Als je Nederlandse feelgood zegt, zeg je (naast natuurlijk diverse andere namen) ‘Charlotte de Monchy’. Deze auteur heeft inmiddels vijf prachtige boeken geschreven en over het algemeen worden die bekroond met vier of zelfs vijf sterren. Ik kon na die lofzang niet wachten om te ontdekken of dit voor ‘Tegen beter weten in’ ook geldt. Benieuwd hoe ik erover denk? Je leest er vandaag alles over.
Lois werkt voor een kleine, noodlijdende uitgeverij in Amsterdam. Er ligt daar in een la nog een bijna verlopen contract voor een biografie over Marius Delaive, een Nederlandse tienerster uit een beroemde boyband. Die biografie zou de uitgeverij uit de rode cijfers kunnen halen. Helaas woont Marius inmiddels in Canada, waar hij een houtbewerkingsbedrijf is begonnen, en wil hij met rust gelaten worden. Het contract heeft hij destijds getekend onder druk van zijn agent maar nu wil hij er niets meer mee te maken hebben. Lois wordt door haar werkgever naar Canada gestuurd om zo veel mogelijk informatie van Marius los te krijgen en het boek toch te schrijven. Het is voor haar een mooie kans, aangezien ze droomt van een carrière als schrijfster. Bovendien komt het haar meer dan goed uit om een tijdje naar het buitenland te gaan en zo haar ex te ontlopen. Ze neemt haar intrek in een gemoedelijke B&B en wordt meteen vriendinnen met de sympathieke verhuurder Jill. Jills beste vriend Chris is ook een goede vriend van Marius; dat beschouwt Lois als een veelbelovende start. Maar het blijkt veel moeilijker dan ze ooit had gedacht om door te dringen tot de stugge voormalige popster.
Uitgeverij Boekerij ~ 336 pagina’s ~ april 2020 ~ ISBN: 9789022589427
Het lijkt een onmogelijke opdracht: voormalig boybandlid Marius overtuigen om mee te werken aan een biografie waar hij bijna tien jaar geleden voor heeft getekend. En heel eerlijk? Dat is het ook. Je zou daarom bijna denken: waarom zou je het überhaupt nog willen proberen als hij zich zo verzet? Maar er zit niets anders op. Deze biografie zou er namelijk voor kunnen zorgen dat de uitgeverij waar Lois werkt niet failliet wordt verklaard. Als twee ervaren auteurs zonder succes terugkeren uit Canada en de opdracht weer inleveren, is er nog maar één oplossing over: Lois moet zelf naar Canada afreizen om hem te overtuigen dat dit ook een voordeel voor hem is. Het klinkt makkelijk, maar dat is het allesbehalve. Met wat moeite en flink wat bluf weet ze een plekje in zijn leven te bemachtigen en zorgt ze er zelf voor dat ze als zijn assistent in de houtbewerking aan de slag mag. In die tijd probeert ze langzaam wat dingen te ontfutselen zonder de ware reden van haar verblijf te onthullen. Al snel blijkt dit onmogelijk: hij blijkt namelijk niet alleen een chagrijnige hork te zijn (tegen haar!), maar ook nog zo saai als wat. De vraag is: lukt het Lois om ooit nog wat uit hem te krijgen voordat het contract is verlopen?
Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Grote glimlach
Soms vraag je je af waarom je een bepaald boek net iets te lang ongelezen in je kast heb staan. Het is namelijk niet dat je ‘m niet wil lezen, maar je geeft ‘m overduidelijk ook geen prioriteit. Dit gevoel had ik bij ‘Tegen beter weten in’ van Charlotte de Mochy. Ik was denk ik een beetje bang dat dit boek mij zou tegenvallen, misschien wel juist omdat dit boek door diverse bloggers al werd bekroond met vier tot vijf sterren. De vraag is: Zou ik net zo overtuigd zijn? Nou, na het lezen van dit boek kan ik dat met 100% beamen! ‘Tegen beter weten in’ is zo heerlijk geschreven en je kunt eigenlijk niets anders dan je er aan overgeven en het op je af laten komen. Eén ding is dan zeker: je houdt er niets anders dan een geweldig gevoel aan over. Ik had tijdens het lezen constant een grote glimlach op mijn gezicht en dat had met name te maken met de sterke dialogen. Ze zijn levensecht en tegelijkertijd zitten de conversaties vol met snerende en hilarische opmerkingen. Ik voelde duidelijk de chemie eraf komen en dat kun je eigenlijk alleen maar toejuichen!
‘Jij had net een afspraak met Agnes. En dat akelige contract ligt voor je neus…’ Lois hoefde haar baas alleen maar aan te kijken. ‘Dit meen je niet.’ Samantha zwaaide haar zwarte gelnagels door de lucht. ‘Agnes heeft zich door dat ventje laten afschepen? Ze heeft al dertien biografieën geschreven en daar zaten echt onmogelijke mensen tussen. De laatste ging over Mats Daalder, een wielrenner met asperger. Ze krijgt een vergeten boybandsterretje toch wel aan de praat?’
