Als er één auteur is waar ik de laatste tijd veel goeds over heb gehoord, dan is het wel Elle Kennedy. Natuurlijk wilde ik dat als groot New Adult-liefhebber ook eens zelf ontdekken (naast ‘De deal’), dus vandaar dat de recensie van ‘De jacht’ niet kon ontbreken. Benieuwd of het mee of tegen is gevallen? Je leest het vandaag!
Er wordt altijd gezegd dat tegenpolen elkaar aantrekken. Dat lijkt te kloppen, want ik snap echt niet waarom ik me anders zo aangetrokken voel tot Colin Fitzgerald. Hij is helemaal niet mijn type: hij zit onder de tattoos en is gek op gamen en ijshockey. Bovendien denkt hij dat ik oppervlakkig ben. En er zijn nog meer problemen: 1. Hij is heel goed bevriend met mijn broer. 2. Zijn beste vriend is verliefd op me. 3. En ik woon met hem in één huis. Eigenlijk doet dat er allemaal niet toe. Ik heb genoeg aan mijn hoofd en hij heeft me heel duidelijk gemaakt dat hij me niet ziet zitten, ook al knettert het altijd tussen ons. Maar mocht mijn sexy huisgenoot ooit van gedachten veranderen, dan weet hij me te vinden…
Uitgeverij Volt ~ april 2020 ~ 368 pagina’s ~ ISBN: 9789021419152
De knappe Summer is net niet met een gouden paplepel in haar mond geboren, maar het scheelt niet veel. Alleen al door haar achternaam gaan er veel deuren open. Maar waarom heeft ze dan zoveel moeite om een studentenwoning te vinden? Mogelijk heeft dat alles te maken met een incident op haar vorige universiteit en haar imago die niet al te braaf is. Gelukkig heeft ze haar broer Dean aan haar zijde, want hij zorgt er in no time voor dat ze kan intrekken in zijn oude studentenwoning. Eén kanttekening: ze deelt de woning wel met drie knappe ijshockeyers van wie ze er in minstens één wel interesse heeft (en over de situatie andersom nog niet eens gesproken). Helaas is het alleen geen liefde op het eerste gezicht voor Colin Fitzgerald, althans dat lijkt zo. Als Summer hem hoort zeggen dat ze alleen maar oppervlakkig is, raakt hij daarmee onbedoeld een gevoelige snaar. Maar bedoelde hij het wel zo of was het alleen maar een manier om vooral zichzelf te overtuigen om niet met ‘het zusje van Dean’ aan te pappen? Wanneer ze elkaar leren kennen, blijkt namelijk dat de aantrekkingskracht tussen de twee niet valt te ontkennen. Eén probleempje: een andere huisgenoot heeft ook interesse in Summer.
Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dat beïnvloedt mijn mening niet.
Wirwar aan karakters
Als er één auteur was waar ik graag meer boeken van wilde ontdekken, dan was het wel Elle Kennedy. De meeste van mijn collegabloggers zijn daverend enthousiast over haar boeken en mede daarom werd ik des te nieuwsgieriger toen ‘De jacht’ uitkwam. Zou ik weggeblazen worden, de personages direct in mijn hart opsluiten en bijna geen boek meer van een andere auteur willen lezen? Nou, dat laatste is een tikkeltje overdreven en als ik heel eerlijk ben, kan ik van ‘wegblazen’ ook niet echt spreken. Gelukkig kan ik wel ongeveer mijn vinger erop leggen waardoor dit komt. ‘De jacht’ is namelijk het eerste deel van een nieuwe serie, maar door de hoeveelheid personages die dus eigenlijk al voorkomen in haar vorige serie raakte ik af en toe de draad kwijt. Ik wist op een gegeven moment Summer, haar huisgenoten, Brenna, Nora, Ben en hier en daar wat docenten qua naam te herkennen, maar daar hield het dan ook mee op. Helaas betekende dit wel dat ik niet lekker in het verhaal zat.
‘Ik vind het zo rot voor je, snotje’. ‘Het geeft niet.’ Kwaad wrijf ik in mijn vochtige ogen. ‘Ik ga niet zitten janken om een paar gemene wijven in een veel te vol huis. Ik trek me er niks van aan. Dat zou Selena Gomez ook niet doen.’ Er valt een korte, niet-begrijpende stilte. ‘Selena Gomez?’ ‘Ja.’ Ik steek mijn kin naar voren. ‘Dat is een jonge vrouw met klasse die helemaal zichzelf is. Zo wil ik ook zijn, qua persoonlijkheid.’
