Het is vandaag weer zover: ik streep namelijk opnieuw een boek uit dit overzicht af! Ik bespreek namelijk vandaag ‘De mensen boven ons’ van Lisa Jewell. Dit boek stond al langere tijd op mijn TBR, maar nu vond ik het weleens tijd worden om het boek ook daadwerkelijk te ontdekken. Lees je mee?
In een groot huis in het Londense Chelsea ligt een baby wakker in haar wiegje. Gevoed en verzorgd, wacht ze vrolijk tot iemand haar oppakt. In de keuken liggen, naast een haastig gekrabbeld briefje, drie lichamen. Ze zijn al enkele dagen dood. Wie heeft er in de tussentijd voor de baby gezorgd? En waar is diegene gebleven?
A.W. Bruna ~ 364 pagina’s ~ mei 2020 ~ ISBN: 9789400512313
De geadopteerde Libby Jones krijgt in 2019 de schrik van haar leven als ze plots een brief van de notaris op de mat krijgt: deze keukenverkoopster die zich amper een appartementje kan veroorloven, is in één klap de eigenaar van een luxe herenhuis in Chelsea! Eigenlijk had het luxe huis al naar haar biologische broer en zus moeten gaan, maar aangezien zij hun erfenis niet hebben geclaimd, wordt het nu aan haar toegewezen. Want zij blijkt niemand minder dan Serenity Lamb, de baby die jaren geleden gevoed en verzorgd is achtergelaten terwijl er beneden in het huis drie lichamen achtergebleven zijn. De politie deed het af als een zelfmoordpact van een sekte, maar is dat wel de gehele waarheid? Niemand lijkt namelijk te weten wat er die dagen, maanden en zelfs jaren voor de vondst precies is gebeurd en waar de verdwenen kinderen zijn gebleven. Maar met de hulp van een ervaren journalist die al jaren deze zaak onderzoekt, gaat Libby aka Serenity op zoek naar waar ze nu precies vandaan komt. En dat kan nog weleens opvallende en verrassende resultaten opleveren.
Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Creatieve thriller
‘De mensen boven ons’ van Lisa Jewell trok eigenlijk direct mijn aandacht toen ik de flaptekst las. En dat weten tegenwoordig niet veel thrillers meer te bereiken! Ik vind de meeste boeken in dit genre steeds meer op elkaar gaan lijken (iets met een lijk, een moordenaar die nog vrij rondloopt en iemand die het oplost), maar daar was bij dit boek absoluut geen sprake van. Want zeg nu zelf: bij elementen als ‘drie lijken in een verlaten huis’, ‘een mysterieus briefje’ en ‘een baby die verzorgd en wel in haar wiegje ligt’ gaan toch bij iedereen de alarmbellen rinkelen? Ik wilde gewoon vrijwel direct weten wat er nu aan de hand was en mijn fantasie ging dan ook met mij aan de haal. Maar de vraag is: ben ik na het lezen ook nog zo enthousiast? Helaas, kan ik dat niet vol overtuiging zeggen. Ik blijf namelijk na het lezen van ‘De mensen boven ons’ vooral met gemengde gevoelens zitten.
Ik kan niet beweren dat mijn jeugd normaal was voordat zij kwamen. Die was verre van normaal, maar het leek normaal omdat ik niet beter wist. Pas nu, decennia later, besef ik hoe vreemd het was. Ik was bijna elf toen ze kwamen, en mijn zusje was negen. Ze woonden meer dan vijf jaar bij ons en door hen werd alles heel, heel akelig. Mijn zusje en ik moesten leren hoe we konden overleven. En toen ik zestien was en mijn zusje veertien, kwam de baby.
Anders dan verwacht
Begrijp me niet verkeerd: ‘De mensen boven ons’ is een creatieve thriller ten top. Je raakt in de ban van het verhaal, wil precies weten wat er nu echt is gebeurd en wordt zeker niet teleurgesteld door een aantal verrassende wendingen. Maar het grootste probleem zit ‘m wat mij betreft toch in de uitvoering. Het boek is namelijk in eerste instantie al zo anders dan ik had verwacht. Het begint namelijk helemaal niet bij de momenten in het huis, maar bij ene Libby die een mysterieuze brief ontvangt en daarover belt met haar moeder om daarna over te springen naar een mysterieuze vrouw die haar dochtertje dumpt bij haar moeder en zelf met haar oudere zoontje onder een brug gaat slapen. Tot ze plots een sms’je krijgt over het feit dat ‘de baby 25 is’. Ik vond dit begin vooral heel vaag. Je weet immers niet wie nu precies wie is en wie welke rol in dit verhaal krijgt toebedeeld. Dat hielp dus ook niet mee om vol enthousiasme door te willen lezen. Het bracht me namelijk vooral in hele grote verwarring.
Weinig echte spanning
Je probeert daarom maar om pagina na pagina alle puzzelstukjes op zijn plaats te laten vallen, al is af en toe de aantrekkingskracht om dit boek te lezen ver te zoeken. Gelukkig helpt de fijne schrijfstijl en de korte hoofdstukken er wel voor dat – als je je er eenmaal toe zet – wel vorderingen maakt. Maar dan kom ik op het volgende punt: het is allemaal niet echt spannend. Mysterieus? Zeker weten! Maar ik zat geen moment op dat puntje van mijn stoel en van een band met de personages kon ik ook niet echt spreken. Je weet namelijk lange tijd niet wie je nu kan vertrouwen en wie niet. En heel eerlijk? Mede daarom voelde delen van het einde ongeloofwaardig en onrealistisch aan. Ik wil daar natuurlijk niets over verklappen – al kan ik wel zeggen dat de wendingen goed te doen zijn – maar echt overtuigd ben ik dus niet. En dat vind ik jammer! Ik had hier namelijk echt wel wat (hogere) verwachtingen van.
Ze kijkt meneer Royle onthutst aan. ‘Ben ik dat? De baby die werd achtergelaten. Ben ik dat?’ Hij knikt. Ze ziet dat hij oprecht met haar meeleeft. ‘Ja,’ zegt hij. ‘Wat een tragisch verhaal, hè? En een raadsel. De kinderen, bedoel ik. Het huis is ook aan hen nagelaten, maar ze hebben zich geen van beiden gemeld. Ik moet wel aannemen dat ze… Nou ja.’
Conclusie
Bij sommige boeken weet je direct of je ze ‘leuk’ of ‘minder leuk’ vindt, maar ‘De mensen boven ons’ van Lisa Jewell valt daar voor mij persoonlijk precies tussenin. Het verhaal is enorm origineel, leest lekker weg door de makkelijke schrijfstijl en hoofdstukken en ergens raak je toch wel in de ban van het verhaal over een sekte, een baby, kinderen die na jaren voor de vrijheid willen gaan en een sprong naar 25 jaar later. Verder heeft dit verhaal echt wel wendingen die je heel even met open mond laten staan, maar toch ben ik niet voor de volledige honderd procent overtuigd. Ik vond ‘De mensen boven ons’ namelijk totaal anders dan ik had verwacht, het blijft op sommige stukken te vaag, van een band met de karakters kan ik niet echt spreken en datzelfde geldt voor echte spanning. Al met al kan ik dus concluderen dat ‘De mensen boven ons’ een prima mysterieus boek is, maar het is geen boek dat echt een blijvende indruk op mij heeft gemaakt.
Heb jij ‘De mensen boven ons’ van Lisa Jewell al gelezen? Laat dan vooral hieronder weten of jij wel overtuigd was. Ik hoor het namelijk graag.
Lees hier ook mijn recensie van een ander boek van Lisa Jewell: 'Ik volg je'
