toch jammer dat er niet even bij wordt stilgestaan.
Zes woorden. Soms denk ik dat het allemaal niet uitmaakt, ik leef al jaren in een cel, een met de nodige vrijheid. Vier dagen per week open ik de galerie, ik kan overdag onbeperkt socializen op het terras, met Saskia naar yoga gaan, langs het strand wandelen en het zilte water over mijn tenen laten spoelen, of door de duinen fietsen, maar wat diep vanbinnen zit zal nooit meer ruimte krijgen. Uiteindelijk vreet het zich een weg naar buiten, is mijn ervaring.
Conclusie
Of je het nu wil of niet, ‘Het spel van leugens’ van Anna West doet iets met je. Het sleept je mee, laat je meevoelen met een verwarde moeder die plots oog in oog staat met haar ‘dood gewaande’ kind en maakt je bijna gek. Je wil weten wie je nu kan vertrouwen: Eva die nergens in gelooft omdat ze zeker weet dat haar kind 17 jaar geleden is begraven of de agressief afgebeelde Peter die wel zijn zoon omarmd en een band met hem opbouwt. Omdat je eigenlijk bijna alles vanuit Eva leest die ook nog eens moet dealen met een man die haar mishandelt, neig je naar haar. En daar ga je – door de schrijfstijl – vrij ver in. Je grijpt je erin vast, wil weten wat nu wel of niet de waarheid is en kunt alleen maar hopen dat Eva weet te ontsnappen. Je gaat er zo erg in mee dat je gaat twijfelen of het wel helemaal goed met jezelf gaat. Maar daarbij moet ik ook zeggen: psychologisch is dit boek een pareltje, maar qua actie miste ik toch wat. En dat geldt helaas ook voor het einde. Het slot is verbluffend, maar lost niet alle raadsels op. Als dat wel zo was, had ik dit boek natuurlijk met vier of vijf sterren beoordeeld. Voor nu blijft ‘Het spel van leugens’ wat mij betreft in het midden hangen.
Welke thriller had jou voor het laatst volledig in zijn greep? Laat het zoals altijd achter in de comments. Ik ben altijd nog op zoek naar spannende boeken, dus kom maar op. Ik hoor het graag.