Tweede verhaallijn
De flaptekst doet denken dat dit boek slechts om Lois gaat en haar zoektocht naar ‘haar jeugdcrush’ Marius om hem ervan te overtuigen om dat boek eindelijk te maken. Maar dat is niet het enige dat je voorgeschoteld krijgt. Het verhaal wordt namelijk opgesplitst: dan lees je weer een hoofdstuk vanuit Lois en dan leer je de bijzondere Jill kennen. Jill werkt in het hotel (waar Lois dus komt overnachten) en heeft de diepste wens om dit hotel ooit over te nemen. Eén probleempje: ze heeft het geld er niet voor en de bank wil haar geen lening bieden. Ondertussen is er een kaper op de kust: hoteleigenaar Marc die al meer hotels in de buurt heeft. Als deze twee elkaar ontmoeten, barst de bom… maar welke bom? Dat ga ik je natuurlijk niet vertellen. Ik kan alleen maar zeggen dat deze verhaallijn het verhaal compleet maakt. Er zit humor in, een tikkeltje vuurwerk (want ook zij hebben een bijzondere spark), personages om van te houden en door de schrijfstijl voelt het bijna alsof je echt in het hoofd van Jill mag kruipen. Je begrijpt haar en haar wens namelijk zo goed. Niet zo gek dan toch dat ik zowel haar als Lois, Marius en Marc in mijn hart heb gesloten.
Beeldende schrijfstijl
Wel was het voornamelijk op het begin soms erg verwarrend wie nu precies wie was. Aangezien je de karakters dan nog niet goed kent, haal je de verhaallijnen door elkaar. Daarom moet je dus steeds weer even wennen vanuit wie je nu leest en wat deze persoon nu meemaakt. Ik denk dat het had geholpen als eerder al was aangegeven (bijv. in de flaptekst) dat er twee verhaallijnen waren. Nu zat ik namelijk op het begin: hè wie is Jill? Gelukkig went dit gauw genoeg en dan kun je eigenlijk alleen maar doorlezen en hopen dat beide karakters hun doelen en dromen kunnen verwezenlijken. Tel hierbij nog eens de beeldende schrijfstijl van Charlotte de Monchy die je meesleept naar een klein dorpje in het prachtige Canada waar iedereen elkaar lijkt te kennen. Zo heb je alle elementen voor een fijne feelgood die precies doet wat het genre belooft: het laat je je eigen sores voor even vergeten en tovert niets anders dan rust en een goed gevoel in je hoofd. Als je dat niet wil, weet ik het ook niet meer.
‘Ik stond net op mijn hoofd, dat doen we altijd de laatste zeven minuten van de les, en ineens had ik de oplossing. Samantha klonk opgewekt. ‘De oplossing was letterlijk de hele tijd dichtbij.’ Lois luisterde naar de geluiden van de stad die ze op de achtergrond hoorde en ontspande. ‘Heb je het over de biografie van Marius Delaive?’ ‘Ja! Jij bent de oplossing, natuurlijk!’ ‘Ik?’ ‘Ja! Jij gaat die biografie schrijven. Je bent knap, enthousiast, vasthoudend, je weet alles over hem…’
Conclusie
Charlotte de Monchy heeft zich met ‘Tegen beter weten in’ echt overtroffen. Deze auteur vertelde mij vorig jaar op de Huishoudbeurs dat ze haar eerste twee boeken zelf het beste vond, maar ik hoop toch dat ze daar nu anders over denkt. Dit boek heeft het namelijk allemaal. Van een heerlijk beeldende schrijfstijl die de lezer meeneemt naar het prachtige Canada, fijne personages, op de goede momenten diepgang, de heerlijke verhaallijnen, de geweldige dialogen en zo kan ik nog wel even doorgaan met mijn lofzang. ‘Tegen beter weten in’ zorgde van begin tot eind voor een grote glimlach op mijn gezicht! Het knapste vind ik persoonlijk – naast de realistische dialogen – de verwerking van twee verschillende verhaallijnen op een hele mooie manier. Ja, je krijgt met diverse personages te maken en met twee hele verschillende verhaallijnen, maar buiten de verwarring op het begin over wie nu wie was, voelt het helemaal niet alsof je ’twee’ verhalen aan het lezen bent. Het komt namelijk op een prachtige manier samen. Steeds is het maar weer een avontuur om te ontdekken wat deze karakters nu weer gaan meemaken. En dat heeft gewerkt: de personages heb ik in mijn hart gesloten en datzelfde geldt voor dit gehele boek. Ik kan niets anders zeggen dan: geef het een kans!
Heb jij al eens een boek van Charlotte de Monchy gelezen? Mijn teller staat nu op drie, maar ik heb toevallig ‘Zes maanden zonder’ nog in mijn kast staan. Dat boek ga ik vast en zeker dit jaar nog lezen!
-
Lees ook mijn recensies van de andere twee boeken van Charlotte: 'Nee heb je' en 'Eens gegeven'.