Vuurwerk in de lucht
Ik voelde het allemaal niet en leefde ook niet volledig mee met het hoofdpersonage. Maar betekent dit automatisch dat je dit boek dan maar moet vergeten? Nee, dat zeker niet. Ik kan me namelijk prima voorstellen dat fans van Elle Kennedy smullen van deze titels. En zelfs als je de vorige reeks niet hebt gelezen, zullen er echt wel momenten tussen zitten waarop je (net als ik) geniet. Het blijft namelijk nog altijd een fijne New Adult met boeiende verhaallijnen en een opbloeiende aantrekkingskracht tussen twee personages. Hot, hot, hot vuurwerk gegarandeerd! Wat ik daarnaast ook kon waarderen, was de ontwikkeling van deze karakters. Vaak heb je in dit genre de zelfverzekerde sporter en de wat verlegen toekijker, maar dat is in dit boek eens omgedraaid. Het is de rijke, blonde en knappe Summer die in elke ruimte waar ze komt de aandacht naar zich toe weet te trekken en dat terwijl de (ontzettend knappe) sporter daar eigenlijk helemaal geen behoefte aan heeft. Geef hem een tekenboek en je stemt hem helemaal tevreden. Dit maakt dan wel weer dat je bijna smacht naar je eigen Colin.
Jammer, maar niet afgeschreven
Ook op de schrijfstijl van Elle Kennedy heb ik verder niets aan te merken. ‘De jacht’ las namelijk prima weg met hier en daar een grapje waar je mondhoeken van omhoog gaan staan. Ik had het boek misschien niet in één dag uit, maar ik heb er gelukkig ook geen weken over gedaan. De snelheid die erin zit, maakt namelijk gewoon dat je in een prima tempo kan lezen: niet te snel, maar ook zeker niet te langzaam. Wel viel me op dat het verhaal hier en daar vrij grof is (over de seksscènes nog niet te spreken) en dat ik ergens toch wel originele momenten miste om echt van die diepgang te spreken. Maar beide dingen zorgden er nu ook weer niet voor dat ik afgeschrikt werd. Het is meer een gevoel van ‘jammer’ dan dat ik denk: ik lees nooit meer een boek van Elle Kennedy. Ik ben dat namelijk echt nog wel van plan. Laat ik het dus zo zeggen: ‘Met ‘De Jacht’ laat Elle Kennedy haar potentie zien, maar ze moet nog een tandje bijzetten om mij de volgende keer echt te overtuigen’. Ik ben heel benieuwd of dat gaat lukken!
‘Ik kan me Fitzy nog wel herinneren,’ zeg ik zo achteloos als ik kan, en dat is helemaal niet achteloos. Zelfs ik hoor hoe opgewonden ik klink. Maar kun je me dat kwalijk nemen? Fitzy, dat is de bijnaam van Colin Fitzgerald. Die jonge is een witte raaf. Een lange, sexy, getatoeëerde, ijshockeyende witte raaf van een man op wie ik misschien een heel klein beetje een crush heb. Oke, een crush van hier tot Tokio.
Conclusie
‘De jacht’ van Elle Kennedy is een goed begin van een geheel nieuwe serie. En je weet wat ze zeggen: een goed begin is het halve werk. Ik ben misschien door de hoeveelheid personages die voor mij als leek totaal onbekend waren niet helemaal overtuigd, maar ergens voel ik wel dat er meer in zit. Zowel in de schrijfstijl van Elle Kennedy die lekker weg las als in deze karakters. Het kwam er alleen niet echt uit in ‘De jacht’. De personages bleven hier en daar te vlak en ik miste echt originele momenten om deze New Adult naar een hoger niveau te tillen. We weten namelijk nu wel hoe goed ze in de slaapkamer zijn, maar ik wil weten wat er achter iemand zit en wat iemand voor een verhaal meekrijgt. Dit miste ik hier en daar wel een beetje in dit boek. Al kan ik niet zeggen dat deze karakters geen verhaal hebben gekregen. Summer is de ‘stoot’ die alle mannen met slechts één blik om haar vinger kan winden terwijl ze diep van binnen meer wil zijn dan alleen dat knappe meisje, en dan heb je Colin. Hij lijkt stoer, maar diep van binnen zit er een rustig persoon onder die houdt van gamen en games ontwerpen. Dus: stiekem een droomman! Al met al heb ik dus zeker wel genoten, maar had ik er misschien net iets meer van verwacht.
Heeft Elle Kennedy jou al eens kunnen overtuigen met één van haar boeken? Laat het vooral weten in de reacties als je nog een aanrader hebt. Ik hoor het namelijk graag, want zoals ik al zei: ik zal Elle Kennedy echt nog wel een kans geven.
